Niespokojne dzieci: co możemy zrobić, jeśli zdradzają takie cechy zachowania?
Czy masz wrażenie, że Twoje dziecko nie jest w stanie usiedzieć nieruchomo i przez chwilę nie zwracać na siebie Twojej uwagi? W tym artykule przedstawimy wskazówki, które warto rozważyć, aby niespokojne dzieci mogły rozwinąć swój potencjał.
Wielu rodziców zastanawia się, czy mają niespokojne dzieci. Dzisiaj istnieje tendencja do przypisywania etykietek dzieciom z zaburzeniami, gdy tylko poruszają się trochę więcej niż „normalnie”.
Jednak niektórzy ludzie często mówią, że niespokojne dzieci nie powinny stanowić powodu do zmartwień. Aktywność u dzieci nie tylko jest naturalna, ale także zdrowa.
Przyjrzymy się temu tematowi bliżej.
Nie wszystkie niespokojne dzieci są nadpobudliwe
Jeśli zastanawiasz się, czy Twoje dziecko wydaje się zbyt niespokojne, musisz najpierw zrozumieć różnicę między nadpobudliwością, aktywnością, a nawet złośliwością.
Na szczęście dzisiaj możemy korzystać z wielu szczegółowych i dokładnych informacji na temat zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD).
Jednak wraz ze wzrostem zdiagnozowanych przypadków, który nastąpił w ostatnich latach, Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) podjęła się niełatwego zadania określenia pewnych zachowań, które mogą wskazywać, że dane dziecko cierpi na to zaburzenie:
- Trudność w zwracaniu uwagi na zadania, które nie oferują natychmiastowej nagrody, lub które nie zapewniają wysokiego poziomu stymulacji.
- Mała dbałość o szczegóły i niezdolność do podtrzymania wysiłku umysłowego.
- Dziecko łatwo się rozprasza i nie zwraca uwagi na bezpośrednie rozmowy.
- Zapomniane i częste gubienie rzeczy.
- Trudności w planowaniu.
- Zbyt duża aktywność ruchowa i trudności z pozostawaniem w bezruchu.
- Impulsywność. Dziecko nie myśli o konsekwencjach swoich działań lub opinii.
- Przejawianie trudności w oczekiwaniu na swoją kolej w rozmowie, zabawie lub podczas innych zajęć.
„Nieuwaga może nie wydawać się oczywista, gdy jednostka angażuje się w zadania, które zapewniają intensywną stymulację i częste nagrody”.
-WHO-
Moje dziecko wydaje się bardzo niespokojne i nie wiem, co robić
Dzieci mają dużo energii – to dobrze. Jednak czasami nie wiemy, jak pomóc im odpowiednio spożytkować tę energię. Niespokojne dzieci potrzebują sposobu, by dać upust energii, a także zrozumienia i dobrze określonych granic.
Jednak prawdą jest, że niektóre dzieci mają nadmiar energii, która nie mieści się w zakresie nadpobudliwości. W takich przypadkach należy wziąć pod uwagę pewne kwestie.
Waga komunikacji
Niespokojne dzieci naprawdę muszą wiedzieć, co stanie się za chwilę. Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie dzieci przejawiają pewien poziom obaw wynikający z tego, że nie wiedzą, co się stanie. Dlatego tak bardzo korzystna jest codzienna rutyna.
Aktywne dzieci wymagają od Ciebie komunikowania codziennego życia, ścisłego trzymania się nawyków i uprzejmego powtarzania wszystkich kroków, których muszą przestrzegać.
Niespokojne dzieci – bardzo wyraźne ograniczenia
Kiedy dzieci nie znają wyraźnych granic, czują się zagubione. To z kolei wywołuje nerwowość i niepewność. Zasady muszą być stanowcze, ale zrozumiałe. Nie możesz ciągle zmieniać zasad lub wahać się, czy poprosić dziecko o ich przestrzeganie, czy nie.
Opiekun to największe źródło wsparcia dla dziecka
Dzieci potrzebują Twojego towarzystwa i muszą wiedzieć, że mogą Ci zaufać, aby kroczyć w kierunku niezależności, nie narażając bliskich relacji z Tobą.
To normalne, że czasami nie chcesz zaczekać, aż Twoje dziecko zaśnie, lub czujesz, że nie masz czasu, aby w nieskończoność je przytulać, by je uspokoić. Jednak te wszystkie gesty są niezwykle potrzebne.
Odpowiednie środowisko
Dzieci uwielbiają czuć się potrzebne. Ich niespożytkowana energia często pomaga im współpracować w wykonywaniu zadań domowych, oczywiście w zależności od wieku.
Postaw w kuchni stołek, aby dziecko mogło pomóc Ci wymieszać składniki lub przygotować przekąskę. Trzymaj zabawki i książki w zasięgu ręki dziecko, aby mogło rozwijać swoją niezależność.
Umiejętność przewidywania
Nikt nie zna Twojego dziecka lepiej niż Ty, więc zachowaj świadomość znaków ostrzegawczych, które wysyła. Na przykład, jeśli wiesz, że cukier za bardzo je pobudza, unikaj dawania mu smakołyków.
Z drugiej strony, jeśli wiesz, że Twoje dziecko będzie pobudzone po przyjęciu, po powrocie do domu poświęć dziecku trochę czasu. Przygotuj gorącą kąpiel i zrób masaż, aby uspokoić emocje dziecka.
Działania, których potrzebują niespokojne dzieci
Twoje dzieci muszą być w stanie spożytkować nadmiarową energię. Dlatego zabierz je do parku i pozwól im biegać, wspinać się, skakać i bawić się na świeżym powietrzu tak często, jak to tylko możliwe. W tym sensie zapisanie dziecka na jego ulubione zajęcia sportowe może bardzo pomóc w ukierunkowaniu jego pokładów energii.
Ponadto niespokojne dzieci również czują się bardzo dobrze, kiedy przez kilka minut mogą wykonywać czynności wymagające ich uwagi i rozwijające ich umiejętności motoryczne. Przykładem mogą być puzzle, plastelina, gry w budowanie, malowanie palcami itp.
Na koniec nie zapominaj o technikach relaksacyjnych. Dzieci zazwyczaj chętnie je podejmują, jeśli tylko wyjaśnisz im, jakie korzyści mogą z nich czerpać. Kiedy niespokojne dzieci zaczną zauważać, jak się czują dzięki technikom relaksacyjnym, same Cię poproszą, żeby powtórzyć tę aktywność.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Carrobles, José Antonio; Pérez-Pareja, José. (2008), Escuela de padres. Guía práctica para evitar problemas de conducta y mejorar el desarrollo infantil, Madrid, Ed, Pirámide.
- García Cabrera, G. S., & Guadalupe Cedeño, N. C. (2021). La ingesta de azúcar en el desempeño escolar en niños de 5 a 6 años (Bachelor’s thesis, Universidad de Guayaquil-Facultad de Filosofía, Letras y Ciencias de la Educación). http://repositorio.ug.edu.ec/bitstream/redug/62581/1/%27BP%c3%81RV-PEP-2021P051.pdf
- González, G. L., Bringas, M. D., Benitez, Y. R., & Torres, P. C. (2013). Motricidad fina en el trastorno por déficit de atención con hiperactividad. Revista Cubana de Neurología y Neurocirugía, 3(1), 13-17. https://www.medigraphic.com/cgi-bin/new/resumen.cgi?IDARTICULO=51458
- Guerrero, R. (2017). ¿Es mi hijo hiperactivo o sólo muy movido?. [online] EL PAÍS. Available at: https://elpais.com/elpais/2017/11/27/mamas_papas/1511771564_978757.html
- Urrutia, P. (2005). El niño inquieto. Recuperado de: https://www.medwave.cl/link.cgi/Medwave/PuestaDia/Cursos/3362
- World Health Organization. (2000). Guía de bolsillo de la clasificación CIE-10: clasificación de los trastornos mentales y del comportamiento. https://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/42326/8479034920_spa.pdf?sequence=1&isAllowed=y