Autyzm – dowiedz się jakie mogą być jego objawy
To normalne, że rodzice martwią się o zdrowie swojego dziecka. Gdy w grę wchodzi autyzm, trzeba wykryć go najszybciej, jak to możliwe, najlepiej przed ukończeniem 18. miesiąca życia. Aby zdiagnozować to zaburzenie musisz wiedzieć, jakie są rodzaje autyzmu.
Jeśli autyzm zostanie zdiagnozowany później, nie martw się: leczenie można zacząć na każdym etapie. Zachowania związane z zaburzeniami mogą stać się łagodniejsze, by dziecko mogło zdrowo rosnąć i uczyć się.
Autyzm – co to jest?
Zanim przejdziemy do głównych objawów autyzmu, warto posiąść podstawową wiedzę związaną z tym zaburzeniem.
Objawy autyzmu mogą być podobne do objawów innych zaburzeń wpływających na rozwój dziecka. Dlatego też postawienie diagnozy może być trudne.
Mówiąc wprost, autyzm to grupa zaburzeń rozwoju mózgu, których objawy są zależne od stopnia nasilenia zaburzeń.
Autyzm może objawiać się w postaci problemów z interakcjami społecznymi oraz produkowaniem werbalnych i niewerbalnych komunikatów. Innym objawem są natrętnie powtarzające się zachowania.
Objawy autyzmu u młodszych dzieci:
Poniższe objawy mogą wskazywać na autyzm u małego dziecka:
- Nie utrzymuje kontaktu wzrokowego (kiedy mówisz do niego, karmisz je lub bawisz się z nim).
- Nie uśmiecha się, gdy osoby w jego otoczeniu uśmiechają się.
- Nie reaguje na zwracanie się do niego po imieniu lub znajomy głos.
- Nie podąża wzrokiem za obiektami, które przesuwasz przed nim.
- Nie używa gestów do porozumiewania się, na przykład nie macha rączką na dzień dobry i do widzenia.
- Nie patrzy na obiekty, które wskazujesz ręką lub innymi częściami ciała.
- Nie wydaje odgłosów, by przyciągnąć Twoją uwagę, gdy czegoś potrzebuje.
- Czasem nie odpowiada na przytulanie lub inne czułe gesty.
- Podczas zabawy nie naśladuje ruchu lub wyrazu twarzy, które widzi u innych.
- Nie podnosi rąk, gdy chce być podniesione.
- Nie bawi się z innymi ani nie okazuje radości lub zainteresowania zabawą.
- Nie prosi o pomoc, gdy nie jest w stanie samo czegoś zrobić.
Objawy autyzmu, które powinny zwrócić Twoją uwagę, w zależności od wieku dziecka.
6 miesięcy. Nie uśmiecha się często ani nie okazuje radości.
9 miesięcy. Nie wydaje dźwięków, nie uśmiecha się ani nie robi min, by się komunikować.
12 miesięcy. Nie reaguje na swoje imię. Nie zaczyna gaworzyć (pierwszy etap komunikacji werbalnej). Nie reaguje na gesty i działania, takie jak wskazywanie i podnoszenie przedmiotów.
16 miesięcy. Nadal nie zaczęło wytwarzać słów.
24 miesięcy. Nie zaczęło budować zdań (złożonych z ponad dwóch słów).
Objawy autyzmu u dzieci powyżej drugiego roku życia
- Wydaje się niezainteresowane osobami w jego otoczeniu lub nieświadome ich obecności.
- Nie wykazuje zainteresowania wchodzeniem w interakcje z innymi ani przebywaniem z nimi.
- Woli nie być dotykane, noszone ani nie chce otrzymywać czułości.
- Zazwyczaj nie bierze udziału w zabawach grupowych. Kiedy nadchodzi czas na zabawę, nie naśladuje rówieśników ani nie używa zabawek w sposób kreatywny.
- Ma trudności z rozmawianiem o uczuciach.
- Można odnieść wrażenie, że nie słucha, gdy się do niego mówi.
- Nie dzieli się swoimi osiągnięciami ani zainteresowaniami z najbliższymi mu osobami.
- Mówi używając dziwnego tonu i rytmu.
- Często powtarza wybrane zwroty.
- Kiedy zadaje mu się pytanie, powtarza je lub nie daje jasnej odpowiedzi.
- Może mówić o sobie w trzeciej osobie.
- Mówiąc robi dużo błędów gramatycznych.
- Ma trudności z mówieniem o tym, czego chce i o czym marzy.
- Ma problem z wykonywaniem prostych poleceń.
- Unika kontaktu wzrokowego.
- Używa wyrazów twarzy, które nie pasują do tego, co mówi.
- Zachowanie może wydawać się mechaniczne, bo nie używa gestów podczas komunikowania się.
- Nie ma dobrej postawy.
- Działa zgodnie ze sztywno ustaloną rutyną.
- Ma problem z przyzwyczajeniem się do zmian w sposobie działania.
- Dokładnie i ostrożnie układa rzeczy w określonym porządku.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Álvarez, I., & Arroyo Ignacio, C. (2016). Bases genéticas del autismo. Acta Pediátrica de México. https://doi.org/10.18233/apm31no1pp22-28
- Assumpção Jr, F. B., & Pimentel, A. C. M. (2000). Autismo infantil. Brazilian Journal of Psychiatry, 22, 37-39. http://www.scielo.br/scielo.php?pid=S1516-44462000000600010&script=sci_arttext&tlng=pt
- Cuxart i Fina, F. (2000). El Autismo : aspectos descriptivos y terapéuticos. Aljibe.
- Ritvo ER, Ornitz EM. (1976). Autism: diagnosis, current research and management. New York: Spectrum.
- Rivière, A. (2001). Autismo. Orientaciones para la intervención educativa. Madrid: Trotta. SA Cómo potenciar la comunicación en el alumnado con trastorno del espectro autista.
- Morrison, J. (2015). DSM-5® Guía para el diagnóstico clínico. Editorial El Manual Moderno.