Opadające powieki: możliwe przyczyny i sposoby na leczenie

Chociaż opadające powieki nie stanowią poważnego zagrożenia zdrowotnego, mogą pogorszyć pole widzenia dziecka, jeśli nie zacznie się ich leczyć odpowiednio szybko. Opadające powieki to schorzenie znane pod nazwą ptoza. Występują, gdy powieka opada niżej niż powinna i mogą częściowo lub całkowicie pogarszać widzenie.

Ptoza może dotknąć jednego oka lub dwóch; może być defektem wrodzonym lub wynikać z innych czynników. Z tego artykułu dowiedz się wszystkiego, co powinnaś wiedzieć o opadających powiekach.

Poznaj przyczyny

Za wystąpienie opadających powiek może odpowiadać wiele czynników. Oto niektóre z nich:

• Genetyka: gdy w trakcie ciąży nie wykształcą się do końca mięśnie unoszące powiekę.
• Narodziny: kleszcze używane podczas porodu mogą uszkodzić mięśnie powiek dziecka.
• Zaburzenia ruchów gałki ocznej: związane z problemami z ruchami mięśni, które wywierają wpływ na ruchy oka.
• Zaburzenia działania mózgu i układu nerwowego: czasem ptoza może wynikać z uszkodzenia móżdżka lub choroby nerwowo-mięśniowej wywierającej wpływ na oczy.
• Zapalenie: istnieją także czynniki, które nie łączą się z niedorozwojem mięśni kontrolujących powieki, w tym guzy w oku, alergie, urazy i zapalenie spojówek.

Najczęstsze objawy

Opadające powieki wykrywa się zazwyczaj w okolicach szóstego miesiąca życia, ponieważ dziecko spędza coraz więcej czasu obudzone i jego twarz wyraża więcej emocji.

Jeśli dziecko cierpi na ptozę, zazwyczaj odnotowuje się u niego następujące objawy:

• Odchylanie głowy, by czemuś się przyjrzeć: w takim przypadku maluch może także mieć chroniczny kręcz szyi.
• Unoszenie brwi: aby unieść opadającą powiekę.
• Nadmierne łzawienie oczu: większa produkcja łez.
• Utrata widzenia: częściowa lub całkowita ślepota.

Opadające powieki i konsekwencje

Ptoza nie jest poważnym schorzeniem. Jednak jeśli powieka zachodzi na źrenicę i zasłania ją częściowo lub całkowicie, może pogorszyć widzenie dziecka i wywoływać następujące problemy:

• Amblyopia, czyli tak zwane “leniwe oko”: pogarsza pole widzenia w jednym lub obu oczach.
• Zez lub zbieganie się oczu: schorzenie, w którym oczy nie patrzą w tym samym kierunku. W przypadku zbiegania się oczu krzyżują się z powodu niewystarczającej kontroli mięśni oczu u niemowlęcia.

Leczenie

Opadające powieki można zazwyczaj wyleczyć jedynie jeśli zdecydujesz się poddać dziecko zabiegowi chirurgicznemu. Nie ma ćwiczeń ani leków, które wzmocnią mięśnie kontrolujące ruchy powiek.

Jednak Institute of Ocular Microsurgery twierdzi, że dzieci z ptozą pochodzenia genetycznego powinny od samych narodzin regularnie przechodzić okresowe badania. Okulista musi ocenić stopień zaawansowania schorzenia i podjąć decyzję odnośnie adekwatnego działania.

• Regularne kontrole: są konieczne w przypadku wrodzonej ptozy (obecnej od momentu narodzin), aby szybko wykryć jakiekolwiek związane z nią nieprawidłowości.
• Okluzja zdrowego oka: jeśli schorzenie wymaga korekcji optycznej z zastosowaniem soczewek z powodu amblyopii (pogorszonego widzenia), lekarz zakryje zdrowe oko, starając się tym samym zmusić oko z opadającą powieką do kompensacji.
• Interwencja chirurgiczna: specjaliści zalecają zaczekać z nią do ukończenia przez dziecko trzeciego, czwartego, a nawet piątego roku życia, bo będzie w stanie lepiej współpracować z lekarzem. Jednak w przypadku utraty widzenia operację wykonuje się natychmiast, bez względu na wiek malucha.

Zalecenia

Kiedy zauważysz, że dziecko ma opadającą powiekę, w pierwszej kolejności powinnaś zabrać je do pediatry. American Academy of Ophthalmology twierdzi, że rodzice muszą jak najszybciej zająć się tym problemem. To najlepszy sposób na uniknięcie dalszych powikłań, które mogą prowadzić do częściowej lub całkowitej utraty wzroku.

Lekarz skieruje Cię do specjalisty, który wykona odpowiednie badania i postawi diagnozę, aby dobrać sposób leczenia. Rodzice muszą przestrzegać zaleceń okulisty, aby uzyskać jak najlepsze rezultaty.

Najlepiej jest przeprowadzać korektę takich wad we wczesnym dzieciństwie, nawet zanim dziecko pójdzie do szkoły. Dzięki temu schorzenie nie odbije się na wynikach w nauce malucha ani na jego rozwoju społecznym.

Kiedy rodzice zauważą jakiekolwiek nieprawidłowości u dziecka, muszą od razu zwrócić się do lekarza. To kluczowe działanie, które pomoże uchronić maluszka przed trwałym uszczerbkiem na zdrowiu.