Miłość do dziecka to miłość życia - czy też tak uważasz?

Nie ma drugiej takiej miłości jak miłość do dziecka. Największa młość naszego życia to przecież ta, która mówi do nas "mamo".
Miłość do dziecka to miłość życia - czy też tak uważasz?
María Alejandra Castro Arbeláez

Napisane i zweryfikowane przez psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Ostatnia aktualizacja: 28 marca, 2021

Miłość do dziecka to najsilniejsza więź w życiu. Miłość naszego życia mówi do nas zatem “mamo”. Płacze, smarka i niszczy wszystko dookoła, kiedy wpadnie w szał lub euforię.

I mimo to sprawia, że nasze serce się cieszy i jest po brzegi pełne czułości oraz miłości. Nie ma bowiem nic bardziej wyjątkowego niż przytulanie i pieszczoty z dzieckiem.

Bycie matką to posiadanie serca poza własnym ciałem, bijącego na własny rachunek i uczącego się żyć pod parasolem uśmiechu.

Stopy dziecka

Miłość matki: podręcznik przetrwania

Miłość matki wyposaża nas w szósty zmysł, szczególny instynkt podpowiadający jak kochać. To najlepszy podręcznik przetrwania dla nas i dla naszych dzieci, które zawsze powracają do bezpieczeństwa, jakie im oferujemy.

Ten typ miłości rośnie stopniowo, nie ma ograniczeń ani warunków i jest zawsze bezinteresowny. Dziecko zaczyna się bowiem kochać już w ciąży tak intensywnie i słodko, że nie znajduje to z niczym porównania.

Miłość do dziecka – zdrowe przywiązanie

Mówiąc o przywiązaniu, mamy na myśli więź łączącą matkę z dzieckiem. Opiera się ona na matczynej miłości i spełnianiu potrzeb dziecka oraz tworzeniu bezwarunkowej, trwałej relacji.

Matka z dzieckiem

Od pierwszych chwil okrągła buzia dziecka, szerokie czoło, duże oczy, dołeczki w policzkach i mała bródka odzwierciedlają prawdziwą czułość i miłość.

Zdajemy sobie wówczas sprawę, że miłość ma imię, jest też czymś z krwi i kości, co popycha nas do chronienia dziecka i pielęgnowania miłości do niego. Niemowlęta wyrażają natomiast uczucia w ramach swoich możliwości poprzez płacz i uśmiech.

Płacz w pierwszych miesiącach życia to bowiem potężny sygnał zorientowany na zapewnienie dziecku dobrego samopoczucia. Każde dziecko płacze inaczej (matka jest w stanie natychmiast rozpoznać płacz swojego dziecka) oraz istnieją różne rodzaje płaczu.

  • Płacz z powodu bólu pojawia się nagle i brak mu rytmu.
  • Płacz spowodowany głodem, zimnem lub niewygodą zaczyna się subtelnie i przybiera na intensywności.
  • Gdy dziecko płacze z powodu samotności i braku matki w pobliżu, wyraża w ten sposób, że towarzystwo i opieka są dla niego tak samo ważne jak przyjmowanie pokarmu i ochrona przed zimnem.
Dłonie matki i dziecka

Te sygnały dźwiękowe składają się zatem na wspaniały język komunikacji uczuciowej z dzieckiem. To jakby mówić:

-Mamo, jesteś tu?

-Tak, kochanie, jestem tu. Możesz być spokojny.

Innym silnym sygnałem ze strony dziecka jest uśmiech, który obecny jest już od pierwszych tygodni życia i przybiera na sile od drugiego miesiąca. Uśmiech dziecka sprawia bowiem, że czujemy się dobrze i budzi w nas miłość.

Wyrażanie emocji pozwala nam na wchodzenie w interakcję z dzieckiem i tworzenie z nim więzi.

Miłość matki sprawia bowiem, że chcemy zawsze być przy dziecku, mówić słodkie słówka i współodczuwać, uwrażliwiać się na przekazywane przez nie sygnały. Dziecko stawia nas na piedestale życia, gdy zwraca się do nas “mamo”.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
  • Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
  • Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
  • Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
  • Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.