Wsparcie emocjonalne podczas połogu - dlaczego jest konieczne?

Wsparcie emocjonalne podczas połogu - dlaczego jest konieczne?

Ostatnia aktualizacja: 15 lipca, 2018

40 pierwszych dni po urodzeniu są znane jako okres poporodowy lub połóg. Jest to etap dopasowania i dostosowania do naszej nowej, fizycznej i psychologicznej rzeczywistości. Wsparcie emocjonalne w tym okresie staje się czymś bardzo potrzebnym.

Chociaż dzisiaj, zachowujemy się inaczej, w wielu tradycyjnych społeczeństwach kobiety wspólnie opiekowały się dziećmi i matkami po porodzie dając im wsparcie emocjonalne. Tymczasem mężczyźni byli odpowiedzialni za dostarczanie jedzenia.

W dzisiejszych czasach nasze środowisko społeczne jest jednak bardzo różne. Wielu z nas żyje daleko od swoich bliskich krewnych, którzy nie mogliby nas wspierać. W rezultacie rodzicom trudno jest uzyskać pomoc.

Ale to, że współczesne społeczeństwo nie pozwala nam utrzymać tej sieci wsparcia, nie oznacza, że nie jest nam potrzebna. W rzeczywistości kobiety potrzebują wsparcia socjalnego w okresie poporodowym, aby poradzić sobie z fizycznymi i emocjonalnymi ranami pozostawionymi przez poród.

Mama całuje płaczące dziecko

Wsparcie emocjonalne w okresie połogu to podstawa dla szczęśliwej rodziny

Trzeba wziąć pod uwagę, że po porodzie musimy odzyskać i odbudować nasze życie społeczne, struktury biologiczne i psychologiczne. Rozpoczęcie życia jako matka z dzieckiem oznacza życie w bezwzględnym chaosie i jest często trochę zwariowane.

W okresie połogowym każde nowe doznanie jest zaskakujące dla świeżej mamy. Nie zawsze czuje się ona szczęśliwa i nie zawsze jest zachwycona karmieniem piersią dziecka o 5 rano.

Z tego powodu, wtedy, bardziej niż kiedykolwiek, matka potrzebuje emocjonalnego wsparcia tych, którzy ją kochają. Od czasu do czasu musi opuścić racjonalny świat harmonogramów, obowiązków i logicznych decyzji, pozwolić sobie na chwilę aby marzyć i zapomnieć o materialnym świecie.

Są to rzeczy za którymi młode matki tęsknią najbardziej. Bez wątpienia jest to ofiara najtrudniejsza do zniesienia podczas tego trudnego procesu odkrywania siebie, naszego dziecka i osób wokół nas.

Utrata tożsamości w okresie poporodowym

Stawienie czoła naszej nowej tożsamości jako matki dziecka oznacza, że “opuszczamy” świat, który znałyśmy, zmieniamy zasady według których żyliśmy.

Mama z dzieckiem

Oznacza to zaakceptowanie naszego własnego zdezorientowania, ponieważ praca, przyjaciele i zainteresowania, które kiedyś wypełniały nasze dni, przemijają w odległe wspomnienia, zagłuszone odgłosami płaczu dziecka.

Cały ten wewnętrzny zgiełk może wywołać w nas pewien rodzaj żałoby. W końcu wierzymy, że już nigdy nie będziemy tak wspaniałą, aktywną, czarującą, inteligentną i oddaną kobietą, którą byłyśmy przez tak długo. Zaczynamy potrzebować otuchy, którą może nam dać wsparcie emocjonalne bliskich.

Dzieje się tak, ponieważ oprócz fizycznej i emocjonalnej traumy, przez którą przechodzimy, tracimy kontakt z naszymi punktami odniesienia. Jesteśmy odcięte od miejsc, w których pracowałyśmy lub studiowałyśmy, od naszego hobby i miejsca, do których lubimy chodzić.

W ich miejsce powstaje rutyna, która całkowicie nas pochłania. Czujemy, że spóźniłyśmy się na pociąg i nigdy nie wrócimy do świata, który kiedyś znałyśmy.

W okresie poporodowym i poza nim stajemy się ludźmi, którzy mają w życiu do odegrania tylko jedną rolę. Jesteśmy matkami. Widzimy świat oczami naszych dzieci, a czasami nawet nie rozpoznajemy siebie, kiedy spoglądamy w lustro.

W rzeczywistości, silny związek z naszą macierzyńską stroną może sprawić, że poczujemy się wyjątkowo wrażliwe lub emocjonalne. Nasz mózg może czuć się mglisty i przytłoczony nowymi uczuciami, które mogą go dezorientować.

Kiedy to rozumiemy, zdajemy sobie sprawę, że uczucie i wsparcie emocjonalne w okresie poporodowym nie jest luksusem, ale priorytetem.

Mając to na uwadze, powinniśmy namawiać ludzi dookoła nas do zrozumienia i dzielenia się wsparciem emocjonalnym, tak aby sprawić żeby czas po porodzie był czasem na odkrycie siebie i innych.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Byrd JE, Hyde JS, DeLamater JD, Plant EA. (1998). Sexuality during pregnancy and the year postpartum. J Fam Pract. 1998 Oct; 47(4):305-8.
  • Enderle, C. D. F., Kerber, N. P. D. C., Lunardi, V. L., Nobre, C. M. G., Mattos, L., & Rodrigues, E. F. (2013). Condicionantes y/o determinantes del retorno a la actividad sexual en el puerperio. Revista Latino-Americana de Enfermagem, 21(3), 719-725. http://www.scielo.br/scielo.php?pid=S0104-11692013000300719&script=sci_arttext&tlng=es
  • Gómez Cantarino, S., & Moreno Preciado, M. (2012). La expresión de la sexualidad durante la gestación y el puerperio. http://rua.ua.es/dspace/handle/10045/24154
  • González Labrador, I., & Miyar Pieiga, E. (2001). Sexualidad femenina durante la gestación. Revista cubana de medicina general integral, 17(5), 497-501. http://scielo.sld.cu/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0864-21252001000500015

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.