Johann Heinrich Pestalozzi i jego pomysły na kształcenie

4 minuty

Napisane i zweryfikowane przez pedagog María Matilde.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

W dzisiejszym artykule wyjaśnimy kim był Johann Heinrich Pestalozzi i przedstawimy jego główne poglądy na kształcenie. Poza tym przyjrzymy się jego obronie edukacji jako środkowi umożliwiającemu zmianę życia osób, które miały mniej szczęścia w życiu.

Johann Heinrich Pestalozzi i jego pomysły na kształcenie odgrywają ważną rolę w nowoczesnej pedagogice. Pestalozzi, który urodził się w Zurychu w 1746 r., był wpływowym pedagogiem i edukatorem. Wierzył, że dobra edukacja może stanowić rozwiązanie nierówności społecznych i biedy.

W XVIII wieku narodził się znaczący kulturalny i intelektualny ruch, który objął głównie Europę. Pestallozi rozwinął swoje poglądy na temat edukacji właśnie bazując na założeniach oświecenia.

Ten ruch miał na celu wykazać, że wiedza człowieka może zwalczyć ignorancję i pomóc stworzyć lepszy świat. Ten sam ruch zainspirował znaczące zmiany kulturowe i społeczne, takie jak Rewolucja Francuska.

Johann Heinrich Pestalozzi i jego poglądy na kształcenie: pochodzenie i doświadczenia

Pierwsze doświadczenia Pestalozziego z edukacją miały miejsce na farmie w pobliżu kontonu Argowii w Szwajcarii. Na swojej farmie noszącej nazwę Neuhof (Nowa Farma) uczył biedne dzieci i sieroty pracować z nićmi i materiałami bawełnianymi. Miało to miejsce podczas bardzo dużego kryzysu społecznego i ekonomicznego w Europie.

Pestalozzi przerwał swoje doświadczenia w Neuhof gdy zauważył swój błąd polegający na wprowadzaniu dzieci do świata produkcji materialnej. Następnie zaczął się poświęcać światowi literatury pod wpływem własnych pomysłów na temat oświecenia.

Czerpał inspirację od jednego z głównych przedstawicieli tego nurtu, Jean Jacquesa Rousseau. Opublikował jedną ze swoich najważniejszych prac, Leonard i Gertruda, w 1781 r.

Po Neuhofie Pestalozzi przeniósł się do szwajcarskiego miasta Swans, mając zamiar troszczyć się o sieroty, które straciły swoich rodziców podczas wojny. Właśnie tam opracował swoją edukacyjną teorię na temat intuicji, nazywaną także metodą intuicyjną.

Później stworzył szkołę, która miała przygotowywać nauczycieli do kształcenia uczniów zgodnie z głównymi założeniami jego metody.

Idee metody intuicyjnej pojawiają się w kilku jego pracach, między innymi:

Metoda Pestalozziego (1800)
Jak Gertruda uczy swoje dzieci (1801) – praca, która wychwala rolę, jaką matki odgrywają w kształceniu dzieci
Podstawy postrzegania zmysłowego (1803)

W końcu w 1805 r. w szwajcarskim mieście Yverdon-les-Bains założył szkołę z internatem kształcącą nauczycieli. W instytucji tej stosowano założenia Pestalozziego, które definiowały odnowionego ducha edukacji. Sukces, jaki odniosła, ściągał do niej osoby pragnące zostać nauczycielami pochodzące z licznych krajów.

Pomysły Pestalozziego na kształcenie

Założenia pedagogiczne jego metody

Johann Heinrich Pestalozzi opracował naukową metodą kształcenia dzieci, która zakłada, że do edukacji nie dochodzie w sposób spontaniczny. Zamiast tego wymaga ona zewnętrznej pomocy. Taka pomoc powinna pozwolić dziecku wykorzystywać jego zdolności intuicyjne i zmysły, aby oglądać świat. Dlatego też kształcenie powinno cechować naturalne i intuicyjne podejście, które przestrzega i szanuje rozwój dziecka.
Jego metoda przemawia za edukacją w domowym kontekście, gdzie odpowiadają za nią matki. Co więcej, sugeruje potrzebę edukowania tych matek jako narzędzia do poprawiania edukacji w dzieciństwie. Pestalozzi uważał, że matki powinny być pierwszym emocjonalnym kontaktem dziecka. Ponadto podkreślał, że taki związek emocjonalny powinien być kontynuowany później w szkole, poprzez przyjaźń z rówieśnikami.
Pomysły Pestalozziego na temat kształcenia promowały wspólne kształcenie (nauka chłopców i dziewczynek w tej samej szkole). Co więcej, promował edukację moralną i religijną. Jednak uważał, że taki rodzaj edukacji musi zaczynał się w domu, a następnie kontynuować w szkole.
Opracował kształcenie bazujące na akwizycji wiedzy poprzez ciągłą interakcję ze środowiskiem. Innymi słowy, uważał, że praktyka i doświadczenie są ważniejsze od edukacji bazującej na teorii i książkach.
Pestalozzi bronił istnienie i potrzebę stworzenia instytucji dla dzieci, którym brakuje zasobów ekonomicznych.

Tata czytający dziecku - Johann Heinrich Pestalozzi i jego pomysły na kształcenie

Założenia dydaktyczne metody Pestalozziego

Nauczanie liczb na podstawie wcześniejszej wiedzy dziecka. Następnie przechodzi od najprostszych założeń do bardziej złożonych.
Wykorzystanie konkretnych materiałów, aby dzieci mogły wykonywać ćwiczenia, takich jak tablice numeryczne.
Nauka języka, uczenie się pierwszych dźwięków słów oraz ich związków we frazach. Następnie, powoli i z czasem, metoda wprowadza nowe słownictwo i angażuje dzieci w proste rozmowy.
Wzmacnianie użycia języka poprzez czytanie i pisanie.
Rozwój pamięci u dzieci poprzez proste wyjaśnianie przedmiotów i materiałów. Ta metoda kładzie nacisk na wykorzystywanie opisów, aby pracować nad postrzeganiem tych przedmiotów i materiałów.
Wykorzystywanie rysowania jako metody uczenia się mierzenia i odtwarzania przedmiotów obecnych w polu widzenia dziecka. Jednocześnie Pestalozzi twierdził, że rysowanie ćwiczy ruchy ręki, a tym samym wspomaga naukę pisania.
Uprawianie sportu w celu rozwinięcia odporności ciała.

Podsumowanie

Pomysły Pestalozziego, podobnie jak pomysły innych wielkich pedagogów i myślicieli jego czasu, stanowiły ogromny krok w kierunku rozwoju zrozumienia etapu dzieciństwa. Uważał, że dzieciństwo to etap z własną tożsamością. Co więcej, przekonywał, że dzieci nie są pasywnymi podmiotami, które należy jedynie karmić wiedzą.

Pestalozzi pomógł budować przekonanie, że dzieci powinny być w stanie samodzielnie odkrywać świat i o nim myśleć. Dorośli powinni działać jedynie jako mediatorzy.