Zazdrość u dzieci: przyczyny i rozwiązania

Zazdrość u dzieci: przyczyny i rozwiązania
María Alejandra Castro Arbeláez

Napisane i zweryfikowane przez psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Ostatnia aktualizacja: 14 września, 2018

W stosunku do rodzeństwa, znajomych lub kolegów z klasy, z powodu przyjaciół, ocen lub zabawek: zazdrość u dzieci może być wywołana przez różne rzeczy. Jedno jest pewne: to uczucie nie jest konstruktywne i nie można pozwolić, aby dziecko je pielęgnowało.

Zazdrość jest negatywnym uczuciem, pożerającym duszę osoby, która je odczuwa. U dorosłych często dotyczy spraw finansowych, problemów w miejscu pracy czy relacji międzyludzkich. Ale co może powodować zazdrość u dzieci? W tym artykule zastanowimy się nad tym zjawiskiem.

Zazdrość rodzi się ze smutku wynikającego z urazy, zmartwienia w związku z dobytkiem lub sukcesem innych ludzi, pragnienia posiadania czegoś, co nie jest nasze itd. Chociaż ludzie często temu zaprzeczają, zazdrość jest czymś bardzo powszechnym.

Rzeczywistość jest taka, że to uczucie jest bardzo uniwersalne. Zazdrość pojawia się w pewnym momencie życia, nawet jeśli próbujemy tego uniknąć. Jest to naturalna reakcja na otoczenie społeczne.

W wielu przypadkach nie czujemy się zazdrośni z powodu czegoś, czego nam brakuje. Osoby zazdrosne mogą cieszyć się komfortowym trybem życia i być względnie uprzywilejowane. Mimo to odczuwają urazę wobec szczęścia, dóbr materialnych, a nawet możliwości, z których korzystają inni.

Zazdrość u dzieci: co ją powoduje?

Zazdrość budzi się w sprawach, które są dla nas ważne. W przypadku najmłodszych takimi „przełącznikami” mogą być:

  • Stopnie w szkole
  • Zabawki lub inne dobra materialne
  • Przyjaciele
  • Cechy fizyczne, takie jak wzrost, postura, siła
  • Uwaga dorosłych (głównie rodziców i nauczycieli)
Dzieci z telefonem

Jak już powiedzieliśmy, zazdrość u dzieci i dorosłych nie jest związana z „brakiem” czegoś. W wielu przypadkach dzieci mają niemal wszystko, czego mogą chcieć, ale kiedy widzą, że ich przyjaciel ma coś, co im się podoba, od razu zazdroszczą mu i chcą tego samego.

Jednym z wyjaśnień tego uczucia może być to, że dzieci nie są przyzwyczajone do tego, by czuć się gorszym od innych.

To oni zawsze byli tymi, którzy mają to, czego chcą inni. Kiedy sytuacja się odwraca, dzieciom nie podoba się to ani trochę.

„Ludzie zazdrośni odczuwają urazę wobec szczęścia, dóbr materialnych, a nawet możliwości, z których korzystają inni”.

Jak reagować na zazdrość u dzieci

Poza szczególną sytuacją, która wywołała to uczucie, zazdrość u dzieci wynika również z ukrytego braku zaufania, braku uczucia lub zbyt niskiego poczucia własnej wartości. To są sprawy, którymi należy się zająć.

Innymi słowy, dzieci, które zawsze chcą mieć więcej lub lepiej niż inne, często wierzą, że jeśli tego nie zrobią, nie będą słuchane, kochane lub cenione.

Poniżej przedstawiamy kilka praktycznych wskazówek, które mogą pomóc zlikwidować tę dziecięcą niechęć.

Nie porównuj ich do innych dzieci

Mówi się, że porównanie jest złodziejem radości. Nie mów: „Powinieneś być bardziej podobny do Piotra, który dostaje same dobre oceny w szkole” lub „Dlaczego nie możesz strzelić bramki jak Jaś?”.

Nie zmotywujesz swojego malucha, by bardziej się starał. W rzeczywistości osiągniesz odwrotny efekt, tworząc ducha niezdrowej rywalizacji.

Zamiast tego możesz wytyczyć realistyczne cele w oparciu o indywidualne umiejętności Twojego dziecka. Powinny być one możliwe do osiągnięcia w perspektywie krótko- i średnioterminowej, aby dziecko mogło czuć entuzjazm.

W ten sposób, zamiast do bycia lepszym niż reszta, zachęcasz swoje dziecko do bycia najlepszą wersją samego siebie.

„Zazdrość zawsze powinna być traktowana jako powód, by starać się bardziej, a nigdy jako pragnienie, by innym szło gorzej”.

Okaż dziecku uwagę i miłość

Niewiele rzeczy jest równie ważnych w dzieciństwie, jak poczucie, że jest się potrzebnym i kochanym. Uwaga, zrozumienie i szacunek, które dziecko otrzymuje, nie powinny opierać się na ocenach, wynikach sportowych lub jakimkolwiek innym rodzaju miary.

Spraw, aby Twoje dziecko czuło, że ​​jest dla Ciebie ważne, niezależnie od okoliczności. W ten sposób nie zazna zazdrości, gdy rodzeństwo lub przyjaciele dostaną coś, czego pragną. Uczucie rodziców jest najlepszym lekarstwem na zazdrość u dzieci.

Zazdrość u dzieci - rodzeństwo powodem zazdrości

Porozmawiaj z dzieckiem o jego uczuciach

Nie chcemy przez to powiedzieć, że zazdrość ma negatywne skutki, lub „zabraniać” dzieciom zazdrościć innym. W rzeczywistości zazdrość u dzieci może mieć pozytywne skutki.

Jak osiągnąć te pozytywne rezultaty? Staraj się zachęcać do zdrowej rywalizacji. Oznacza to, że jeśli przyjaciel ma lepsze oceny, Twoje dziecko może próbować bardziej przykładać się do nauki, by poprawić własne.

Jeśli inne dziecko lepiej radzi sobie w tenisie, być może mogą wspólnie trenować i zachęcać się nawzajem, a nawet grać w parze podczas zawodów.

Zazdrość u dzieci może być ważną siłą napędową. Ale zawsze należy traktować to jako powód, by starać się bardziej, a nigdy jako pragnienie, aby innym szło gorzej.

Wreszcie nie zapominaj, że zachowanie dzieci jest jedynie odzwierciedleniem zachowania ich rodziców. Z tego powodu należy unikać robienia złośliwych komentarzy (zwłaszcza w obecności dziecka).

Pomóż dziecku rozwijać zrozumienie i docenienie osiągnięć innych.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Laura Quintanilla & Encarnación Sarriá. (2009) Emotional comprehension in an envy context in Zapotec and Spanish 3- to 5- year-old children: An exploratory study, Infancia y Aprendizaje, 32:4,499-516, DOI: 10.1174/021037009789610359
  • , . (2017) Children’s understanding of depreciation in scenarios of envy and modesty. European Journal of Developmental Psychology 14:3, pages 281-294. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/17405629.2016.1200029
  • Martínez, L. M. R. (2005). Celos y envidia: emociones humanas. UNAM.
  • Montañés, M. C., & Iñiguez, C. G. (2002). Emociones sociales: enamoramiento, celos, envidia y empatía. https://www.uv.es/~choliz/EmocionesSociales.pdf

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.