„Pierwsze dojrzewanie” u 6-letnich dzieci
Wszyscy wiemy, że wiele nastoletnich dzieci przechodzi kryzys (lub spora część z nich), co możemy zaobserwować na podstawie zmian w ich zachowaniu. Ale udowodniono również, że w wielu przypadkach sześciolatki cierpią na tzw. „pierwsze dojrzewanie”.
Jak możemy wykryć taki kryzys ? U dzieci w wieku około 6 lat często obserwuje się nagłe zmiany w zachowaniu. W domu mogą pojawiać się kłótnie i sytuacja ta może się powtarzać dzień po dniu. W takiej sytuacji ważne jest, aby rodzice pamiętali o trzech podstawowych zasadach: bądź cierpliwy, kochający i bądź stanowczy.
Zmiany zachowań: kryzys określany jako „pierwsze dojrzewanie”
Jako rodzice, kiedy zaczynamy obserwować te zmiany behawioralne u naszego 6-letniego dziecka, zwykle reagujemy niepewnością. Nie rozumiemy, jak takie małe dziecko może już teraz wykazywać takie problemy behawioralne. Powoduje to frustrację i napięcie, ponieważ naszym zdaniem nasze dzieci nie zachowują się tak, jak powinny.
Te kryzysy są normalne i muszą się wydarzyć, aby dzieci mogły się zmieniać i rozwijać. W tym wieku dziecko jest już gotowe do rozpoczęcia kształtowania własnej tożsamości i osobowości, dlatego właśnie następuje u niego to „pierwsze dojrzewanie”.
Jak objawia się pierwsze dojrzewanie?
Jeśli zauważysz, że Twój 6-latek zaczyna zachowywać się jak mały nastolatek, to przede wszystkim nie martw się. Wielu profesjonalistów określa ten kryzys terminem „pierwsze dojrzewanie”.
Nie uznaje już wcześniej akceptowanych autorytetów
Na tym etapie dziecko może kwestionować i sprzeciwiać się wszystkiemu, co mówią mu rodzice.
Nie liczy się z niczym
Dziecko zaczyna zachowywać się impulsywnie i nie bierze pod uwagę konsekwencji swoich działań. Robi to, na co ma ochotę i kiedy tylko chce – nie myśli o nikim ani o niczym innym.
Emocjonalna niestabilność
Przez minutę płacze, a potem zaczyna się śmiać. Bardzo łatwo przechodzą z jednego stanu do drugiego. Jest bardziej wrażliwe emocjonalnie i czasami może reagować nieproporcjonalnie do sytuacji.
Postawa pełna żądań
Dzieci mogą okazywać postawy pełne oczekiwań, próbując narzucić swoją wolę i robić to, co chcą.
Trudności w podejmowaniu decyzji
Jeśli dziecko musi coś wybrać lub podjąć jakąś decyzję, wydaje się, że nie radzi sobie z tym i nie wie, co robić.
Jest bardziej aktywne
Sześciolatek staje się bardzo aktywnym i dynamicznym dzieckiem, cechującym się wielką ciekawością i zainteresowaniem wszystkim wokół siebie, zawsze pragnącymi odkrywać nowe zajęcia.
Ten etap jest bardzo trudny dla dzieci. Czują się bezradne, wrażliwe i niespokojne, bo muszą sobie poradzić z kształtowaniem się nowej tożsamości i przez to przyjąć inną rolę niż dotychczas.
Z tego powodu ważne jest, aby czuły się zrozumiane, zatem my powinniśmy zapewnić im bezpieczeństwo, zaufanie i uczucie w tym „pierwszym okresie dojrzewania”.
Przyczyny, które pogarszają pierwsze dojrzewanie
Chociaż często zdarza się, że kryzys pojawia się w wieku 6 lat, nie musi wystąpić u każdego dziecka. Nawet jeśli tak się stanie, może nie wystąpić z taką samą intensywnością. Nie możemy bowiem zapominać, że każde dziecko jest inne i wszystkie mają cechy, które czynią je wyjątkowymi.
Podsumowując, oto kilka powodów, dla których tak zwane pierwsze dojrzewanie może pojawić się lub może być silniejsze u jednego dziecka, niż u innych w jego wieku:
- Rodzina. Jeśli w rodzinie dziecka występuje stres, poczucie niepewności, zbyt mało czasu spędzanego z rodzicami, albo też permisywny lub autorytarny styl dyscypliny.
- Samo dziecko. Jeśli dziecko ma już trudny temperament, niską samoocenę, czuje się niepewnie, jest impulsywne i ma pewne trudności w rozwoju.
- Przyjaciele. W przypadku odrzucenia przez grupę znajomych lub rówieśników oraz gdy ich przyjaźnie są dla nich problematyczne.
- Szkoła. Brak dostosowania do środowiska szkolnego, słabe wyniki i trudności w nauce. Ten kryzys zwykle pojawia się, gdy dzieci przechodzą z przedszkola do szkoły podstawowej, a ta zmiana może również pogłębić problem, jeśli nie dostosują się dobrze do nowego otoczenia.
- Kontakt rodziców ze szkołą: gdy brakuje kontaktu między rodzicami a szkołą dziecka i gdy rodzice nie wiedzą, kim są przyjaciele dziecka lub ich rodzice.
Nie uciekaj się do krzyków
W tym okresie czasami trudno jest zachować spokój i spokojnie poradzić sobie z sytuacją. Zwłaszcza gdy zachowanie dziecka staje się nie do zniesienia. Jeśli jednak pozwolimy sobie na krzyczenie na nasze dzieci, to tylko wywoła i pogorszy napięcie i ostatecznie donikąd nas nie zaprowadzi.
Najważniejszą rzeczą jest tutaj cierpliwość. A jeśli dziecko stanie się zbyt agresywne, upewnij się, że wie, jakie są zasady i jasno określ, że oczekujesz od niego ich przestrzegania. Najlepiej więc dziecko ignorować, dopóki się z tym nie pogodzi.
Ten okres może być trudny dla rodziców. Ale z odpowiednią dozą miłości, czułości i cierpliwości w końcu wszystko minie. I będziemy mogli w ten sposób uniknąć kłótni oraz złej atmosfery w domu.