Zdezorganizowany styl przywiązania u dziecka

Napisane i zweryfikowane przez psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Ostatnia aktualizacja: 14 października, 2018

Być może teoria różnych stylów przywiązania nie jest Ci obca, ale czy wiesz, czym charakteryzuje się zdezorganizowany styl przywiązania u dziecka?

Z dzisiejszego artykułu dowiesz się, jakie są przyczyny, symptomy i konsekwencje tego typu niezdrowej relacji, jaką jest zdezorganizowany styl przywiązania między dziećmi a ich opiekunami.

Niestety, wysoki odsetek dzieci cierpi bądź cierpiało w przeszłości na skutek złego traktowania lub znęcania. Trauma i stres są chronicznymi pochodnymi tych sytuacji i prowadzą do poważnych komplikacji.

Ciągłe narażanie na znęcanie i złe traktowanie sprawia, że dzieci zaczynają przejawiać dysfunkcjonalne zachowania, których ogół jest znany jako zdezorganizowany styl przywiązania.

Czym jest zdezorganizowany styl przywiązania? Jego główną cechą jest przewlekły i intensywny lęk, który powoduje, że dzieci unikają kontaktu z rodzicami lub opiekunami.

W rzeczywistości dzieci, u których wykształcił się ten typ przywiązania mają tendencję do stronienia od pozostania w obecności opiekuna. Kiedy są zmuszone spędzać czas z tymi ludźmi, ogarnia ich dezorientacja i oszołomienie.

Zdezorganizowany styl przywiązania, jak sama nazwa wskazuje, jest konsekwencją bardzo intensywnych traumatycznych przeżyć, które „dezorganizują” rozwój społeczny dziecka i czynią je bezbronnym.

Innymi słowy, zdezorganizowany styl przywiązania jest zbiorem objawów emocjonalnego niepokoju.

Zdezorganizowany styl przywiązania: podstawowa charakterystyka

Dzieci doświadczające zdezorganizowanego stylu przywiązania mają trudności, jeśli chodzi o kontrolowanie swoich emocji. Mają też problemy z kontaktem z innymi ludźmi, w tym z dziećmi w tym samym wieku.

Poniżej znajduje się bardziej szczegółowa lista objawów, które pozwalają rozpoznać zdezorganizowany styl przywiązania:

1. Dzieci doświadczające tego stylu przywiązania wykazują w większości przypadków zachowania sprzeczne. Na przykład dziecko może szukać kontaktu fizycznego, a następnie natychmiast go odrzucić.
2. Wyrażają się w sposób nieuporządkowany i rozwlekły, gdy mówią na jeden temat.
3. Mogą wykazywać niepokój, gdy zostają oddzielone od swoich rodziców.
4. Mają tendencję do poruszania się w sposób nieskoordynowany i, gdy się boją, mogą stać się całkowicie sparaliżowane lub nieruchome.
5. Są niesamowicie podatne w odniesieniu do postaci ojca. Mogą nawet istnieć wyraźne fizyczne wyrażenia tej podatności.
6. Łatwo się dziwią i niejasno się wypowiadają.
7. Mają tendencję do odczuwania, że ​​ich prywatna przestrzeń jest atakowana.
8. Cierpią na zespół stresu pourazowego.
9. Rozwijają się u nich zaburzenia dysocjacyjne, a także zaburzenia pamięci i uwagi.
10. Dzieci doświadczające zdezorganizowanego stylu przywiązania nie są zainteresowane odkrywaniem otoczenia. Raczej są przytłoczone niepewnością. Strach paraliżuje je, jeśli stają w obliczu nowych doświadczeń.
11. Zwykle cierpią na rozmaite lęki, a nawet fobie.
12. Ciągle są w stanie nadmiernej czujności. Dzieje się tak dlatego, że czują potrzebę pozostawania w nieustannej gotowości do ucieczki przed jakąkolwiek formą agresji.

Zdezorganizowany styl przywiązania a postać matki

Fałszywe emocje

Zdezorganizowany styl przywiązania sprawia, że dzieci wykazują sprzeczności w swoim zachowaniu. Mogą na przykład podbiec w kierunku mamy, aby poprosić o uścisk, a następnie natychmiast ją odepchnąć.

Dzieci stają się zdesperowane w takich sytuacjach, ponieważ tak naprawdę nie wiedzą, czego chcą. W rezultacie stają się bardzo niespokojne, gdy ktoś pyta ich, czego potrzebują.

Dezorientacja

• Kiedy dziecko o zdezorganizowanym stylu przywiązania czuje zamieszanie lub boi się zachowania matki.
• Dziecko wydaje się zdezorientowane we wszystkim, co robi. Innymi słowy, nie jest w stanie koordynować swoich działań.
• Dezorientacja pojawia się, gdy matka wyśmiewa się z dziecka lub sprawia, że ​​czuje się niekomfortowo.

Te dzieci są bardzo niestabilne. Dlatego ważne jest, aby zachować cierpliwość i traktować ich z troską i szacunkiem.

Nieśmiałość lub dystans u dzieci

Matka stwarza znaczną emocjonalną odległość między nią a dzieckiem. Jest to cecha charakterystyczna rodzin z dziećmi doświadczającymi zdezorganizowanego stylu przywiązania.

Ponieważ matka czuje się niekompetentna, postanawia zachować dystans. Na przykład może rozwinąć w sobie zwyczaj witania dziecka z daleka, a nie zbliżania się do niego.

Losowe i niespójne zachowanie

Zdezorganizowany styl przywiązania może wywoływać wyjątkową nieśmiałość. W rzeczywistości dziecko może chcieć żyć zupełnie niezauważone przez resztę świata. W tym samym czasie może być podatne na ataki wściekłości.

Ważne jest, aby pamiętać, że te zachowania są przypadkowe i często nie pasują do okoliczności. Dzieci nie wiedzą, jak zdobyć uczucie, a to prowadzi ich do wyrażania się na różne sposoby.

Samostymulacja

Poszukiwanie sposobów samostymulacji jest powszechne wśród dzieci doświadczających zdezorganizowanego stylu przywiązania. Może to obejmować uderzanie siebie lub uderzanie głową.

Jakie jest wytłumaczenie tego rodzaju samookaleczenia? Takie działania wynikają z nieświadomego dążenia do złagodzenia bólu psychicznego.

Z biegiem czasu takie dzieci mogą tworzyć własne mechanizmy obronne. Są ekspertami w ukrywaniu bolesnych wspomnień i pozwalają na zachowanie tylko pozytywnych wspomnień ich opiekunów. W większości przypadków ci opiekunowie są przez nich wyidealizowani do granic możliwości.

Nie zwracają się do swoich rodziców

Te dzieci nie zwracają się do swoich rodziców, gdy napotykają jakiś problem, ponieważ nie czują się komfortowo.

Może to doprowadzić do płaczu w tajemnicy lub błądzenia bez celu, z dala od rodziców, ich problemów i samych siebie.

Dzieci cierpiące na zdezorganizowany styl przywiązania potrzebują profesjonalnej pomocy, aby rozwijać zdrowe relacje z rodzicami lub opiekunami, niezależnie od przypadku.