Johann Heinrich Pestalozzi i jego pomysły na kształcenie

Napisane i zweryfikowane przez pedagog María Matilde.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

W dzisiejszym artykule wyjaśnimy kim był Johann Heinrich Pestalozzi i przedstawimy jego główne poglądy na kształcenie. Poza tym przyjrzymy się jego obronie edukacji jako środkowi umożliwiającemu zmianę życia osób, które miały mniej szczęścia w życiu.

Johann Heinrich Pestalozzi i jego pomysły na kształcenie odgrywają ważną rolę w nowoczesnej pedagogice. Pestalozzi, który urodził się w Zurychu w 1746 r., był wpływowym pedagogiem i edukatorem. Wierzył, że dobra edukacja może stanowić rozwiązanie nierówności społecznych i biedy.

W XVIII wieku narodził się znaczący kulturalny i intelektualny ruch, który objął głównie Europę. Pestallozi rozwinął swoje poglądy na temat edukacji właśnie bazując na założeniach oświecenia.

Idee metody intuicyjnej pojawiają się w kilku jego pracach, między innymi:

• Metoda Pestalozziego (1800)
• Jak Gertruda uczy swoje dzieci (1801) – praca, która wychwala rolę, jaką matki odgrywają w kształceniu dzieci
• Podstawy postrzegania zmysłowego (1803)

W końcu w 1805 r. w szwajcarskim mieście Yverdon-les-Bains założył szkołę z internatem kształcącą nauczycieli. W instytucji tej stosowano założenia Pestalozziego, które definiowały odnowionego ducha edukacji. Sukces, jaki odniosła, ściągał do niej osoby pragnące zostać nauczycielami pochodzące z licznych krajów.

Pomysły Pestalozziego na kształcenie

Założenia pedagogiczne jego metody

• Johann Heinrich Pestalozzi opracował naukową metodą kształcenia dzieci, która zakłada, że do edukacji nie dochodzie w sposób spontaniczny. Zamiast tego wymaga ona zewnętrznej pomocy. Taka pomoc powinna pozwolić dziecku wykorzystywać jego zdolności intuicyjne i zmysły, aby oglądać świat. Dlatego też kształcenie powinno cechować naturalne i intuicyjne podejście, które przestrzega i szanuje rozwój dziecka.
• Jego metoda przemawia za edukacją w domowym kontekście, gdzie odpowiadają za nią matki. Co więcej, sugeruje potrzebę edukowania tych matek jako narzędzia do poprawiania edukacji w dzieciństwie. Pestalozzi uważał, że matki powinny być pierwszym emocjonalnym kontaktem dziecka. Ponadto podkreślał, że taki związek emocjonalny powinien być kontynuowany później w szkole, poprzez przyjaźń z rówieśnikami.
• Pomysły Pestalozziego na temat kształcenia promowały wspólne kształcenie (nauka chłopców i dziewczynek w tej samej szkole). Co więcej, promował edukację moralną i religijną. Jednak uważał, że taki rodzaj edukacji musi zaczynał się w domu, a następnie kontynuować w szkole.
• Opracował kształcenie bazujące na akwizycji wiedzy poprzez ciągłą interakcję ze środowiskiem. Innymi słowy, uważał, że praktyka i doświadczenie są ważniejsze od edukacji bazującej na teorii i książkach.
• Pestalozzi bronił istnienie i potrzebę stworzenia instytucji dla dzieci, którym brakuje zasobów ekonomicznych.

Założenia dydaktyczne metody Pestalozziego

• Nauczanie liczb na podstawie wcześniejszej wiedzy dziecka. Następnie przechodzi od najprostszych założeń do bardziej złożonych.
• Wykorzystanie konkretnych materiałów, aby dzieci mogły wykonywać ćwiczenia, takich jak tablice numeryczne.
• Nauka języka, uczenie się pierwszych dźwięków słów oraz ich związków we frazach. Następnie, powoli i z czasem, metoda wprowadza nowe słownictwo i angażuje dzieci w proste rozmowy.
• Wzmacnianie użycia języka poprzez czytanie i pisanie.
• Rozwój pamięci u dzieci poprzez proste wyjaśnianie przedmiotów i materiałów. Ta metoda kładzie nacisk na wykorzystywanie opisów, aby pracować nad postrzeganiem tych przedmiotów i materiałów.
• Wykorzystywanie rysowania jako metody uczenia się mierzenia i odtwarzania przedmiotów obecnych w polu widzenia dziecka. Jednocześnie Pestalozzi twierdził, że rysowanie ćwiczy ruchy ręki, a tym samym wspomaga naukę pisania.
• Uprawianie sportu w celu rozwinięcia odporności ciała.

Podsumowanie

Pomysły Pestalozziego, podobnie jak pomysły innych wielkich pedagogów i myślicieli jego czasu, stanowiły ogromny krok w kierunku rozwoju zrozumienia etapu dzieciństwa. Uważał, że dzieciństwo to etap z własną tożsamością. Co więcej, przekonywał, że dzieci nie są pasywnymi podmiotami, które należy jedynie karmić wiedzą.

Pestalozzi pomógł budować przekonanie, że dzieci powinny być w stanie samodzielnie odkrywać świat i o nim myśleć. Dorośli powinni działać jedynie jako mediatorzy.