Żałoba po poronieniu - jak sobie z nią poradzić?

Jeśli odmówisz sobie zmierzenia się z bólem spowodowanym utratą nienarodzonego dziecka, może spowodować to długotrwałą depresję. Żeby ruszyć dalej, trzeba przepracować tą smutną sytuację. Żałoba po poronieniu jest jedynym sposobem na uzdrowienie.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Elena Sanz Martín.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Doświadczenie utraty nienarodzonego dziecka jest jedną z najbardziej bolesnych sytuacji, w jakich może się znaleźć kobieta. Pozwolenie sobie na uczucia takie jak smutek i żałoba po poronieniu, ma fundamentalne znaczenie dla poradzenia sobie z tym, co się wydarzyło.

Ponadto przejście przez ten ciężki proces jakim jest żałoba po poronieniu jest konieczne, aby zapobiec poważnym konsekwencjom psychologicznym.

Czytaj dalej!

Żałoba po poronieniu: temat tabu

Z jakiegoś powodu, nawet we współczesnym społeczeństwie, kobiety nadal doświadczają utraty ciąży samotnie i często bez wsparcia. Ta strata jest niestety częstym zjawiskiem, które dotyka nawet co czwartą ciążę. Jednak kobiety, które doświadczyły poronienia (oraz te w ich otoczeniu) mają tendencję do ukrywania tego faktu.

W ten sposób, gdy mają do czynienia z tym niefortunnym doświadczeniem, nie zawsze mogą znaleźć bliskich czy przyjaciół, do których mogliby się zwrócić. Rozwijające się u nich poczucie winy i żal może powodować stygmatyzację. 

Sytuacja nie jest lepsza dla kobiet, które musiały przeszły aborcję. Przeciwnie, poczucie winy, które mogą odczuwać, pogarsza się dopiero w wyniku ostracyzmu społeczeństwa. 

Żałoba po poronieniu – znaczenie w psychologii

Wpływ fizyczny i psychiczny

Kobiety przede wszystkim muszą zmierzyć się z fizycznym wpływem poronienia na ich ciała. Obejmuje to główne zmiany hormonalne i wynikające z nich nieprzyjemne objawy.

Na poziomie psychologicznym fakt, że poronienie jest statystycznie częste, nie czyni go mniej niszczącym i wyczerpującym. Kiedy umiera dziecko, wraz z nim umierają marzenia i plany, a także wszystkie oczekiwania zainwestowane w to nowe życie.

Kobieta nie tylko traci byt, który rozwijał się w jej ciele, ale także swoją nową rolę bycia jego lub jej matką. Co więcej, traci często całą konstrukcję społeczną, którą zbudowała wokół oczekiwania na dziecko.

Żałoba po poronieniu

Poronienie stanowi stratę pod każdym względem (emocjonalnym, fizycznym itp.). Dlatego ważne jest, by pozwolić sobie na czas żałoby oraz w zdrowy sposób przełożyć go na naszą historię życia.

Jak wspomniano powyżej, społeczeństwo często nie docenia tragedii i skutków utraty ciąży. Ale ważne jest, aby rodzice (zwłaszcza matki) zdawali sobie sprawę, że stoją w obliczu trudnego czasu i muszą podjąć go w możliwie najbardziej świadomy sposób.

Żadna z tych opcji nie ułatwia pogodzenia się z sytuacją. Przeciwnie, odmowa stawienia czoła bólowi spowoduje, że będzie on chroniczny, a konsekwencje utrzymają się przez wiele lat. Mogą spowodować nawet depresję. 

Emocje podczas przechodzenia żałoby

Żałoba wywołuje wiele emocji, w tym:

• Wina. Wina jest jedną z najczęstszych emocji związanych z poronieniem. Matki, próbując zrozumieć, co się stało, często obwiniają się za to, że nie były wystarczająco ostrożne.
• Poczucie poniżenia lub porażki. Biorąc pod uwagę ścianę ciszy, kobiety często czują się mniej zdolne i mniej ważne niż inne kobiety, ponieważ nie były w stanie donosić ciąży.
• Smutek, samotność i brak zrozumienia. Jest bardzo prawdopodobne, że ludzie, którzy są blisko matki w żałobie, nie wiedzą, jak zareagować i o czym z nią porozmawiać. Ale próbując na siłę ją pocieszyć, mogą spróbować omijać ten temat, sprawiając, że czuje się jeszcze bardziej samotna w bólu.
• Udręka i niepokój. Podczas doświadczenia tego kalibru powszechny jest strach przed kolejnym poronieniem. Kobiety mogą również obawiać się, że nie będą w stanie ponownie zajść w ciążę.

Znaczenie prawidłowego przejścia żałoby po poronieniu

Żałoba po poronieniu – jak się do niej przygotować?

• Pozwól sobie wyrzucić z siebie tyle emocji, ile potrzebujesz. Płacz, krzyk, cierpienie – warto dać upust tym silnym uczuciom. Nawet jeśli ludzie wokół ciebie nie mogą tego zrozumieć, naprawdę musisz pozwolić sobie doświadczyć wszystkich emocji związanych z tym procesem.
• Nie próbuj ukrywać bólu. Nie spiesz się do kolejnej ciąży ani kompulsywnie nie próbuj przepracowywać się i zajmować innymi sprawami.
• Wyraź siebie. Porozmawiaj z najbliższymi, partnerem, przyjaciółką lub poszukaj grupy wsparcia, w której możesz podzielić się otwarcie tym, co czujesz i myślisz.
• Wykonaj rytuał na pożegnanie. Być może nie możesz mieć formalnego pogrzebu, ale nadal ważne jest, aby w jakiś sposób się pożegnać, nawet jeśli jest to symboliczne. Co więcej, nadanie imienia nienarodzonemu dziecku może pomóc mu nadać mu specjalne miejsce i znaczenie w życiu.
• Pamiętaj, że każda osoba potrzebuje czasu. Żałoba nie jest procesem liniowym, a wzloty i upadki są całkowicie normalne. Każdy przechodzi ją trochę inaczej.

Jeśli po dłuższym czasie poczujesz, że nie robisz postępów w uporządkowaniu swoich emocji lub nie możesz podjąć się temu zadaniu sama, nie wahaj się skorzystać z pomocy profesjonalisty – terapeuty, psychologa lub psychiatry. Pomoże Ci to odzyskać równowagę w życiu, rozpracować ten ból i ruszyć dalej.