Teatr improwizowany dla dzieci: co warto wiedzieć?

Napisane i zweryfikowane przez nauczycielka Azucena Fernández.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Teatr improwizowany dla dzieci to doskonała zabawa, która pozwala im rozwijać szeroki zakres umiejętności i zdolności. Poza tym pomaga im osiągać cele w fajny i przyjemny sposób.

Teatr improwizowany dla dzieci może stać się doskonałym narzędziem edukacyjnym oraz rozwojowym. Nie tylko uczy je wiedzy o teatrze i aktorstwa, ale również technik improwizacyjnych, które mogą służyć jako cenne zasoby podczas codziennego życia.

Aktorstwo i improwizacja w klasie i w innych miejscach stymulują kreatywność dzieci. Wspiera rozwój umiejętności związanych z myśleniem oraz wykorzystywaniem ciała jako środka wyrazu.

Improwizacja leży w sercu wszystkich kreacji artystycznych. Używając tej techniki dzieci mogą poznawać cały świat, ucząc się jednocześnie o swoim otoczeniu, kolegach z klasy oraz ich samych.

Koniec końców teatr improwizowany polega na uczestnictwie w zabawach o określonych zasadach. Podczas całej zabawy dzieci mogą zanurzyć się w emocjach, uczuciach i rzeczywistości. Improwizacja zakłada koncentrowanie się na tym, co jest “tu i teraz”. Tym samym można ją traktować jako ćwiczenie mindfulness.

Teatr improwizowany dla dzieci

Główny cel ćwiczeń improwizacyjnych dla dzieci stanowi nauka improwizacji, jednak istnieją również inne istotne kwestie. W dzisiejszym artykule przyjrzymy się innym celom odgrywającym duże znaczenie w każdym ćwiczeniu.

Kluczową rolę odgrywa przypominanie dziecku, że podczas improwizacji powinno się “odpuścić”. Dzięki temu może zrozumieć, że czasami trzeba nie zastanawiać się nadmiernie nad różnymi rzeczami i po prostu pozwolić, aby do nich dochodziło.

Grupowa improwizacja z muzyką

• Liczba dzieci: w każdej grupie musi znaleźć się przynajmniej czwórka dzieci.
• Wiek: od 4 lat wzwyż.
• Zalecany czas trwania: pięć minut. Jeżeli w grupie znajduje się więcej dzieci, będzie potrzeba więcej czasu.
• Cele improwizacji: rozwój wyrażanie ciała poprzez muzykę. Odwzorowywanie i odkrywanie rytmów muzycznych z wykorzystaniem ciała. Pozwalanie sobie, aby poniosła nas muzyka. Obserwowanie innych i koncentracja.

Włącz żywiołową piosenkę i stwórz razem z dziećmi koło. Zachęć je do powtarzania Twoich ruchów. Zacznij od prostych i powtarzających się ruchów w rytmie muzyki. Dzieci powinny Cię naśladować.

Następnie dzieci po kolei wykonują ruch (również w rytm muzyki), który muszą powtarzać inni. Steruj ćwiczeniem wskazując, które dziecko ma teraz przewodzić innym.

Jeżeli dzieci się przyblokują, przypomnij im, że najważniejsza kwestia to improwizacja, nie myślenie za dużo oraz pozwolenie, aby poniosła nas muzyka.

Teatr improwizowany dla dzieci: odkrywanie przestrzeni

• Liczba dzieci: w każdej grupie powinno się znajdować od czterech do pięciu dzieci.
• Wiek: od 6. roku życia wzwyż.
• Zalecany czas trwania: 10 minut. Jeżeli w grupie znajduje się więcej dzieci, będzie potrzeba więcej czasu.
• Cele improwizacji: zwracanie uwagi na własny stan fizyczny i emocjonalny. Łączenie się z innymi. Wyrażanie własnych emocji przy jednoczesnym odkrywaniu uczuć innych.

Poproś dzieci, aby przeszły przez całą przestrzeń sceny trzymając się podstawowych zasad. Powinny starać się zajmować całość przestrzeni. Powinny znajdować się w tej samej odległości od siebie, co oznacza, że nie powinny być za bardzo od siebie oddalone ani za bardzo zgrupowane.

Gdy będą przechodziły przez scenę, mów, co mają robić. Oto kilka wskazówek:

• Idź w ciszy, patrząc jedynie na siebie i obserwując to, jak się czujesz. Uważaj jednocześnie, aby nie wpaść na kolegów.
• Idź dalej i zacznij nawiązywać kontakt wzrokowy z innymi. Myśl o tym, co czujesz i co zachęca Cię do kontaktu wzrokowego z innymi.
• Kiedy dzieci usłyszą klaśnięcie, powinny przywitać się z osobą, która znajduje się najbliżej nich. Zacznij od krótkiego przywitania, a za każdym kolejnym razem powinno się stawać ono coraz bardziej żywiołowe.
• Dodaj sytuacje emocjonalne, które należy odgrywać, na przykład chodzenie gdy czujesz się szczęśliwy, smutny, zły lub przestraszony.

Statyczna scena

• Liczba dzieci: w każdej grupie musi znaleźć się przynajmniej czwórka dzieci.
• Wiek: od szóstego roku wzwyż.
• Zalecany czas trwania: od 15 do 20 minut. Jeżeli w grupie znajduje się więcej dzieci, będzie potrzeba więcej czasu.
• Cele improwizacji: praca w ciszy. Tworzenie własnych postaci i sceny grupowej. Nauka obserwowania i wykraczania poza pozory. Nawiązywanie więzi z innymi i osiąganie porozumienia. Praca z językiem ciała.

Podziel dzieci na grupy. Jeżeli w ćwiczeniu bierze udział więcej dzieci, możesz stworzyć więcej niż dwie grupy.

Ćwiczenie polega na pracy w grupach w celu stworzenia żywego obrazu, który przypomina zdjęcie 3D. Gdy jedna grupa tworzy taki obraz, inne powinny siedzieć w ciszy, odwrócone do nich plecami. Kiedy obraz zostanie ukończony, inne dzieci mogą się odwrócić i po cichu go oglądać.

Aby stworzyć żywy obraz, grupa musi zdecydować, kto będzie odgrywał daną rolę, wybrać historię, którą chcą przedstawić oraz działania, jakie każdy z jej członków będzie wykonywał.

Po przyglądaniu się przez jakiś czas obrazowi, inne dzieci powinny podnosić ręce i zgadywać, co widzą. Mogą zgadywać, kim są odgrywane postacie, co robią i o co chodzi w całej przedstawionej scenie.

Na samym końcu daj dzieciom przedstawiającym scenę znak, aby zaczęły się poruszać i ożywiły swój obraz. Następnie mogą wytłumaczyć co działo się podczas sceny oraz porównać to, o co im chodziło z tym, co widzieli inni.

Podsumowanie

Na samym końcu warto pamiętać, że w teatrze improwizowanym dla dzieci kluczową rolę odgrywa podkreślanie uważności (mindfulness) oraz znaczenia myślenia o innych członkach klasy.

Uczniowie powinni również uczyć się wykazywać jak największą wyrozumiałość, zarówno sobie, jak i innym. Tu nie ma miejsca na ocenianie. Główny cel to pozwolenie, aby poniosły ich nowe odczucia i wrażenia.