Kłótnie przy dzieciach: dlaczego musicie ich unikać?

Postaw się w sytuacji dziecka. Jak czułabyś się, gdyby Twoi rodzice się przy Tobie kłócili a Ty nawet nie wiedziałabyś o czym mówią i o co chodzi? To bardzo trudne doświadczenie, które może mieć negatywne skutki w przyszłości.
Kłótnie przy dzieciach: dlaczego musicie ich unikać?
María Alejandra Castro Arbeláez

Napisane i zweryfikowane przez psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Ostatnia aktualizacja: 19 stycznia, 2019

Momenty zdenerwowania i złości mogą sprawić, że podejmiemy nieodpowiednie decyzje. Jesteśmy wtedy wściekłe na partnera i zapominamy przy tym bardzo często o podstawowej zasadzie: kłótnie przy dzieciach to bardzo zły pomysł.

Ważne jest tu przede wszystkim to, by zastanowić się jak taka sytuacja może potencjalnie wpłynąć na dziecko. Każda para na świecie – nawet ta najszczęśliwsza – czasem się nie zgadza, a u wielu par niezgoda prowadzi do kłótni.

Różnice zdań to nieodzowny element poznawania się i negocjowania w związku. W tym sensie, nieporozumienia są praktycznie nie do uniknięcia. Sama niezgoda i złość nie są niczym złym. Nieodpowiednie jest natomiast okazywanie ich poprzez agresję.

Pomimo dobrego wpływu na rozwój relacji, momenty niezgody mają też swoje poważne złe strony. Przede wszystkim nie do końca wiemy, kiedy nieporozumienie się skończy. Często trudno nam jest zapanować nad emocjami. Mimo to, musimy robić wszystko by kłótnie przy dzieciach nie miały miejsca – zwłaszcza te intensywne.

Kłótnie przy dzieciach nigdy nie są dobrym pomysłem. Jeśli dziecko jest w pobliżu, zróbcie wszystko co się da by zapanować nad emocjami. Zacznijcie dyskusję dopiero wtedy, kiedy będziecie sami.

Taka strategia pozwoli Wam sprawić, że dzieci unikną wielu poważnych i długotrwałych nieprzyjemności.

Dlaczego kłótnie przy dzieciach to zły pomysł?

1. Dzieci nie są wystarczająco dojrzałe by zrozumieć co się dzieje

Małe dzieci nie są gotowe by mierzyć się z problemami dorosłych. Kłótnie przy dzieciach w zasadzie wciągają je w tematy które nie są dla nich odpowiednie. Dzieci nie odpowiadają za Wasze problemy i w żaden sposób nie będą w stanie ich rozwiązać.

Nigdy nie wiadomo też jak dziecko zinterpretuje to, co usłyszy. Może przejąć się kłótnią rodziców i czuć się winne, zagrożone, smutne lub przestraszone.

Unikanie kłótni przy dzieciach sprawi, że będą one mogły rozwijać się emocjonalnie w zdrowy i zrównoważony sposób.

2. Dajecie w ten sposób zły przykład

Wiadomo od dawna, że dzieci uważają rodziców za wzory do naśladowania. Zastanów się więc czego tak naprawdę uczysz swoje dziecko kłócąc się ostro nawet z kimś, kogo kochasz tak bardzo jak swojego partnera?

Musisz skupić się na pokazywaniu dziecku, że spokojna rozmowa, zrozumienie, dążenie do porozumienia i uważne słuchanie mają wielką wartość w procesie rozwiązywania nieporozumień.

Polecamy: Frustracja u dziecka: jak sobie z nią radzić

Kłótnie przy dzieciach sprawiają, że maluchy czują się zagubione.

3. Dzieci czują się zagubione

Kiedy dziecko jest świadkiem kłótni dwóch osób które są dla niego tak ważne i bliskie jak rodzice, może czuć się zobowiązane by opowiedzieć się po którejś ze stron. W takim przypadku – choć maluch może tego nie pokazać i nie zdawać sobie z tego w pełni świadomie sprawy – dziecko będzie bardzo zagubione. Nie będzie w stanie wybrać strony po której ma stanąć i zweryfikować które z rodziców ma rację.

Emocje te mogą w konsekwencji prowadzić do pojawienia się braku zaufania a nawet niechęci do obojga rodziców. Naprawienie tego typu rozłamów w relacji na linii rodzic-dziecko jest trudne i bardzo długotrwałe.

4. Stres

Obserwowanie kłótni rodziców może być dla dziecka traumatycznym przeżyciem, które w konsekwencji doprowadzi do długotrwałego stresu. Dzieci przestaną skupiać się na rozwijaniu i uczeniu się, ponieważ martwienie się będzie zabierało ich uwagę, siły i czas.

Doświadczony we wczesnych latach życia silny stres może prowadzić do wystąpienia fizycznych i psychologicznych objawów. Może też spowodować zaburzenia takie jak nadmierny niepokój, zaburzenia lękowe, ataki paniki i trudności z uczeniem się.

Jeśli dziecko jest w pobliżu, zróbcie co się da by zapanować nad emocjami. Zacznijcie dyskusję dopiero wtedy, kiedy będziecie sami.

5. Obserwowanie kłótni rodziców może prowadzić do agresji

Niestety wiele kłótni i nieporozumień między partnerami prowadzi do agresji – nie tylko werbalnej ale i fizycznej. Poza oczywistym negatywnym wpływem na ofiarę, taka sytuacja jak mało która powoduje u dziecka groźne konsekwencje.

Po pierwsze, reagując agresywnie przekażecie dziecku pośrednio, że agresja jest dobrą i naturalną metodą rozwiązywania konfliktów. Po drugie, dziecko może doświadczać problemów związanych ze zdrowiem psychicznym i emocjonalnym.

Koniecznie wyjaśnijcie dziecku sytuację – dzięki temu poczuje ono, że znów jest bezpieczne.

Czy dzieci muszą być świadkami pojednania?

Wiele osób wierzy, że kłótnie przy dzieciach nie są czymś, czego należy unikać. Niejedni rodzice uważają, że kłócąc się przy dzieciach pokazują im, że życie nie zawsze jest idealne i że pojawiają się w nim problemy i trudności.

Oczywiście dzieci należy nauczyć skutecznego rozwiązywania problemów. Ale nauka ta musi być przede wszystkim oparta o szacunek, empatię i rozmowę. Musimy być bardzo rozsądni i ostrożni podczas rozmów, w których poruszamy z dzieckiem temat kłótni.

Kiedy zaś przychodzi moment pojednania się po kłótni, dobrze jest podreślić zalety partnera i okazać miłość i przywiązanie. Dobre słowa i przytulenie się sprawią, że poczujecie się lepiej.

Po tym jak w domu zapanuje znów spokój, możecie oboje porozmawiać z dzieckiem. Powiedzcie co się stało podkreślając, że żałujcie kłótni i tego, że dziecko było jej świadkiem. To ważne, by dać maluchowi wprost do zrozumienia, że sytuacja w rodzinie jest znów bezpieczna i stabilna.

Na końcu takiej rozmowy wyjaśnij też, że wymiany zdań mają sens jeśli prowadzą do zrozumienia i osiągnięcia kompromisu albo wyjaśnienia sobie pewnych kwestii – a nawet wtedy nie powinny być agresywne. W innym wypadku, dziecko będzie podatne na wspomniane wcześniej zagrożenia, które wpłyną negatywnie na jego stan i rozwój.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Ramírez, M. A. (2005). Padres y desarrollo de los hijos: prácticas de crianza. Estudios pedagógicos (Valdivia), 31(2), 167-177.
  • Kitzmann, K. (2010). La violencia doméstica y su impacto en el desarrollo social y emocional de los niños pequeños. Enciclopedia sobre el desarrollo de la primera infancia, 1-6.
  • Ferreiro, M. L. P., Santos, E. J., & Ferreira, J. A. (2007). Afecto parental y conducta de los hijos en situaciones de discusiones cotidianas. Psychologica, (46), 167-195. https://estudogeral.sib.uc.pt/handle/10316/12999

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.