Dowiedz się, jak wygląda wsparcie edukacyjne dla dzieci z trudnościami w nauce

System edukacji ma obowiązek reagować na specjalne potrzeby dzieci mających trudności w nauce. W naszym dzisiejszym artykule wyjaśnimy, jakie środki należy podjąć i jak powinno wyglądać skuteczne wsparcie edukacyjne.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Ana Couñago.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Wsparcie edukacyjne dla dzieci z trudnościami w uczeniu się jest niezbędne do stworzenia szkoły integracyjnej. Obecnie istnieje kilka środków i metod, które zachęcają między innymi do pełnej integracji wszystkich uczniów oraz zapewniają prawo do godnej nauki w zwykłych szkołach lub w wyjątkowych przypadkach w wyspecjalizowanych ośrodkach edukacyjnych.

System edukacji ma obowiązek reagować na specjalne potrzeby dzieci mających trudności w nauce. W naszym dzisiejszym artykule wyjaśnimy, jakie środki należy podjąć i jak powinno wyglądać skuteczne wsparcie edukacyjne.

Wsparcie edukacyjne dla dzieci z trudnościami w nauce

Uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi związanymi z trudnościami w uczeniu się mają do dyspozycji szereg określonych zasobów, takich jak na przykład:

• Osobiste wsparcie edukacyjne.
• Środki specjalnego zastosowania.
• Zmiany w programie nauczania.
• Elastyczny terminarz nauki
• Indywidualna uwaga i tok nauczania

Wszystko to ma na celu pomóc uczniom pokonać bariery w nauce. A także otrzymać sprawiedliwe i równe traktowanie. Zatem głównymi osobami odpowiedzialnymi za nauczanie tych dzieci w typowym ośrodku edukacyjnym są główny wychowawca i nauczyciele pomocniczy.

Wsparcie edukacyjne ze strony głównego opiekuna / nauczyciela

Nauczyciel w klasie jest odpowiedzialny za zrozumienie różnorodności poprzez promowanie wiedzy, wzajemnego szacunku i akceptację różnic.

Aby to zrobić, musi on wdrożyć serię działań dostosowanych do poziomów uczenia się wszystkich dzieci w klasie, stosując tak zwaną „metodologię włączającą”. W tym sensie oznacza to, że może on wybierać dowolnie spośród szerokiej gamy środków i sposobów obejmującej między innymi:

• Dostosowanie metodologii i materiałów do potrzeb wszystkich studentów.
• Przeprowadzanie elastycznych grupowań.
• Proponowanie dzieciom z niepełnosprawnością intelektualną zajęć podobnych do zajęć ich rówieśników, ale z pewnymi modyfikacjami, takimi jak:
  • Zapewnienie większej ilości czasu na wykonanie zadań
  • Uproszczenie przekazywanych treści lub sposobu ich prezentacji.
  • Udzielanie wyjaśnień krok po kroku.
  • Udzielanie pomocy i wskazówek
  • Zmniejszenie liczby wymaganych zadań
• Stworzenie rutyny pracy, która pomaga tym uczniom być niezależnymi i promować samostanowienie.
• Poświęcanie większej ilości czasu na określone cele lub ważne treści dla wszystkich uczniów, ale szczególnie dla osób z niepełnosprawnością intelektualną. W tym przypadku nauczyciel powinien szczególnie intensywnie popracować nad aspektami takimi jak:
  • Komunikacja.
  • Alfabetyzacja.
  • Umiejętności psychomotoryczne.
  • Umiejętność używania liczb i wykonywania podstawowych operacji arytmetycznych.
  • Umiejętność nawiązywania relacji międzyludzkich
• Wprowadzenie, w wyjątkowych przypadkach, istotnych dostosowań programów nauczania. Obejmują one nastepujące elementy:
  • Po pierwsze, wyeliminowanie treści i celów, które NIE są uważane za istotne w procesie edukacji.
  • Po drugie, modyfikacja kryteriów oceny

Ponadto, aby wszystko to było skuteczne, nauczyciel powinien unikać stosowania negatywnych etykiet i porównań. Powinien także wiedzieć, jak radzić sobie z możliwą frustracją uczniów z niepełnosprawnością intelektualną, aby móc zapobiec możliwemu agresywnemu zachowaniu, a nawet zjawisku samookaleczenia.

Pomoc edukacyjna ze strony nauczycieli dodatkowych (wspomagających)

Nauczyciele wspomagający są niezwykle ważni w rozwoju osób z trudnościami w uczeniu się. Często są jednym z głównych źródeł wsparcia dydaktycznego w środowisku szkolnym. Są w ciągłej komunikacji z wychowawcą klasy, aby wzmocnić i skonsolidować swoje obowiązki dydaktyczne.

Pedagodzy terapeutyczni oraz personel słuchowo-językowy są odpowiedzialni między innymi za:

• Po pierwsze, wybór, opracowanie i dostosowanie materiałów dydaktycznych/
• Po drugie, ułatwianie przyswajania wiedzy i informacji.
• I po trzecie, realizowanie zindywidualizowanych programów wsparcia edukacyjnego.

Ponadto uczniowie z trudnościami w uczeniu się, którzy nie mają umiejętności samodzielności, potrzebują pomocy ze strony opiekuna lub asystenta edukacyjnego przez cały dzień w szkole. Takie rozwiązanie pozwoli pomóc im w rozwijaniu tych umiejętności.

Ich główną funkcją jest zapewnienie wsparcia edukacyjnego, ale nie nauczania. W związku z tym nauczyciele wspomagający muszą opracować zadania dotyczące takich zagadnień, jak na przykład:

• Autonomia
• Ułatwienia dostępu (w przypadku osób niepełnosprawnych fizycznie)
• Podróże i przemieszczanie się
• Zdrowie
• Bezpieczeństwo
• Uwaga, czujność i troska

Podsumowując, posiadanie ucznia z trudnościami w nauce to konieczność wdrożenia konkretnego i spersonalizowanego wsparcia edukacyjnego na wielu płaszczyznach.