Strategie dyscypliny dla bardzo wrażliwych dzieci
Wychowywanie dzieci nigdy nie było łatwe, ale dla rodziców bardzo wrażliwych dzieci może być to szczególnie trudne zadanie. Ważne jest to, aby rodzice byli świadomi kilku istotnych kwestii takich jak odpowiednie s trategie dyscypliny pozwalające im skutecznie dyscyplinować swoje dzieci, nawet jeśli są one bardzo wrażliwe i emocjonalne.
Bycie rodzicem to jedna z najbardziej satysfakcjonujących ról na świecie. Każdy, kto miał przywilej bycia rodzicem, jest naprawdę szczęśliwym człowiekiem. Jednak nie zawsze jest to łatwe. Często jest tak, że najbardziej satysfakcjonująca praca wiąże się z ciężką harówką.
To dzięki tej ciężkiej pracy możemy się rozwijać i dojrzewać jako rodzice i ludzie. Od czasu do czasu będziemy nagradzani doświadczeniami, które zatrzymują nas na naszych torach, łapią za serce i upewniają, że dobrze sobie radzimy!
Jednak wychowywanie bardzo wrażliwych lub bardzo emocjonalnych dzieci może być wielkim wyzwaniem dla rodziców i właśnie temu przyjrzymy się dzisiaj.
Strategie dyscypliny a charakterystyka dzieci bardzo wrażliwych
Bardzo wrażliwe dziecko to takie, które jest bardzo świadome i szybko reaguje na sytuacje. Odczuwa ono różne rzeczy na głębszym poziomie od innych. Zazwyczaj są niezwykle empatyczne i spostrzegawcze w stosunku do swojego środowiska i otoczenia.
Kiedy bardzo wrażliwe dziecko jest sfrustrowane czymś, co robi, musisz spróbować je uspokoić, że to jest absolutnie w porządku. Zachęć je i powiedz, że mo że spróbować ponownie . Oczywiście wtedy, gdy poczuj e się trochę lepiej. To prawdopodobnie nie sprawdziłoby się zbyt dobrze u dziecka o przeciętnej wrażliwości.
Teraz, gdy zrozumieliśmy niektóre z bardzo wrażliwych wzorców zachowania dziecka, musimy zapytać, jak rodzice powinni uczyć i dyscyplinować swoje dzieci? Jakie są optymalne strategie dyscypliny? Omówimy to bardziej szczegółowo już za chwilę.
Dyscyplinowanie bardzo wrażliwych dzieci
Po pierwsze, należy zauważyć, że bycie bardzo wrażliwym nie jest niepełnosprawnością czy zespołem, ale cechą osobowości. Bycie bardzo wrażliwym jest w rzeczywistości wspaniałą cechą osobowości, gdy tylko dziecko i jego rodzice zrozumieją, jak lepiej radzić sobie z różnymi sprawami i dbać o swoje głębokie emocje oraz uczucia.
Wykluczenie postawy defensywnej
Jako rodzice musimy być świadomi własnych uczuć. Ponieważ nasze dzieci są indywidualnymi istotami z własnymi myślami, uczuciami i reakcjami, często wpadają w złość z powodu wyborów, których dokonujemy. Nie martw się, to jest w porządku.
Tak więc, jako rodzice, musimy być świadomi tej indywidualności i rozumieć ich uczucia. Robiąc to, ważne jest, aby w tym czasie nie przyjmować postawy obronnej i nie dać się zaatakować własnymi emocjami.
Strategie dyscypliny: okazywanie empatii
Kiedy twoje dziecko jest zdenerwowane i wpada w złość, ważne jest, aby okazywać słowami empatię i zrozumienie, aby je uspokoić. To o wiele lepsze niż odchodzenie i ignorowanie go. Kiedy odchodzisz od dziecka, możesz łatwo wysłać mu wiadomość, że nie jest akceptowane. Musimy na gorąco zrozumieć, jak się czuje i dać mu szansę na wyrażenie swoich uczuć.
Mów ciepło i szczerze: „Widzę, że jesteś na mnie zły i naprawdę chcę Cię wysłuchać. Opowiedz mi o swoim gniewie.” Jeśli zrobisz to z empatią, wkrótce zobaczysz dobre wyniki.
Na przykład w przypadku trzylatka możesz powiedzieć: „Mama widzi, że jesteś rozczarowany. Chcesz więcej czasu na zabawę, ale teraz już czas na kąpiel. Złościsz się na mamusię. Rozumiem, że trudno Ci przestać, gdy chcesz więcej i więcej. Ale już pora to zrobić”.
Będąc przy naszych dzieci ach emocjonalnie i fizycznie, tworzymy silne więzi z maluchami . W ten sposób nauczą się nam ufać nawet w najtrudniejszych chwilach.
Zarządzanie dyscypliną
Po dobrej komunikacji i wsparciu emocjonalnym ważne jest, aby ustalić granice i wykonać krok dalej. Ta droga pokaże Twojemu dziecku konsekwentne zachowanie, któremu może zaufać. Musimy być w stanie szczerze wspierać nasze dzieci, wiedząc, że potrafią one zarządzać swoimi emocjami.
Kiedy mówimy im o konsekwencjach ich działań, nie możemy tego robić w próżni. Musimy wszystko dokładnie wyjaśnić. Dziecko musi zrozumieć, co zrobiło, jakie są tego konsekwencje i wyciągnąć z tego wnioski.
Ty też możesz być otwartym i komunikatywnym rodzicem dla swoich dzieci! Możesz im powiedzieć, że masz trudne zadanie do wykonania polegające na odmowie. Wyjaśnij, że trudno Ci odmówić, ponieważ wiesz, że to dziecko denerwuje. I kontynuuj, wyjaśniając, że Twoim zadaniem jest zapewnienie mu bezpieczeństwa i pomaganie w nauce.
Jeśli będziesz postępować zgodnie z tymi wszystkimi krokami, jesteśmy pewni, że Twoja relacja z dzieckiem stanie się coraz silniejsza.