Zaburzenia afektywne u dzieci - 6 najczęstszych objawów

Zaburzenia afektywne u dzieci - 6 najczęstszych objawów
María Alejandra Castro Arbeláez

Przejrzane i zatwierdzone przez: psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Zaburzenia afektywne u dzieci są coraz bardziej widoczne w naszym społeczeństwie. Godziny pracy rodziców są rozległe, a czas spędzany z rodziną jest coraz krótszy. Jak to wpływa na najmłodszych?

Brak uwagi rodziców jest bardzo szkodliwy dla dzieci, które znajdują się w fazie rozwoju. Zdrowe relacje afektywne, które wywołują uczucie i prawdziwe zainteresowanie, są równie ważne dla prawidłowego rozwoju dziecka, jak jedzenie i edukacja. Twoje dziecko, jak każda istota ludzka, potrzebuje wielu słodkich słów, pocałunków, uścisków i stałego uczucia.

Wyrażanie uczuć na różne sposoby pomoże dziecku osiągnąć odpowiedni rozwój mózgu. W tym artykule uświadomimy Ci jak zaburzenia afektywne wpływają na dzieci i jakie są ich najczęstsze objawy.

Zaburzenia afektywne u dzieci – ukryte cierpienie

Jeśli uważasz, że Twoje dziecko nie jest zagrożone emocjonalnym zaburzeniem – ponieważ mieszka w domu, w którym widzi swoich rodziców każdego dnia i gdzie nie doświadcza skrajnego nadużycia lub porzucenia – ważne jest, aby wiedzieć, że możesz się mylić.

Matka przytulająca córkę

Rodzina, która ma mało czasu i przestrzeni, aby pielęgnować swoje emocje poprzez zdrowe relacje międzyludzkie, jest podatna na pogorszenie stanu emocjonalnego.

Jeśli zadajesz sobie pytanie, w jaki sposób możesz zapewnić swojemu dziecku zdrowe emocje, jedną z najprostszych odpowiedzi jest jakościowe spędzenie czasu z całą rodziną.

Aby to osiągnąć, spróbuj włączyć rozrywkowe zajęcia do harmonogramu rodziny, w którym każdy angażuje się w miłe chwile, które warto zapamiętać.

Gry, prace domowe lub łatwa przekąska to dobra okazja, aby wspólnie cieszyć się czasem. Pamiętaj, że ważną rzeczą nie zawsze jest ilość czasu spędzonego razem, ale jakość.

Objawy zaburzeń afektywnych u dzieci

Dziecko z deprywacją emocjonalną może wykazywać pewne objawy lub wzorce psychologiczne. Niektóre z nich przejawiają zaburzenia osobowości poprzez:

  1. Niepokój. Lęk jest objawem deprywacji emocjonalnej, która dotyka zarówno dzieci, jak i dorosłych. Brak możliwości koncentracji, odczuwanie ciągłej potrzeby jedzenia i niecierpliwość są silnymi objawami braku uczucia u dziecka.
  2. Słaby rozwój mowy i interakcji społecznych. Prawidłowy rozwój mowy osiąga się głównie dzięki dobrej edukacji od dzieciństwa. Jednak bardzo ważną rolę w tym aspekcie odgrywa również interakcja z innymi. Jeśli umiejętności społeczne dziecka w domu nie są zdrowe lub nie istnieją (wynik słabej socjalizacji i uczucia), będzie miał trudniej, aby wyrazić swoje uczucia oraz integrować się z innymi dziećmi, a nauka mowy będzie przebiegała wolniej.
  3. Impulsywność i agresja. Impulsy są zdominowane przez emocje. Jeśli dziecko ma trudności z kontrolowaniem swoich impulsów, wykazuje nagłe zmiany w zachowaniu i generalnie reaguje agresywnie. To właśnie Twoim obowiązkiem jest sprawdzić, czy doświadcza braku uczucia, aby złagodzić te negatywne impulsy.
  4. Brak zaufania do innych. Dziecku pozbawionym uczuć jest bardzo trudno zaufać komuś, nawet w stosunku do członków jego rodziny. Maluch może czuć się źle zrozumiany i woli zamknąć się w sobie, aby uniknąć cierpienia emocjonalnego.

Rodzina, która ma mało czasu i przestrzeni, aby odżywić swoje emocje poprzez zdrowe relacje międzyludzkie, jest podatna na pogorszenie emocjonalne.

Matka bawiąca się z dzieckiem

Jak jeszcze może objawiać się zaburzenie nastroju u dzieci?

  1. Trudności ze zwracaniem uwagi na siebie. Kiedy dziecko dzieli wystarczająco dużo czasu z rodzicami w środowisku pełnym zrozumienia, od najmłodszych lat należy zwracać uwagę na to, co im mówi, ponieważ dla niego bardzo ważne jest bycie wysłuchanym. Jednakże, jeśli Twoje dziecko nie próbuje zwrócić na siebie uwagi, możesz uznać to za kolejny symptom deprawacji emocjonalnej.
  2. Brak wiedzy jak wyrazić swoje uczucia w zdrowy sposób. Uczucia nie są łatwe do kontrolowania lub wyrażania, a dla dziecka z zaburzeniami afektywnymi staje się to jeszcze bardziej skomplikowane. Dziecko z deprawacją emocjonalną zazwyczaj nie wie, jak zarządzać swoimi uczuciami, ponieważ żaden dorosły nie nauczył go jak to zrobić.

Jeśli ten typ wzoru nie zostanie zmieniony w czasie, problemy te mogą towarzyszyć dziecku przez całe życie.

Dziecko, które nie wie, jak wyrazić swoje uczucia, prawdopodobnie stanie się egocentrycznym i emocjonalnie zależnym dorosłym o niewielkich umiejętnościach społecznych.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Vilaltella, J. T. (1994). Bowlby: vínculo, apego y pérdida CARENCIA AFECTIVA.
  • Hernández, I. C. S., & Palacio, H. L. (2014). Acciones de orientación familiar para prevenir la carencia afectiva en los niños mediante la comunicación. Razón y palabra, 18(88). https://www.redalyc.org/pdf/1995/199532731033.pdf
  • Bielsa, A. Carencia afectiva. Centre Londres, 94, 1-19. http://www.centrelondres94.com/files/carencia_afectiva_1.pdf
  • Contreras, G. (2010). “La Carencia Afectiva Intrafamiliar en niños y niñas de 5 años” (Tesis.) Retrieved from http://dspace.ucuenca.edu.ec/handle/123456789/2338
  • Jaar, H. E., & Córdova, V. M. (2017). “Prevención de la carencia afectiva crónica: nuevos paradigmas en el modelo de familia de acogida temporal”, Revista Chilena de Neuro-Psiquiatría, 71. 55 (1): 44-51.
  • Papalia, D. (2003). Desarrollo humano. México: McGraw-Hill.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.