Zachowanie dzieci w obecności rodziców: czy jest gorsze?

Dlaczego wiele dzieci zachowuje się grzecznie kiedy zajmuje się nimi ktoś inny niż rodzic?

Napisane i zweryfikowane przez psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Ostatnia aktualizacja: 22 stycznia, 2019

Najprawdopodobniej zauważyłaś już, że dzieci potrafią zachowywać się jak aniołki kiedy są poza domem albo zajmuje się nimi ktoś inny niż Ty czy partner. Natomiast w domu sytuacja może wyglądać zupełnie inaczej. Czy to prawda że zachowanie dzieci w obecności rodziców jest gorsze?

W dzisiejszym artykule przeanalizujemy ten temat dogłębnie i postaramy się podpowiedzieć Ci co wpływa na zachowanie dzieci w obecności rodziców.

Zachowanie dzieci w obecności rodziców jest często inne. Oczywiście taka sytuacja może być dla wielu matek i ojców frustrująca i zniechęcająca. Jest jednak częsta, zdarza się w wielu rodzinach. Przyczyny mogą być różne. Różnicę w zachowaniu dzieci widać szczególnie wtedy, kiedy maluchy zostają pod opieką dziadków, cioci, wujka czy nawet opiekunek.

Kiedy rodzice wracają do domu, są w pełni gotowi by usłyszeć opowieść o tym, jak dziecko zachowywało się okropnie a nawet dostało napadu złości ponieważ nie smakował mu obiad. Okazuje się często, że nic takiego nie miało miejsca.

Co więcej, osoby które zajmowały się Twoim dzieckiem przez krótki czas mogą być wręcz zachwycone jego zachowaniem i zachwalać idealną grzeczność. To właśnie sprawia, że jako rodzice zaczynacie kwestionować wiele rzeczy – w tym własne zdolności rodzicielskie i wychowawcze. To trudna sytuacja.

Dlaczego zachowanie dzieci w obecności rodziców jest często dużo gorsze niż to, które maluchy pokazują gdy zajmuje się nimi ktoś inny?

Oto dlaczego zachowanie dzieci w obecności rodziców bywa gorsze

Po pierwsze, musimy rozważyć więź istniejącą między matką a dzieckiem. Jest ona wyjątkowa. To właśnie ten związek sprawia, że przy matce dziecku łatwiej jest wyrazić emocje i robi to ono chętniej niż w obecności kogoś innego.

To oznacza, że dziecko może nieco bardziej pilnować własnego zachowania jeśli wokół niego są osoby, które są dla niego mniej znane niż rodzice.

Co więcej, liczy się też tutaj niemożliwa do przeoczenia i zignorowania potrzeba uwagi. Poprzez płacz, narzekanie czy nawet typowe niegrzeczne zachowanie dzieci starają się zdobyć to, na czym im zależy: uwagę matki.

Ta kwestia może też obejmować negatywną uwagę – czyli krytykę nieodpowiedniego zachowania, bo z taką właśnie reakcją spotyka się wiele niegrzecznych dzieci. Jednakże dziecko które wciąż zachowuje się niegrzecznie po to, by uzyskać uwagę matki wykazuje nienaturalne symptomy. Taka sytuacja wymaga uwagi, pracy i poprawy.

Czy dzieci zachowują się lepiej z ojcami?

Kolejnym ważnym i częstym czynnikiem warunkującym zachowanie dzieci w obecności rodziców jest to, które z rodziców jest akurat w domu. Dzieci często zachowują się lepiej kiedy przebywają z ojcem.

Istnieje niejedna teoria, której celem jest wyjaśnienie tego zjawiska. Niektórzy specjaliści zajmujący się badaniem zachowania dzieci uważają, że jako że dzieci spędzają z ojcami mniej czasu, starają się maksymalnie wykorzystać wspólne chwile i mają motywację by cieszyć się nimi jak najpełniej. Inni z kolei uważają, że autorytet matek jest słabszy.

W rzeczywistości kwestia ta jest silnie związana ze sprawą którą zasygnalizowaliśmy powyżej. Matka jest dla dziecka osobą, której ufa ono całkowicie, ponieważ jest jego najbliższą towarzyszką.

Z tego powodu maluch czuje podświadomie, że ma prawo wymagać od matek wszystkiego i robić przy nich rzeczy, na które nie odważyłby się przy innych.

To właśnie do matek zwracają się dzieci kiedy czegoś potrzebują. Co więcej, kiedy cokolwiek je martwi, frustruje, wydaje się im niezrozumiałe, niesprawiedliwe albo je niepokoi – na pewno dadzą mamom znać.

Nieodpowiednie zachowanie może być wynikiem wyboru złej metody sygnalizowania takiego problemu.

Jak poradzić sobie z niegrzecznym dzieckiem?

Kiedy znasz już możliwe powody sprawiające, że zachowanie dzieci w obecności rodziców jest gorsze, pozostaje najważniejsze pytanie. Jak sobie z nim poradzić?

Nasze poniższe sugestie pomogą Wam odnaleźć się w tej skomplikowanej sytuacji.

Daj dziecku czas i uwagę

To właśnie jest pierwszy krok do budowania zdrowej relacji z dzieckiem. Spędzaj z nim czas, pomagaj mu odrabiać lekcje i oczywiście towarzysz w zabawach.

Kolejnym bardzo skutecznym sposobem jest włączenie dziecka w proces podejmowania różnych rodzinnych decyzji. Dzieci często zachowują się gorzej w towarzystwie rodziców ponieważ nie dostają przestrzeni, której potrzebują by wyrazić swoje zdanie.

Pamiętając co tej możliwej przyczynie, staraj się pytać dziecko o zdanie kiedy kupujesz mu ubrania. Pozwól mu wybrać czasem posiłek albo cel weekendowej wyprawy. W ten sposób maluch poczuje się zauważany i doceniany.

Panuj nad swoimi reakcjami

Jeśli zaczniesz z dzieckiem wojnę o dominację, pogorszysz tylko problem.

Jeszcze gorszym pomysłem jest powiedzenie dziecku o tym, że wiesz i widzisz, że zachowuje się źle tylko kiedy jest z Tobą. Przez to pociecha może pomyśleć, że ma świetny sposób na manipulowanie Tobą.

Co więc należy zrobić? Zachować spokój. Skupić się na poszukiwaniu spokojnych sposobów na zażegnanie konfliktów. Utrzymywać pozytywne i proaktywne podejście.

Utrzymaj swój autorytet

Nasze dwie poprzednie sugestie nie oznaczają oczywiście, że złe zachowanie dziecka powinnaś po prostu akceptować. Musisz wyznaczyć jasne granice. Wyjaśnij dziecku, że po prostu musi je akceptować. Nie ma innego wyjścia. Napady złości nie doprowadzą go do niczego dobrego.

Oczywiście dobrze jest zostawić pole do negocjacji w pewnych obszarach. Inne natomiast – takie jak na przykład prace domowe czy zdrowe jedzenie – nie podlegają dyskusji. Choć możesz myśleć, że nakłonienie dziecka do zrozumienia tych kwestii będzie trudne, po prostu musisz to zrobić.

Zachowanie dzieci w obecności rodziców często jest gorsze niż bywa w towarzystwie innych osób. Jest tak w wielu rodzinach. Ważne jest to, by odpowiednio na takie wydarzenia reagować.

Tylko dzięki spokojnym, przemyślanym reakcjom unikniesz naruszenia swojej więzi i relacji z dzieckiem.