Zapach dziecka - jak tworzy się więź na całe życie
Czy jest coś piękniejszego niż zapach dziecka? Czy jest coś, co roztapia nasze serca i dotyka naszych uczuć jak zapach naszych własnych maleństw?
Prawdopodobnie nie ma zbyt wiele rzeczy w życiu równie niezapomnianych, lub które mogą zainspirować i zintensyfikować naszą miłość, jak zapach dziecka.
Żaden inny zapach nie wpłynie na Ciebie w ten sam sposób i żaden inny nie jest tak potrzebny matce, jak zapach swojego dziecka. Sprawia, że czujesz się otulona w małej oazie miłości, troski i ochrony.
Zapach i smak, wątlejsze, ale żywsze, bardziej niematerialne, trwalsze, wierniejsze, długo jeszcze, jak dusze przypominają sobie, czekają, spodziewają się – na ruinie wszystkiego – i dźwigają niestrudzenie na swojej znikomej kropelce olbrzymią budowlę wspomnienia.
– Marcel Proust-
Zapach dziecka to niebiańska symfonia
Istnieją badania, które pokazują, że zapach dziecka jest tak samo uzależniający dla kobiet jak niektóre leki. Ma to sens z punktu widzenia ewolucji, ponieważ nasz zmysł węchu wzmacnia więź między matką a dzieckiem.
Ale jak to działa? Przyjrzyjmy się bliżej tej reakcji biologicznej, która jest ściśle związana z naszym instynktem macierzyńskim.
Po pierwsze, powinniśmy wiedzieć, że nos jest niezbędny dla naszych emocjonalnych powiązań ze światem, który nas otacza. Część naszego mózgu, która się nimi zajmuje, nazywa się węchomózgowiem lub mózgiem węchowym.
Opuszki węchowe są bezpośrednio połączone z ciałem migdałowatym, centrum mózgu, które reguluje nasze instynkty, w tym instynkt macierzyński. Sygnalizują one także naszemu mózgowi uwalnianie dopaminy, hormonu bezpośrednio związanego z najbardziej przyjemnymi nagrodami.
Oznacza to, że zapach dziecka zawsze będzie kojarzyć nam się z uczuciem miłości i ochrony.
Zapach dziecka jest tak silny, że niedawne badania nadały większą wagę idei która twierdzi, że zmiany w czasie ciąży i okresu poporodowego dają kobietom bardziej wrażliwy i dokładny węch. Zmysł węchu matek naprawdę staje się mocniejszy.
Zjawisko to ma zasadnicze znaczenie dla tworzenia się więzi matka-dziecko na poziomie neuronalnym. Ma to kluczowe znaczenie dla rozwoju emocjonalnego dziecka.
Chociaż nasz zmysł węchu rozwija się w czasie całej ciąży, to właśnie w momencie narodzin następuje największa transformacja neuronalna wszystkich: odciśnięcie.
Jest to odcisk, który będziemy pamiętać przez resztę naszego życia: pierwszy wątek w sieci wrażeń, które łączą matki z dziećmi. W rzeczywistości, w ciągu pierwszych 24 godzin, matka jest w stanie odróżnić zapach swojego dziecka od innych.
Zapach dziecka jest podstawową częścią komunikacji emocjonalnej
Kiedy matka trzyma, tuli lub gładzi swoje dziecko, jej ręce i dłonie wyrażają cicho czystą i bezpośrednią miłość. Podobnie gdy dziecko tuli się na kolanach matki, oboje komunikują się bez słowa.
Ta emocjonalna komunikacja z naszymi dziećmi poprzez takie małe gesty jest jedną z najprzyjemniejszych części tego etapu. Jest to coś, co niemal każda matka pamięta, gdy jej dzieci już dorosną.
Ciekawie jest pisać o tych odczuciach i jakoś zapisywać te wszystkie małe szczegóły które przynoszą nam tyle komfortu i przypominają nam, jak bardzo kochamy nasze dzieci.
W ten sposób, gdy nasze dzieci będą już starsze, będziemy mogli przypomnieć sobie te odczucia. Będziemy mogli opowiedzieć naszym maluchom ich historię tak wiernie, jak to tylko możliwe.
Szkoda, że nie możemy uchwycić zapachu naszych dzieci w butelce. Bez wątpienia jest to jeden z najpotężniejszych zapachów jakie napotykamy w naszym życiu. Zapach dziecka kojarzy się z najsłodszymi, najczystszymi wspomnieniami, które pozostają z nami przez całe nasze życie.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Lundström, J. N., Mathe, A., Schaal, B., Frasnelli, J., Nitzsche, K., Gerber, J., & Hummel, T. (2013). Maternal status regulates cortical responses to the body odor of newborns. Frontiers in psychology, 4, 597. https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fpsyg.2013.00597/full