Pożegnanie - nigdy nie odchodź bez słowa "do widzenia"

Pożegnanie - nigdy nie odchodź bez słowa "do widzenia"
María Alejandra Castro Arbeláez

Przejrzane i zatwierdzone przez: psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Napisany przez Gladys González

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Matki często unikają sytuacji, które mogą denerwować ich dzieci. Postępują tak, ponieważ nie chcą widzieć jak płaczą, kopią i proszą, aby je zabrać ze sobą. Chociaż jest to trudne, czasem jesteś zmuszona, aby być na chwilę z dala od dziecka. W takiej sytuacji musisz pamiętać, że pożegnanie to coś, czego Twoja pociecha potrzebuje.

Z pewnością w roli matki musiałaś w niektórych momentach występować jako mistrz ucieczek: chodzić na palcach, wymyślać różne rozrywki dla dziecka i ostatecznie wychodzić, nie mówiąc przy tym ani słowa na pożegnanie. Byłaś zmuszona tak postąpić, aby uniemożliwić dziecku zobaczenie Cię podczas, gdy odchodzisz po to, by uniknąć sprawienia mu przykrości.

Nie oszukuj swoich dzieci! Pożegnanie to bardzo ważny element, którego nie możesz uniknąć gdy wychodzisz

Wcielanie się w rolę szpiega i próba wykonanie niemożliwych misji tylko po to, aby iść do pracy, zrobić zakupy lub wykonać inne czynności, w pewnym momencie stanie się wyczerpujące. Te działania mogą przekształcić się w błędne koło, któremu powinnaś położyć kres dla dobra całej rodziny.

W momencie, gdy Twoje dziecko odkryje, że wyszłaś bez słowa, będzie czuć się oszukane i może stać się nieposłuszne. To z pewnością totalne przeciwieństwo tego, co chciałaś osiągnąć.

“Ciche wyjścia” są na pewno bardzo frustrujące i skomplikowane. Często powodują spóźnienie w dotarciu do celu, zmartwienia, niepokój, a także są impulsem zwiększającym niewłaściwe zachowania Twojego dziecka.

Pożegnanie, które przebiega w sposób naturalny i umożliwia dziecku przypomnienie o Twoim powrocie, będzie sprawiało mniej kłopotów. W konsekwencji, takiego typu sytuacje będą mniej traumatyczne dla niego i Twojej rodziny.

Z upływem czasu będziesz w stanie pozostawić nieświadome ostrzeżenie i wywołać negatywne odczucia związane ze “znikaniem” bez pożegnania.

Najlepszym rozwiązaniem będzie, jeśli zaczniesz komunikować się ze swoim dzieckiem poprzez użycie właściwych technik, które są odpowiednie dla obu stron. Nawet, jeśli Twoje dziecko na początku nie będzie do końca rozumieć Twojego przekazu – jest to o wiele lepsza metoda, niż wyjście bez powiedzenia “do widzenia”.

Technika ta obejmuje zwyczaj żegnania się w sposób przyjemny i pozytywny. Jest to część edukacji do przysposobienia do życia w społeczeństwie. Sprawi, że Twój maluch zacznie się stopniowo przyzwyczajać do tej czynności, co spowoduje, że stanie się ona dla niego rytuałem.

Wyjaśnienie, że wychodzisz powinno być częścią Waszej codziennej komunikacji między matką a dzieckiem. Powinnaś to robić dopóki Twoja pociecha nie zacznie tego traktować całkowicie naturalnie. W końcu będziesz mogła zaprzestać używania tysięcy sztuczek, które praktykowałaś do tej pory.

Mama, która tłumaczy coś swojej smutnej córce

Wyślij im pozytywną wiadomość

Matki często pokazują ból, który odczuwają podczas opuszczania swojego dziecka. Wyrażają go najczęściej w słowach lub gestach. Jeśli unikniesz przekazywania tego negatywnego przesłania, Twój maluch będzie czuł się bardziej komfortowo i bezpiecznie. To ułatwi codzienny proces wychodzenia.

Musisz podkreślić, że podczas Twojej nieobecności będzie bezpieczne i wyjaśnić kto będzie się nim opiekować w tym czasie. Przypomnij również kiedy wrócisz. To jest złoty środek, dzięki któremu będzie czuć się bezpiecznie, kiedy Ty nie jesteś w pobliżu.

Nigdy nie możesz wziąć pod uwagę opcji wyjścia bez pożegnania, ponieważ dzieci zazwyczaj powtarzają zachowania swoich bliskich, a to będzie niepożądanym nawykiem w trakcie ich rozwoju.

Powiedzenie dziecku bezpośrednio o swoich uczuciach lub podarowanie jakiegoś prezentu w postaci zabawki, którą lubi, pozwoli mu poczuć Twoje wsparcie i odciągnie od negatywnych myśli po Twoim odejściu.

Wzmocnij pozytywną wiadomość

Gdy wrócisz, zapytaj jak się sprawował, czy był grzeczny i co robił w ciągu dnia. Opowiedz mu jak wyglądał Twój dzień i jeśli masz dla niego jakąś niespodziankę – podaruj mu ją. To wyeliminuje wszelkie negatywne zachowania. Dziecko zwróci uwagę, że nie okłamałeś go, że wrócisz, a to zwiększy jego poczucie bezpieczeństwa podczas Twojej nieobecności i wzmocni zaufanie między Wami.

Od czasu do czasu warto nagradzać dobre zachowanie Twojego malucha. Może to pomóc w kontrolowaniu wszelkich nieprawidłowości związanych z jego złym nastawieniem.

Pożegnanie matki i syna na lotnisku

Rozpoznaj swoje uczucia

Wyjaśnienie sobie, że normalne jest odczuwanie strachu, niepokoju i przywiązania pomoże Ci, abyś przyzwyczaiła się do tego typu emocji. Wytłumacz dziecku, że ta mała separacja jest konieczna, ale niedługo wrócisz i wszystko będzie jak dawniej.

Może zdarzyć się, że Twoje dziecko zacznie Cię emocjonalnie szantażować. Jeśli pozwolisz mu na to – zwiększysz tylko jego gniew i cierpienie. Pamiętaj, że jako dorosły masz kontrolę nad sytuacją. Twoim obowiązkiem jako matki jest pomaganie mu, gdy potrzebuje wsparcia.

Zalecenia, które uczynią moment pożegnania mniej traumatycznym

Poniżej znajdziesz kilka zaleceń, które ułatwią Ci moment pożegnania z Twoim maluchem i sprawią, że ta czynność stanie się czymś naturalnym dla Was obojga:

  • Zachowaj spokój.
  • Pożegnaj się najkrócej, jak to możliwe.
  • Pokaż swoje uczucia, którymi je darzysz.
  • Przypomnij dziecku, że wrócisz.
  • Powiedz i pokaż jak bardzo jest dla Ciebie ważne.
  • Zaproponuj czynności, które może robić podczas Twojej nieobecności, takie jak malowanie, rysowanie, lepienie z plasteliny, układanie puzzli czy innych zabawek i tym podobne… Możesz zachęcić je słowami, żeby zrobiło coś specjalnie dla Ciebie.
  • Przypomnij dziecku, jakie korzyści przynosi dobre zachowanie.
  • Nagradzaj dobre postawy.
  • Posłuchaj czego nie lubi i co jemu przeszkadza.
  • Odpowiadaj na wszystkie pytania i spróbuj wyjaśnić wszystkie wątpliwości.

Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
  • Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
  • Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
  • Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
  • Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.