Mówienie do dziecka w łonie matki - czy to ma sens?

Mówienie do dziecka w łonie matki - czy to ma sens?
María Alejandra Castro Arbeláez

Przejrzane i zatwierdzone przez: psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Napisany przez Naí Botello

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Mówienie do dziecka w łonie matki – czy to ma sens? Jeśli zastanawiałaś się kiedyś razem z partnerem na tym pytaniem, niniejszy artykuł jest dla Ciebie. Jak wskazują wszyscy specjaliści, mówienie do dziecka w łonie matki ma całe mnóstwo korzyści. Nie tylko pobudza rozwój płodu, ale też już od pierwszych miesięcy życia dziecka przyczynia się do nawiązania więzi uczuciowej z rodzicami.

Odkąd świat istnieje, intuicyjnie ciężarne kobiety odczuwają potrzebę mówienia do swoich nienarodzonych dzieci. Jest to jedna z form okazywania uczucia maleństwu. Ostatnie badania dowiodły, że mówienie do dziecka w łonie matki – zwłaszcza powyżej 6 miesiąca ciąży – jest jedną z najlepszych rzeczy jakie może zrobić ciężarna kobieta.

W dalszej części artykułu opowiemy Ci o korzyściach jakie może przynieść rozmowa z nienarodzonym maluszkiem.

Mówienie do dziecka w łonie matki – czy to ma sens?

Jak już wspomnieliśmy, specjaliści jednomyślnie twierdzą, że mówienie do dziecka w łonie matki jest jak najbardziej zalecaną czynnością.

Poniżej przedstawimy Ci płynące z tego korzyści.

Więź uczuciowa

Od szóstego miesiąca ciąży uszy dziecka są już prawie całkowicie ukształtowane. Gdy proces przebiega należycie, na tym etapie maluch zaczyna zwracać uwagę na dźwięki dobiegające do niego z najbliższego otoczenia. Logicznie – będzie to bicie serca matki oraz dźwięk jej głosu.

Oczywiście, dźwięki te nie będą słyszane z zupełną dokładnością. Dziecko jest zanurzone w płynie owodniowym, więc wszystko co dobiega do jego uszu jest złagodzone i jakby rozmyte. Nie zmienia to jednak faktu, że ciągłość dobiegania tych samych dźwięków sprawia, że u dziecka pojawia się poczucie bezpieczeństwa i więź z mamą wskutek słuchania znajomych dźwięków.

Co ciekawe, okazuje się, że od 6 miesiąca życia, dziecko w łonie matki zaczyna być świadome świata zewnętrznego. Porusza się pod wpływem przyjemnych dźwięków, a te gwałtowne mogą go nawet przestraszyć. Naukowcy dowiedli tego badając puls dziecka.

Dlatego właśnie jak najbardziej warto rozmawiać z nienarodzonym jeszcze maluchem. Mówienie do dziecka w łonie matki przyczynia się do tworzenia więzi między nim a rodzicami – ich głos będzie przecież słyszało przez całe życie. Miłość i więź może się w ten sposób tworzyć pogłębiać jeszcze przed porodem.

Kobieta w ciąży z partnerem

Mówienie do dziecka w łonie matki a jego rozwój

Specjaliści zapewniają, że mówienie do dziecka w łonie matki podobnie jak śpiewanie mu oraz puszczanie mu muzyki może być doskonałym sposobem stymulacji rozwoju jego układu nerwowego.

Te bodźce pochodzące ze świata zewnętrznego sprawią, że dziecko zacznie wykazywać zainteresowanie słuchaniem. Może nawet zauważysz, że porusza się w kierunku miejsca, z którego dochodzą dźwięki. Będą go interesować odgłosy bicia serca mamy a nawet jej perystaltyka jelit.

Gdy dzieci słuchają przyjemnych, odprężających dźwięków, zaczynają ruszać się energicznie – jest to ich sposób na okazywanie radości. Ruszają rączkami i nóżkami oraz kręcą głową. Oprócz samego poruszania się, niektóre matki odczuwają klepanie i lekkie kopnięcia dziecka.

Wszystkie te czynności bardzo przyczyniają się do rozwoju poznawczego dziecka. Doskonale się sprawdzają jako sposób złagodzenia stresu oraz napięć wynikających z bodźców zewnętrznych, rozwoju oraz nacisku jaki macica wywiera na dziecko w ostatnich tygodniach ciąży.

“Słuchanie głosu rodziców przez nienarodzone dziecko wzmacnia łączącą ich więź oraz poczucie bezpieczeństwa”.

Mówienie do dziecka w łonie matki – jak to robić?

Głos mamy, taty i rodzeństwa sprawia, że dziecko zaczyna się do nich przywiązywać jeszcze na etapie ciąży. Dźwięki te są dla dziecka jak najbardziej realne, zwłaszcza głos mamy.

Mówienie do dziecka w łonie matki powinno przebiegać naturalnie – należy mówić swoim naturalnym głosem, bez podnoszenia go. Tato i rodzeństwo mogą się nieco zbliżyć do brzucha, żeby byli lepiej słyszalni.

Najlepiej jest rozmawiać z dzieckiem po południu i wieczorem, ponieważ właśnie wtedy jest ono bardziej aktywne i czujne na bodźce z zewnątrz.

Tato przytula się do ciążowego brzucha

Muzyka klasyczna

Mówienie do dziecka w łonie matki to tylko jedna ze wspaniałych metod stymulacji prenatalnej. Niektóre kobiety w ciąży postanawiają też puszczać dziecku muzykę klasyczną. Dzieci są w sranie usłyszeć jej dźwięki. Pamiętaj jednak aby nie była ona za głośna, bowiem może wywołać w dziecku uczucie dyskomfortu.

Co więcej, dowiedziono, że słuchanie muzyki klasycznej może wspomóc rozwój dziecka i sprawić, że będzie ono inteligentne. Niestety wokół tej teorii krąży wciąż sporo kontrowersji, ponieważ przeprowadzone badania nie dostarczają wystarczających dowodów i opracowań naukowych w tej sprawie.

Tak czy inaczej puszczanie muzyki klasycznej Twojemu dziecku nie wyrządzi mu absolutnie żadnej krzywdy. Wiele matek potwierdza, że po urodzeniu ich dzieci rozpoznają dźwięki melodii puszczanych im jeszcze przed ich narodzeniem. Pomaga to szybciej położyć je spać.

Zatem Drodzy Rodzice – już teraz zacznijcie nawiązywać ze swoim dzieckiem silną więź. Mówcie do niego, pieśćcie brzuch i pozwólcie, by Wasz maluszek pokochał Was jeszcze zanim się narodzi…


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
  • Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
  • Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
  • Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
  • Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.