Pojawienie się dziecka wzmacnia relację między rodzicami

Pojawienie się dziecka wzmacnia relację między rodzicami
María Alejandra Castro Arbeláez

Napisane i zweryfikowane przez psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Ostatnia aktualizacja: 09 czerwca, 2018

Pojawienie się dziecka nie musi oznaczać nadejścia kryzysu między rodzicami. Wręcz przeciwnie – to moment, który definiuje relację rodziców i zaznacza przełom ewolucji i transcendencji ich wspólnego życia. Pojawienie się dziecka wzmacnia zarówno relację rodziców, jak i więzi rodzinne.

Wszystko zależy jednak od ich nastawienia. Dojrzałość emocjonalna każdego z nich, decyduje o tym, czy pojawienie się dziecka zostanie przyjęte jako część życia, bez szkód i negatywnych emocji, ale z przyjęciem pełnej odpowiedzialności, ponieważ ta nowa sytuacja wpłynie na dalsze życie pary.

Pojawienie się dziecka to prawdziwe błogosławieństwo. Ale jego przybycie oznacza również konieczność zmiany nawyków i rutyny całej rodziny. Nowy członek rodziny skupia na sobie całą uwagę, pozostawiając związek małżeński w tle.

Jeśli ta sytuacja nie zostanie właściwie rozwiązana, w związku mogą pojawić się problemy, takie jak ochłodzenie uczuć. Te pierwsze dni są szczególnie trudne, dlatego przeczytaj nasze porady, aby łatwiej przez nie przejść. Oto kilka z nich, które pomogą Ci chronić relację z partnerem, gdy zostaniecie rodzicami.

Pojawienie się dziecka może wzmocnić związek z partnerem

Dziecko dla przezwyciężenia kryzysu to kiepski pomysł

Po pierwsze obie strony muszą być pewne, że posiadanie dziecka zostało wspólnie zaplanowane i uzgodnione. To musi być naturalny efekt ewolucji pary, oparty na wzajemnym pragnieniu dzielenia się, zmaterializowania miłości i zaangażowania, które każdy z partnerów odczuwa wobec drugiego. W przeciwnym razie sprawy potoczą się bardzo źle.

Decyzja o zajściu w ciążę jako alternatywa lub ucieczka w obliczu kryzysu to największy możliwy błąd. Bądź tego świadoma.

Praca zespołowa

Twoje dziecko zostało poczęte poprzez pracę zespołową i tak też powinno wyglądać 9 miesięcy przed porodem. Bycie rodzicem wymaga wspólnego wysiłku obu partnerów. Dlatego matka musi włączyć ojca w cały proces i pozwolić mu w nim uczestniczyć. W związku z tym oboje rodzice muszą przyjąć swoje nowe role bez sprzeciwu.

Ojciec musi zdawać sobie sprawę, że szczególnie w pierwszych tygodniach priorytetem jest matka i dziecko. Zapewnienie im wsparcia i towarzystwa ma ogromne znaczenie.

Szczęśliwa rodzina

Romantyczność i namiętność

Pieluchy i butelki dla dzieci nie muszą usuwać w kąt kolacji przy świecach czy namiętnych chwil. Wręcz przeciwnie, po ustaleniu rutyny, gdy sen dziecka nabierze regularności, rodzice mogą skorzystać z chwil tylko we dwoje. Mogą ponownie spędzić miło czas przy pysznym obiedzie w domu, razem oglądając film lub po prostu rozmawiając jak dawniej.

Atrakcyjność

Po przejściu tej całej hormonalnej kolejki górskiej mama prawdopodobnie będzie w największym stanie wrażliwości. Jednak nigdy nie zapominaj o sobie. Dbanie o siebie, rozpieszczanie siebie i dbanie o swój wygląd jest na tym etapie niezwykle ważne. Jesteś matką, ale przede wszystkim jesteś kobietą i musisz mieć czas na dbanie o swoje dobre samopoczucie.

Wspólne spacery

Rodzice nie muszą bez przerwy przebywać w domu, dopóki dziecko nie ukończy dwunastu miesięcy. Wręcz przeciwnie – warto wyjść na wspólny spacer w parku czy po plaży. Dostarczy to także bodźców dziecku będzie szczególnym momentem dla wszystkich trzech osób.

Szczęśliwa rodzina

 

Komunikacja

Uczciwa rozmowa jest najważniejszym elementem, który wzmacnia relację rodziców. Warto komunikować swoje emocje asertywnie i bez strachu. Pomoże to przezwyciężyć kryzysy, które mogą się pojawić. Pamiętaj, że rodzice nie są wróżbitami. Jeśli jedno z nich nie komunikuje wyraźnie, co go niepokoi, druga osoba nie będzie wiedziała, o co chodzi.

Innym kluczowym aspektem jest poczucie humoru. Para, która cieszy się z chwil wspólnego śmiechu z pewnością przetrwa ten wymagający etap związku, którym jest pojawienie się dziecka.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
  • Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
  • Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
  • Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
  • Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.