Nieszczęśliwa dla dobra dziecka? To nie jest najlepszy pomysł

Nieszczęśliwa dla dobra dziecka? To nie jest najlepszy pomysł
María Alejandra Castro Arbeláez

Przejrzane i zatwierdzone przez: psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Nieszczęśliwa mama jest ofiarą swoich własnych emocji. Zdarzają się sytuacje, że młoda mama nie potrafi poradzić sobie z codziennością. Jest nieszczęśliwa i nie wie jak uwolnić się od tego uczucia. Nie umie też oddzielić swojej miłości do dziecka od smutku, który czuje w sobie.

Jednak dla dobra swojego dziecka pamiętaj, że nie możesz być przy nim nieszczęśliwa. Jest to warunek, od którego nie ma żadnych wyjątków. Powody Twojego nieszczęścia także nie są usprawiedliwieniem. 

Dla dobra dziecka trzeba pokonać wszelkie trudności i stać się radosną, szczęśliwą i pozytywną osobą. Nie można poddawać się i ulegać swojemu smutkowi.

Każda nieszczęśliwa mama to też nieszczęśliwe dziecko

Nie wszystkie kobiety umieją od razu sprostać wymaganiom macierzyństwa. Nie wszystkie wiedzą jak dobrze wypełnić rolę matki. Wiele żywi pogląd, iż kochanie dziecka oznacza martwienie się o nie i o to, co może mu się przytrafić jutro.

Matki mogą martwić się o dziecko z powodu jego fizycznej czy psychicznej niedoskonałości. Mogą też przejmować się finansowymi aspektami wychowania dziecka i martwić się czy podołają ekonomicznie temu wyzwaniu. Mogą również być sfrustrowane z powodu swoich własnych niespełnionych marzeń. Wszystko to jednak negatywnie odbija się na dziecku. Nieszczęśliwa mama przenosi nieszczęście na swoje dziecko.

Dzieci posiadają niewyobrażalnie silną zdolność rozumienia emocji. Zawsze wiedzą, a raczej czują, kiedy dzieje się coś złego. Od razu rozpoznają, kiedy ktoś wokół nich jest nieszczęśliwy.

Dzieci, które są wychowywane w takiej atmosferze dorastają w podświadomym przekonaniu, że są gorsze od innych. Myślą, że to z nimi jest coś nie w porządku. W przyszłości nie będą umiały osiągać swoich celów.

Przyczyny poczucia nieszczęścia

Sfrustrowana mama
Przyczyny, dla których matki czują się nieszczęśliwe mogą być przeróżne. Powodem może być choćby to, że ich dziecko urodziło się z jakimiś niepełnosprawnościami fizycznymi czy też psychicznymi.

Powodem może być również i to, że same w dzieciństwie nie zaznały miłości od własnych rodziców. Lub też inne traumatyczne przeżycia z tamtego okresu takie jak dręczenie psychiczne czy fizyczne. Być może powodem jest porzucenie własnych marzeń i planów z powodu nieplanowanej ciąży. A być może doświadczają trudności w swoim związku z partnerem. Również i sam strach przed rozłąką z dzieckiem w przyszłości, kiedy zacznie być ono samodzielne, może być powodem, że matka będzie się czuć nieszczęśliwa.

Jak nie być nieszczęśliwą?

Aby pozbyć się uczucia smutku lub też uniknąć pojawienia się go spróbuj postępować według poniższych rad:

  • Odnośnie swojego dziecka nigdy nie używaj słów takich jak “żal”, “współczucie”, “niepowodzenie”, “nieszczęście”, “niezdolne”, “porzucone”. Nie używaj tych słów szczególnie, jeśli dziecko mogłoby Cię usłyszeć.
  • Nie zamartwiaj się przesadnie swoim dzieckiem. Każdy człowiek ma jakieś niedoskonałości, wszystkim zdarza się zachorować, czy nie spełnić jakiegoś celu.
  • Dbaj o dziecko, ale nie bądź nadopiekuńcza. Życie, które Twoje dziecko ma przed sobą pełne jest niepowodzeń i będzie musiało stawić im czoła niezależnie czy tego chce czy nie. Nie ma sensu zamartwianie się tym, co nigdy może się nie wydarzyć. Lepiej jest dobrze przygotować dziecko na trudy dorosłego życia, choćby tylko na wypadek, że ziści się to czym się tak martwisz.
  • Kochaj dziecko i pokaż mu, że miłość oznacza radość, zadowolenie, optymizm.
  • W obliczu trudności i przeciwności losu bądź dzielna. Twoje dziecko zasługuje na to co na najlepsze. Nie bój się o to walczyć. Jeśli Twoje dziecko popełni jakiś błąd, zachoruje lub po prostu boi się, że coś mu się nie uda to są te momenty kiedy najbardziej potrzebna mu jest Twoja odwaga. W takich momentach nie możesz okazać słabości. Nie możesz go zostawić samego z problemem, ani też kazać zająć się tym problemem komuś innemu.
  • Nie wmawiaj ani sobie ani dziecku, że zawsze będziesz dla niego najważniejsza. Sprawi to tylko, że będziesz jeszcze bardziej bała się dnia kiedy dorośnie i opuści rodzinne gniazdo. Staraj się nie wychowywać go w świadomości, że matka jest najważniejsza na świecie.

Kochanie siebie, świadomość własnej wartości, odczuwanie satysfakcji i radość z osiągnięć, umiejętności, powodzenia życiowego – to jest najlepsza nauka jaką możesz przekazać swojemu dziecku.

Dla dobra dziecka dbaj o siebie i bądź szczęśliwa

Uśmiechnięta mama i dziecko
Droga mamo, pamiętaj, że jeśli chcesz uniknąć życia w poczuciu nieszczęścia musisz przede wszystkim zadbać o siebie i swoje zdrowie psychiczne.

Przestań być niewolnikiem codzienności i przestań w końcu odkładać wszystkie swoje plany na jutro. Na jutro, które na ogół nigdy nie przychodzi. Nie bądź osobą, która przez 24 godziny na dobę myśli tylko o innych, nie dbając o swój własny rozwój osobisty i zawodowy, a jeśli wychodzi z domu to tylko po to, żeby zrobić zakupy. Nie bądź mamą, która nie ma żadnych hobby, nie uprawia żadnego sportu, nie spotyka się ze znajomymi.

Matka, która poświęca się w ten sposób ma największe szanse wpaść w depresję. Depresja jednak dotknie nie tylko jej, ale wpłynie boleśnie na całą rodzinę. A przecież rodzina tak bardzo zależy od matki.

A zatem dla dobra swojego dziecka i dla własnego dobra bądź szczęśliwa i spełniona tak bardzo jak tylko jest możliwe.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
  • Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
  • Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
  • Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
  • Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.