Słaby nauczyciel - czy wiesz jakie są jego cechy charakterystyczne?
W naszym dzisiejszym artykule zamierzamy zaprezentować Ci najbardziej typowe cechy, które zwykle pozwalają Ci ocenić, czy stoi przed Tobą słaby nauczyciel, czy raczej masz do czynienia z doskonałym fachowcem i osobą naprawdę oddaną swojej roli.
Wśród wielu pracowników systemu oświaty popularne jest całkowicie fałszywe przekonanie, że bycie surowym wobec uczniów jest właściwym sposobem na to, aby się oni lepiej się uczyli. Ale nic tak naprawdę nie może leżeć dalej od prawdy.
Często bywa tak, że słaby nauczyciel stara się być jak najbardziej surowy. Ale prawda jest taka, że im „gorszy” jest nauczyciel, tym mniej uczniowie zwracają uwagę zarówno na niego, jak i wykładany przez niego przedmiot. W rzeczywistości uczniowie nawet się boją, wywołując czasami konflikt, który negatywnie może wpłynąć na ich dalszą przyszłość.
Niestety, ten niemal wojskowy dryl związany z prowadzeniem nauczania wciąż jest niezwykle popularny wśród wielu nauczycieli. A większość z nich nie robi niczego, aby stworzyć swoim uczniom jakikolwiek pozytywne doświadczenia edukacyjne.
Słaby nauczyciel zawsze postępuje tak samo… czyli jak?
Dowiedz się, jakimi ogólnie rzecz biorąc cechami charakteryzuje się słaby nauczyciel. Następnie postaraj się zidentyfikować pewne typowe negatywne zachowania w szkole Twojego dziecka, które mogą wpłynąć negatywnie na jego edukację. Oto kilka podstawowych kwestii, na jakie warto zwrócić szczególną uwagę:
Słaby nauczyciel stara się przypisać winę za słabe oceny innym i wzbudzić strach wśród uczniów
Tego typu nauczyciel lubi publicznie podkreślać niepowodzenia uczniów, a nawet ich wyśmiewać przed całą klasą. Ma on również tendencję do niezamierzonego wywoływania u swoich uczniów złego zachowania, co ogranicza ich zdolność uczenia się. A także rzecz jasna przekłada się na kiepskie oceny i wyniki w nauce.
Strach uczniów rośnie dodatkowo w obliczu odpytywania. Jest to szczególnie prawdziwe zjawisko, gdy uczeń jest sparaliżowany wręcz świadomością tego, że może popełnić błąd odpowiadając przed klasą na pytanie zadane przez nauczyciela.
W rezultacie dzieci nabierają pewnego poziomu nieufności do prowadzącego lekcje, przez co niechętnie uczestniczą w zajęciach z taką osobą, właśnie z obawy przed popełnieniem błędu.
Słaby nauczyciel zniechęca do uczestnictwa w zajęciach i nie przeprowadzaj oceny postępów w nauce na bieżąco
Słaby nauczyciel nigdy nie bierze pod uwagę poziomu zaangażowania swoich uczniów. Zawsze chce mieć pełną i absolutną kontrolę nad swoją klasą, odmawiając udzielenia dodatkowych wyjaśnień, gdy uczeń chce głębiej zainteresować się określonym tematem. Według przedstawicieli tej grupy pedagogów zrobienie tego spowodowałoby jedynie niepotrzebne opóźnienia w procesie realizacji programu.
Nauczyciele często pomijają wysiłki i postawy przyjmowane przez uczniów w celu poprawy wyników w nauce. Raczej opierają swoją ocenę tylko na wynikach sprawdzianów pisemnych i odpowiedzi ustnych.
Obwinianie uczniów za ogólnie słabe wyniki w nauce całej klasy
Słaby nauczyciel nigdy nie próbuje nawet pomyśleć o tym, dlaczego większość jego uczniów dostaje kiepskie oceny. Zamiast tego zakłada z góry, że słabe wyniki w nauce są wynikiem braku zainteresowania uczniów wykładaną przez niego tematyką. Tacy pedagodzy nigdy nie zadają sobie pytania, jaka może być ich rola w tej konkretnej sytuacji.
Lekceważenie konieczności unowocześnienia metod nauczania lub dostosowania ich do bieżącej sytuacji
Słaby nauczyciel nigdy nie aktualizuje swoich technik nauczania ani też materiałów dydaktycznych. Nie dba też o to, aby być na bieżąco z nowymi technologiami lub trendami pedagogicznymi. Co więcej, wielu takich pedagogów nie pozwala swoim uczniów korzystać z tych samych nowoczesnych i zaawansowanych zasobów, ani na lekcjach, ani też w domach.
Słaby nauczyciel zawsze chce mieć pełnię władzy nad klasą
Niektórzy nauczyciele uważają, że zachowanie pewnego dystansu w stosunku do swoich uczniów daje im rzekomą przewagę. A to dlatego, że sądzą, że wtedy cała klasa będzie postrzegać ich jako swego rodzaju autorytety.
Jednak eksperci twierdzą, że nauczyciele, którzy nawiązują bliższe relacje ze swoimi uczniami, zyskują w zamian większy szacunek i podziw. Ponadto zapewniają swoim uczniom wyższy poziom zaufania i bezpieczeństwa. Taka postawa utrzymuje się w nich przez resztę życia, czyli w okresie dorosłości.
Unikanie zagłębiania się w poszczególne zagadnienia
Słabi nauczyciele dbają tylko o nauczenie swoich uczniów absolutnych podstaw. A to oznacza, że zaledwie muskają tylko powierzchnię całego zagadnienia, czy nawet całego przedmiotu. Z kolei z powodu strachu przed takimi nauczycielami ich uczniowie nie mają odwagi poprosić o bardziej rozbudowane wyjaśnienia.
Słaby nauczyciel po prostu nie lubi dzieci
Dobry nauczyciel musi wykazywać pewien stopień empatii wobec każdego swojego ucznia. I z reguły stara się sprawić, aby klasa czuła się komfortowo i chciała się uczyć. Ale dlaczego niektórzy nauczyciele nawet nie lubią dzieci?
W szkole podstawowej niektórzy z pedagogów nie potrafią tolerować typowego dla dzieci w tym przedziale wiekowym krzyku, zamieszania i ogólnego hałasu.
Z kolei w szkole średniej nauczyciele mogą być bardziej sfrustrowani uczniami, którzy nie są w stanie (lub nie chcą) zwrócić uwagi na wykładany przedmiot. Albo też są po prostu bardziej zainteresowani innymi sprawami.
Ponadto wielu nauczycieli traci po prostu motywację do pracy z powodu niskich wynagrodzeń. A to oznacza, że nawet jeśli poświęcą więcej czasu i wysiłku, to i tak nie otrzymują godziwej zapłaty za swą pracę. Jeśli zatem motywacji nie ma, konsekwencje tego stanu rzeczy są całkiem jasne.
Podsumowując nasz dzisiejszy artykuł chcielibyśmy stwierdzić, że słaby nauczyciel cechuje się po prostu ogólnym brakiem zaangażowania w stosunku do swoich uczniów. A także licznymi lukami w zakresie swojej wiedzy.
To może Cię zainteresować ...Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Alcívar M, V., Cornejo A, N., & Izquierdo J, G. (2017). Docentes y estudiantes, la brecha generacional digital. Espirales Revista Multidisciplinaria de investigación, 1(7). Recuperado de: https://revistaespirales.com/index.php/es/article/view/228
- Bernal A., & Ibarrola S. (2015). Liderazgo del profesor: objetivo básico de la gestión educativa. Revista Iberoamericana de educación, 67, 55-70. Recuperado de: https://redined.educacion.gob.es/xmlui/bitstream/handle/11162/176939/v.67%20p%2055-70.pdf?sequence=1&isAllowed=y
- Edwards D. (1990). El papel del profesor en la construcción social del conocimiento. Revista Investigación en la Escuela, 10, 33-49. Recuperado de: https://idus.us.es/bitstream/handle/11441/59237/El%20papel%20del%20profesor%20en%20la%20construcci%c3%b3n%20social%20del%20conocimiento.pdf?sequence=1&isAllowed=y
- Feito R. (2004). ¿ En qué puede consistir ser “buen” profesor?”. Cuadernos de pedagogía, 332, 85-89. Recuperado de: http://didac.unizar.es/jlbernal/enlaces/pdf/61Feitobuen%20prof.pdf
- García A. (1992). Características del «buen profesor» universitario según estudiantes y profesores. Recuperado de: https://digitum.um.es/digitum/handle/10201/94977
- Martínez J, U. (1988). El buen profesor. Conference: IX Congreso Nacional de Pedagogía. Recuperado de: https://www.researchgate.net/profile/Xavier-Ucar/publication/236590614_El_buen_profesor/links/0046351821aec49c4e000000/El-buen-profesor.pdf
- Martínez A, C. (2010). ¿ Cómo es el buen profesor universitario según el alumnado? Revista española de pedagogía, 223-242. Recuperado de: https://www.jstor.org/stable/23766298
- Mellado V. (2017). Las emociones en la formación del profesorado. Revista de investigación y experiencias didácticas, 32(3),11-36. Recuperado de: https://redined.educacion.gob.es/xmlui/handle/11162/164110
- Oliveira D, A., Gonçalves G, B., & Melo S, D. (2004). Cambios en la organización del trabajo docente. Consecuencias para los profesores. Revista Mexicana de Investigación Educativa, 9(20), 183-197. Recuperado de: https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=930035