Czy powinniśmy przekazywać nasze przekonania religijne dzieciom?
Trwa debata na temat tego, czy rodzice powinni przekazywać dzieciom swoje przekonania religijne, czy też nie. W przeszłości ten dylemat był praktycznie nieobecny w życiu publicznym.
Wszelkie przekonania religijne były stanowczo i bezpośrednio przekazywane z pokolenia na pokolenie – nie tylko przez rodziców, ale przez samo społeczeństwo.
Jednak w dzisiejszych czasach ewolucja myśli zbiorowej ewoluuje w błyskawicznym tempie. W efekcie też rośnie zainteresowanie ochroną praw człowieka na każdym poziomie. Doprowadziło to do debaty na temat tego, czy należy kształtować duchowość naszych dzieci poprzez nasze własne przekonania religijne.
Podczas gdy niektórzy uważają to za moralny obowiązek jak rodziców, inni ludzie z kolei postrzegają to jako okradanie dzieci z ich wolności wyboru i tłamszenie ich własnych poglądów.
To prawda, że duchowość i wyznanie religijne są czymś osobistym i intymnym.
Jak daleko powinniśmy się posunąć, jeśli chodzi o przekazywanie naszym dzieciom naszych przekonań religijnych?
Przekonania religijne – co złego jest w przekazywaniu ich naszym dzieciom?
Jeśli staramy się prowadzić z szacunkiem rodzicielstwo wobec naszych dzieci, to przekazywanie naszych przekonań religijnych może stać w konflikcie z naszą filozofią ich wychowywania.
Wiara nigdy nie powinna być narzucana odgórnie, bez względu na wszelkie okoliczności. Powinniśmy raczej szanować przekonania religijne (lub ich brak) u wszystkich ludzi. A nasze dzieci nie są wyjątkiem od reguły. Niektóre religie podtrzymują określone zasady, które uważają pewne aspekty życia za tabu. Może to być szkodliwe dla rozwoju dzieci.
Obszary takie jak własna tożsamość i seksualność powinny być traktowane z głębokim szacunkiem i indywidualną swobodą. Co więcej, nigdy nie należy się nimi zajmować z pozycji pełnej potępienia.
Czasami niektóre przekonania religijne wywołują u dzieci wrażenie nieadekwatności, winy i grzeszności, które mogą zaszkodzić ich poczuciu własnej wartości.
Jednocześnie istnieją liczne badania, które pokazują, że próba narzucenia dzieciom konkretnych przekonań religijnych może powodować problemy w naszych związkach, w tym nieodwracalne napięcia i konflikty.
Jakie są korzyści z przekazywania przekonań religijnych dzieciom?
Z drugiej strony rozwój duchowy i wiara ma również wiele pozytywnych stron i wpływów. W rzeczywistości ludzie wierzący są szczęśliwsi, bardziej stabilni i lepiej zintegrowani ze społeczeństwem, bez względu na konkretne przekonania religijne.
Podstawowe wartości wyznawane przez większość religii mają charakter wysoce edukacyjny. Wszystkie promują postawy prospołeczne, takie jak poszanowanie innych żywych istot, współczucie i życzliwość. Są to ważne wartości, których przecież też uczymy nasze dzieci od najmłodszych lat.
Ponadto religie pomagają dzieciom określać, co jest dobre i jak być szczęśliwym. Zachęcają nas do refleksji i wybaczania. I to nie tylko jako akt interpersonalny. Przebaczenie jest także sposobem na uwolnienie się od emocji, które nas ranią, jeśli trzymamy je w sobie. Religie oferują nam możliwość innego spojrzenia na życie i na nasze istnienie.
I na koniec musimy wspomnieć też o tym, że istnieją też badania, które pokazują, że duchowość ma bardzo pozytywny wpływ na poziomie osobistym. Obejmuje on między innymi następujące aspekty:
- Ludzie wierzący mają więcej osobistej siły i lepsze poczucie własnej wartości.
- Osoby takie cieszą się lepszym zdrowiem fizycznym i psychicznym, są mniej skłonne do zażywania narkotyków. Mają też większą zdolność przystosowywania się. Po prostu stawiają czoła życiu z nadzieją.
- Szybciej „wychodzą” z chorób i zauważalnie lepiej radzą sobie z chorobą i śmiercią.
Co zatem powinniśmy zrobić, jeśli chodzi o przekonania religijne?
Nie wychowuj swoich dzieci w bańce. Bez względu na to, czy jesteś osobą wierzącą, czy też nie, nie próbuj narzucać dzieciom swojej osobistej wizji ani sprawić, by myślały one, że Twoje przekonania religijne (lub ich brak) to jedyna słuszna opcja. Wyjaśnij im, że inni ludzie mają różne poglądy na ten sam temat.
Jeśli jako rodzic nie praktykujesz żadnej konkretnej religii, możesz poczekać, aż dziecko zacznie zadawać pytania, aby zacząć rozmawiać na ten temat.
Z drugiej strony, jeśli religia jest ważną częścią Twojego życia, zaproś swoje dzieci do uczestnictwa w Twoich obrzędach. Ale wyłącznie na zasadzie dobrowolności. Pamiętaj o tym, że z biegiem czasu i gdy Twoje dzieci dojrzeją, będą rozwijać własne przekonania w oparciu o własną duchowość i osobiste doświadczenia.
Wyjaśnij swoim dzieciom, że przekonania religijne są sprawą osobistą. Pozwól im dokonywać własnych dochodzeń i wyborów. „Ja w to wierzę, ale są ludzie, którzy uważają inaczej. Ty możesz zrobić to, co według Ciebie jest słuszne i będzie Twoim osobistym wyborem. ”
Odkryj wraz z nimi nowe opcje i przeanalizuj pomysły swoich dzieci. Kiedy mówisz o religii, zapytaj swoje dzieci, co myślą na ten temat i jakie jest ich zdanie. Zachęcaj je do krytycznego myślenia.
Pokaż, że jesteś gotów odpowiedzieć na pytania swoich dzieci. Nie próbuj narzucać swoich przekonań, nie dając dziecku miejsca na jakiekolwiek wątpliwości. Jeśli nie znasz odpowiedzi na dane pytanie, zaakceptuj ten fakt i podejmij zobowiązanie do poszukania tej odpowiedzi dla swojego dziecka.