Czy wiesz, jak dysleksja i dysgrafia wpływają na dzieci?
Dysleksja i dysgrafia należą do specyficznych zaburzeń rozwoju umiejętności szkolnych. Pierwsze wpływa na proces czytania, drugie natomiast powoduje trudności z pracami pisemnymi. Ale nie musisz się martwić, ponieważ Twoje dziecko może przezwyciężyć te problemy.
Regularne czytanie, jak wyjaśniają różne teksty psychopedagogiczne, ma decydujący i ogólny wpływ na umiejętności językowe. Czytanie sprzyja przyswajaniu słownictwa i przyspiesza rozumowanie werbalne. Zatem dysleksja generuje przeciwne skutki.
Dysleksja może mieć wpływ nie tylko na czytanie, ponieważ może również powodować trudności z pisaniem, mówieniem, matematyką i umiejętnościami społecznymi.
Z tego powodu, a zwłaszcza w wieku szkolnym, niektórym dzieciom z tym zaburzeniem brakuje pewności siebie. Dzieje się tak, ponieważ mają tendencję do odczuwania, że różnią się od rówieśników i martwią się tym samym, czy same są inteligentne, czy też nie.
Jednak badania naukowe, w tym opublikowane w czasopiśmie Enfoques Educativos, potwierdzają, że dysleksja jest specyficznym zaburzeniem, niezależnym od inteligencji. Dlatego też dziecko może cierpieć dysleksję, niezależnie od tego, czy jest bardzo inteligentne, czy nie. Kategoria dysleksji identyfikuje jedynie brak umiejętności czytania.
Aby zwiększyć pewność siebie swojego dziecka, możesz zachęcać je do wybierania zajęć, które wzmacniają jego zdolności. Mogą odbywać te zajęcia po szkole. Jeśli dobrze sobie radzą w danej dziedzinie, może to pomóc im zbudować pewność siebie i poczucie własnej wartości.
Jak wyjaśnia w artykule Mark Griffin, założyciel i dyrektor Eagle Hill School, eksperci stwierdzili, że wiele osób z dysleksją ma trudności z rozróżnianiem lub oddzielaniem dźwięków w wypowiadanych słowach. Niektóre dzieci mają problemy z wypowiadaniem na głos nieznanych słów.
Griffin mówi, że nierzadko dzieci mają jednocześnie dysleksję i dysgrafię.
Pismo odręczne
Dzieci z dysgrafią mogą mieć problemy z pismem odręcznym, porządkowaniem myśli na papierze lub z jednym i drugim.
Według Adelfo Pavóna „dysgrafia odnosi się do osób, które mylą, pomijają, łączą i/lub odwracają sylaby lub litery w nieprawidłowy sposób”. Warunek ten utrudnia również zdolność rozumienia specyfiki wyrażeń językowych, takich jak sarkazm.
Ale żeby cieszyć się humorem, sarkazm nie jest konieczny. Możesz na przykład obejrzeć z dzieckiem film lub program, który ma łatwy do zrozumienia humor i bezpośredni język. Śmiejcie się razem i bawcie się dobrze, a potem możecie porozmawiać o tym, jak zabawny był ten program.
Pamiętaj, że pisanie może być powolnym i trudnym do opanowania procesem dla dzieci z dysgrafią, więc zmuszanie ich do pisania może wywołać tylko niepokój.
Możesz pomóc dziecku w radzeniu sobie z tą sytuacją, wykonując odpowiednie ćwiczenie lub inne czynności, które rozwijają nawyk pisania. Pamiętaj, że każda osoba słabsza w jakiejś dziedzinie zasługuje na pomoc, zrozumienie i szacunek. To wystarczy, ale często to nie jest to, co otrzymują.
Umiejętności, na które dysgrafia może mieć wpływ
Precyzyjna kontrola motoryczna
Dysgrafia może wpływać na zdolność koordynacji ruchów małych mięśni palców i innych części ciała. Może to utrudnić dzieciom wykonywanie zadań, takich jak wiązanie sznurówek, zapinanie guzików i obsługa nożyczek. Mają one też trudności z prawidłowym trzymaniem ołówka, dopasowaniem go do ręki i pisaniem bez zmęczenia.
Przetwarzanie wizualne
Ten stan utrudnia rozróżnianie wzorów, kolorów i różnych kształtów. Dzieciom z tym schorzeniem trudno jest oddzielić słowa, litery, kształty i cyfry. Trudno im też pisać między liniami w zeszycie, rysować cyfry, litery i kształty w odpowiednich proporcjach i rozmiarach, a także tworzyć i czytać mapy.
Planowanie i organizacja
W tym przypadku dzieciom trudno jest organizować swoje myśli i uporządkować je w spójny sposób na piśmie. Zapamiętywanie kluczowych informacji i ważnych szczegółów do zapisania, myślenie o słowach do napisania, a także poprawna gramatyka i składnia podczas pisania również stanowią wyzwanie.
Umiejętności tych można jednak nauczyć się z czasem, poświęceniem i pomocą psychologów edukacyjnych.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Alvarado, H., Damians, M., Gómez, E., Martorell, N., Salas, A., & Sancho, S. (2007). Dislexia. Detección, diagnóstico e intervención interdisciplinar. Enginy.
- Aragón, L. E. (2001). Intervención con niños disléxicos: evaluación y tratamiento. México: Trillas. http://www.trillaseduforma.com/zona-prensa/ficheros/resenas/8466541675.pdf
- Artigas-Pallarés, J. (2002). Problemas asociados a la dislexia. Revista de Neurología, 34(1), 7-13. http://ardilladigital.com/DOCUMENTOS/EDUCACION%20ESPECIAL/LOGOPEDIA/TRASTORNOS%20LENGUAJE/DISLEXIAS/Problemas%20asociados%20a%20la%20dislexia%20-%20Artigas%20-%20art.pdf
- Tapia Pavón, A. La disgrafia. Libros Ambigú. España. Año 1990. ISBN 10: 8440461429 / ISBN 13: 9788440461421
- Mondragón Barrios, L. (2007). dislexia. Salud Mental.
- PRODISLEX. (2010). Protocolos de detección y actuación en dislexia. PRODISLEX.
- Anguis J, Esther L. Dislexia en edad escolar. Revista Enfoques Educativos. Número 29. Enero 2009. P 30-40. Disponible en: https://www.yumpu.com/es/document/read/47936006/revista-enfoques-educativos-na-29-enfoqueseducativoses