Nietolerancja glutenu - czy jest ona dziedziczna?

Nietolerancja glutenu, alergia czy celiakia- wszystkie te choroby mają związek z glutenem. Dowiedz się więcej na temat ich podłoża.

Napisane i zweryfikowane przez biolog Olga Carbajo.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Nietolerancja glutenu lub celiakia to schorzenie związane z problemem trawienia białka zwanego glutenem. U niektórych osób produkty bogate w ten związek mogą powodować dolegliwości żołądkowe. W tym artykule wyjaśnimy różnice między kilkoma popularnymi zaburzeniami związanymi z glutenem.

Czytaj dalej i dowiedz się więcej!

Czy nietolerancja glutenu może być dziedziczna?

Nietolerancja glutenu jest nieuleczalną chorobą, która dotyka 1% światowej populacji. Istnieje wiele jej typów oraz odmiennych zaburzeń związanych z glutenem, takich jak między innymi:

• Typowa nietolerancja glutenu, czyli celiakia.
• Nadmierna wrażliwość na gluten bez objawów celiakii.
• Alergia pokarmowa.

Leczenie tych zaburzeń różni się w zależności od podłoża choroby. Zazwyczaj wymagane jest bezwzględne stosowanie diety bezglutenowej. W większości przypadków objawy ustąpią, a uszkodzenia nabłonka jelita można cofnąć. Obserwują objawy możesz wykryć, które z tych zaburzeń możesz mieć ty lub twój maluch. Więc jaka jest różnica między tymi zaburzeniami?

Co to jest gluten?

Gluten, gluteniny i prolaminy to najpopularniejsze białka występujące w zbożach, a głównie w pszenicy. Glutenina to białko, które nadaje mące elastyczność i puszystość ciasta, dlatego jest popularnym dodatkiem w przemyśle spożywczym. W przypadku pszenicy glutenina stanowi 85% składu jej białek.

Nietolerancja glutenu i choroby dziedziczne

Wrażliwość na gluten bez celiakii

Schorzenie to ma wiele objawów wspólnych z celiakią, więc często są ze sobą mylone. Obie choroby mogą powodować biegunkę lub zaparcia, skurcze, bóle kości i stawów oraz zmęczenie. Wrażliwość na gluten nie ma elementu genetycznego i nie ma takich samych biomarkerów, jak inne choroby autoimmunologiczne związane z glutenem.

Podobieństwo objawów tej choroby do celiakii, utrudnia jej rozpoznanie, chociaż leczenie jest takie samo: dieta bezglutenowa. Jednak dopiero w 2012 roku zaburzenie zostało ostatecznie sklasyfikowane jako odrębne od typowej wrażliwości na gluten.

Objawy mogą pojawić się po 48 godzinach od spożycia produktu zawierającego gluten i utrzymywać się przez dłuższy czas.

Celiakia lub nietolerancja glutenu

Z drugiej strony nietolerancja glutenu i alergia na pszenicę to choroby z podłożem uwarunkowaniem genetycznie. Choroby te identyfikuje się za pomocą analizy DNA, lokalizując biomarkery odpowiedzialne za każdą z nich.

Nietolerancja glutenu może mieć poważne konsekwencje dla przewodu pokarmowego chorego. Jest dość groźna u dzieci, ponieważ wpływa na kosmki jelitowe i utrudnia wchłanianie składników odżywczych.

Może to opóźniać wzrost, powodować krzywicę, niedożywienie, anemię, gwałtowne zachowania i wahania nastroju. Skutkuje to chronicznym niedożywieniem, uszkadzającym jelito cienkie. Ponadto objawy mogą pojawić się z opóźnieniem utrudniając diagnozę.

Alergia na pszenicę

Alergia na pszenicę jest chorobą dziedziczną, która objawia się reakcja alergiczną na pszenicę i jej pochodne. Chociaż niektóre objawy pasują do objawów celiakii (np. biegunka i skurcze jelit), nie mają tych samych biomarkerów, co nietolerancja glutenu.

Specyficzne objawy alergii na pszenicę są związane z procesem alergicznym. Na przykład w jamie ustnej występuje obrzęk lub swędzenie, trudności w połykaniu i oddychaniu oraz pokrzywka.

Ta reakcja alergiczna jest wywoływana przez wszystkie białka obecne w pszenicy, nie tylko przez gluteninę. Podsumowując, identyfikacja biomarkerów genetycznych nadaje chorobie element dziedziczny.

Wnioski

Celiakia to choroba autoimmunologiczna spowodowana nietolerancją glutenu. Aby zidentyfikować tę chorobę, lekarze wykonują test genetyczny i jego obecność w rodzinach. Innymi słowy, nietolerancja glutenu ma element dziedziczny.

Jednak mutacja genetyczna może być również spontaniczna i nierozwinięta lub wykazywać objawy w okresie dojrzewania lub dorosłości. Obecnie znamy geny, które mogą powodować celiakię, ale naukowcy wciąż badają, jak one działają.