Deprywacja afektywna - musisz być wyczulona na te objawy
Deprywacja afektywna, czy emocjonalna to trudny problem do rozwiązania. Nie każdy rodzic jest bowiem w stanie zaakceptować fakt, że ich dziecko może cierpieć z tego powodu. Podobnie, jeśli dziecko nie ma miłości i uwagi, może też nie mieć kogoś, kto zauważyłby objawy, które świadczyłyby o tym problemie.
Z drugiej strony, jeśli maluchowi brakuje uczucia, to może dlatego, że jego rodzice niezbyt dobrze radzą sobie w tej kwestii. Jednak nie da się zaprzeczyć, że istnieje pewien stopień ignorancji na ten temat. W związku z tym bycie rodzicem często ogranicza się do karmienia dziecka i zaspokajania jego podstawowych potrzeb.
Dlaczego deprywacja afektywna budzi taki niepokój? Przede wszystkim dlatego, że wpływa na determinujący czynnik emocjonalny w przyszłych zachowaniach dziecka. Innymi słowy, kim stanie się dziecko, któremu brakowało miłości i zrozumienia na pierwszym etapie życia?
Potencjalnie wyrośnie na osobą dorosłą z brakiem równowagi emocjonalnej. Cóż, jest to problem, którego nie da się łatwo rozwiązać.
Deprywacja afektywna – główne cechy
Deprywacja emocjonalna może przejawiać na wiele sposobów. Nie chodzi bowiem tylko o to, że rodzice nie okazują dziecku wystarczającej miłości. Także, to, że czasami mogą nie być w stanie tego zrobić. Być może są bardzo zajęci i dlatego zaniedbują swoją pracę jako rodzice.
A może otrzymali takie samo wychowanie, więc uważają nie uważają okazywania uczuć za konieczne.
W wielu przypadkach rodzinę budują rodzice, którzy również cierpieli z powodu deprywacji afektywnej. Ponadto niektórzy rodzice mają problemy z zachowaniem lub wykazują pewien brak równowagi emocjonalnej.
Z drugiej strony jest możliwe, że kochają swoje dzieci, ale nie mają wystarczająco dużo czasu, aby go z nimi spędzić. Potem próbują to nadrobić okazując swoją miłość poprzez kupowanie zabawek i organizowanie miejsc rozrywki dla dzieci.
W konsekwencji ta sama niezaspokojona potrzeba uczucia może objawiać się w różnych kontekstach społecznych i różnych grupach rodzinnych. Ale rezultat jest zawsze ten sam: dzieci czują się opuszczone i pozbawione ochrony. Trzeba jasno powiedzieć, że jest to jedna z form złego traktowania dzieci.
Na ogół dziecko, które cierpi na ten problem, wykazuje bardzo wysoką wrażliwość. To naturalne, gdyż rozwija ja przez ciągłe zabieganie o uczucia. Możliwe, że taki maluch zauważa każdy, nawet bardzo drobny mały gest.
Niektóre rodziny często uważają, że troska i opieka nad dziećmi polega na karmieniu ich i pokrywaniu ich wydatków. W konsekwencji nie przykładają uwagi do tego, aby okazywać im miłość.
Dlatego, nawet jeśli nigdy nie zgłębiła tego tematu lub ma niewielkie zdolności emocjonalne, matka musi wsłuchiwać się w oznaki braku uczuć, jakie manifestuje jej dziecko.
W związku z tym, co może zrobić matka, aby spełnić swój obowiązek i pomóc swojemu dziecku? Powinna postawić na pierwszym miejscu poświęcenie czasu na zapewnienie dziecku koniecznej uwagi.
Jak się objawia deprywacja afektywna?
Głównym uczuciem, które nawiedza dziecko pozbawione uczuć, jest strach i opuszczenie. Maluch nie jest bowiem świadomy tego, co się dzieje, czuje tylko, że nie jest kochany i dostrzega pewien rodzaj odrzucenia. Dlatego dziecko, którego jedynym wsparciem są rodzice i nie poświęcają mu odpowiedniej uwagi, czuje, że jest samo na świecie.
Chociaż każde dziecko może inaczej reagować na ten problem, powszechne objawy wiążą się ze strachem i niepewnością. W każdym przypadku, powinno się być szczególnie wyczulonym na następujące oznaki.
- Strach przed samotnością i inne lęki związane z porzuceniem (dziecko nie chce zostawać samo w pomieszczeniu)
- Problemy wynikające z braku opieki
- Niepokój
- Zaburzenia rozwoju języka
- Brak umiejętności nawiązywania relacji społecznych
- Gwałtowne zmiany zachowania
- Niezdolność do prawidłowego wyrażenia swoich uczuć
- Niekontrolowana, brutalna postawa
- Wrażliwość emocjonalna
- Brak zaufania do prawie wszystkich osób
- Brak poczucia bezpieczeństwa, nieśmiałość i niska samoocena
Uczucie jest niezbędne
Ważne jest, aby zastanowić się nad tą kwestią w odniesieniu do siebie. Czy to możliwe, że nieumyślnie spowodowaliśmy ten problem u naszego dziecka? Nie zawsze jest łatwo rozpoznać i uznać własne błędy. Ale jesteśmy ludźmi, a mądrzy starają się je naprawiać. Zwłaszcza gdy zagrożone jest dobre samopoczucie emocjonalne naszego dziecka.
Być może czasami osądzamy nawet dzieci za nieśmiałość lub agresywność, ale nie zastanawiamy się nad przyczyną takiego zachowania. Aby dziecko rosło zdrowo, oprócz jedzenia i innej opieki, potrzebuje także uczucia.
Przytulanie dziecka, całowanie go, wypowiadanie czułych słów to coś, co przyniesie mu ogromne korzyści.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Sabater, V. (2018, marzo 31). Carencia afectiva, cuando nos faltan nutrientes emocionales. Recuperado mayo de 2020, de https://lamenteesmaravillosa.com/carencia-afectiva-cuando-nos-faltan-nutrientes-emocionales/
- Sánchez, E. (2020, mayo 5). Síndrome de carencia afectiva ¿qué es? Recuperado mayo de 2020, de https://lamenteesmaravillosa.com/sindrome-de-carencia-afectiva-que-es/