Wsparcie emocjonalne podczas połogu - dlaczego jest konieczne?
40 pierwszych dni po urodzeniu są znane jako okres poporodowy lub połóg. Jest to etap dopasowania i dostosowania do naszej nowej, fizycznej i psychologicznej rzeczywistości. Wsparcie emocjonalne w tym okresie staje się czymś bardzo potrzebnym.
Chociaż dzisiaj, zachowujemy się inaczej, w wielu tradycyjnych społeczeństwach kobiety wspólnie opiekowały się dziećmi i matkami po porodzie dając im wsparcie emocjonalne. Tymczasem mężczyźni byli odpowiedzialni za dostarczanie jedzenia.
W dzisiejszych czasach nasze środowisko społeczne jest jednak bardzo różne. Wielu z nas żyje daleko od swoich bliskich krewnych, którzy nie mogliby nas wspierać. W rezultacie rodzicom trudno jest uzyskać pomoc.
Ale to, że współczesne społeczeństwo nie pozwala nam utrzymać tej sieci wsparcia, nie oznacza, że nie jest nam potrzebna. W rzeczywistości kobiety potrzebują wsparcia socjalnego w okresie poporodowym, aby poradzić sobie z fizycznymi i emocjonalnymi ranami pozostawionymi przez poród.
Wsparcie emocjonalne w okresie połogu to podstawa dla szczęśliwej rodziny
Trzeba wziąć pod uwagę, że po porodzie musimy odzyskać i odbudować nasze życie społeczne, struktury biologiczne i psychologiczne. Rozpoczęcie życia jako matka z dzieckiem oznacza życie w bezwzględnym chaosie i jest często trochę zwariowane.
W okresie połogowym każde nowe doznanie jest zaskakujące dla świeżej mamy. Nie zawsze czuje się ona szczęśliwa i nie zawsze jest zachwycona karmieniem piersią dziecka o 5 rano.
Z tego powodu, wtedy, bardziej niż kiedykolwiek, matka potrzebuje emocjonalnego wsparcia tych, którzy ją kochają. Od czasu do czasu musi opuścić racjonalny świat harmonogramów, obowiązków i logicznych decyzji, pozwolić sobie na chwilę aby marzyć i zapomnieć o materialnym świecie.
Są to rzeczy za którymi młode matki tęsknią najbardziej. Bez wątpienia jest to ofiara najtrudniejsza do zniesienia podczas tego trudnego procesu odkrywania siebie, naszego dziecka i osób wokół nas.
Utrata tożsamości w okresie poporodowym
Stawienie czoła naszej nowej tożsamości jako matki dziecka oznacza, że “opuszczamy” świat, który znałyśmy, zmieniamy zasady według których żyliśmy.
Oznacza to zaakceptowanie naszego własnego zdezorientowania, ponieważ praca, przyjaciele i zainteresowania, które kiedyś wypełniały nasze dni, przemijają w odległe wspomnienia, zagłuszone odgłosami płaczu dziecka.
Cały ten wewnętrzny zgiełk może wywołać w nas pewien rodzaj żałoby. W końcu wierzymy, że już nigdy nie będziemy tak wspaniałą, aktywną, czarującą, inteligentną i oddaną kobietą, którą byłyśmy przez tak długo. Zaczynamy potrzebować otuchy, którą może nam dać wsparcie emocjonalne bliskich.
Dzieje się tak, ponieważ oprócz fizycznej i emocjonalnej traumy, przez którą przechodzimy, tracimy kontakt z naszymi punktami odniesienia. Jesteśmy odcięte od miejsc, w których pracowałyśmy lub studiowałyśmy, od naszego hobby i miejsca, do których lubimy chodzić.
W ich miejsce powstaje rutyna, która całkowicie nas pochłania. Czujemy, że spóźniłyśmy się na pociąg i nigdy nie wrócimy do świata, który kiedyś znałyśmy.
W okresie poporodowym i poza nim stajemy się ludźmi, którzy mają w życiu do odegrania tylko jedną rolę. Jesteśmy matkami. Widzimy świat oczami naszych dzieci, a czasami nawet nie rozpoznajemy siebie, kiedy spoglądamy w lustro.
W rzeczywistości, silny związek z naszą macierzyńską stroną może sprawić, że poczujemy się wyjątkowo wrażliwe lub emocjonalne. Nasz mózg może czuć się mglisty i przytłoczony nowymi uczuciami, które mogą go dezorientować.
Kiedy to rozumiemy, zdajemy sobie sprawę, że uczucie i wsparcie emocjonalne w okresie poporodowym nie jest luksusem, ale priorytetem.
Mając to na uwadze, powinniśmy namawiać ludzi dookoła nas do zrozumienia i dzielenia się wsparciem emocjonalnym, tak aby sprawić żeby czas po porodzie był czasem na odkrycie siebie i innych.
To może Cię zainteresować ...
