Przywiązanie rodzicielskie: kochaj swoje dziecko pięknie!

Przywiązanie rodzicielskie: kochaj swoje dziecko pięknie!
María Alejandra Castro Arbeláez

Napisane i zweryfikowane przez psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Ostatnia aktualizacja: 19 sierpnia, 2018

Kochanie swojego dziecka oznacza kochanie go całym swoim sercem. Na zawsze. Tak jak kochają matki: z muzyką, emocjami i poezją. Przywiązanie rodzicielskie jest wyryte w sercach dzieci na całe życie. A to stanowi dowód miłości rodziny.

Jesteśmy pewni, że zanim poczułaś swój matczyny instynkt, nigdy nie wyobrażałaś sobie, że jesteś zdolna do miłości tak pełnej, tak czystej i tak intensywnej. Czasami ta sama głęboka miłość napełnia cię lękami i nieskończonymi zmartwieniami. To właśnie jest przywiązanie rodzicielskie, którego nie jesteś w stanie ominąć na drodze macierzyństwa.

Czy robię to dobrze? Czy moje dziecko potrzebuje czegoś, czego nie jestem świadoma? Czy ono cierpi? Czy płacze z jakiegoś powodu, którego ja nie rozumiem? Obawy są normalne podczas wychowywania dziecka. To właśnie one zmuszają nas do robienia każdego dnia wszystkiego co w naszej mocy. Doprowadzają nas do prawdziwego poznania każdego z naszych dzieci, ponieważ, jak wszyscy wiemy, każde dziecko jest inne.

Twoje dziecko jest wyjątkowe, doskonałe na swój sposób. Wszystko w nim jest jedyne w swoim rodzaju – nawet sposób w jaki oddycha. A jednocześnie bez wątpienia odkrywasz nowy i wyjątkowy rodzaj miłości. Miłość, która przewyższa wszystko, co do tej pory czułaś.

Jest to coś głębszego, bardziej organicznego i pocieszającego – dziecko na trwałe zostawia ślad w Twojej duszy i przypomina Ci, że czas i odległość nie mają znaczenia. Ta maleńka istota zawsze będzie obrazem doskonałości w Twoich oczach. Nawet gdy jest już dorosła, ubrana w garnitur, niezależna, wchodząca w etap dorosłego życia… Nadal będzie Twoim idealnym małym dzieckiem.

Przywiązanie rodzicielskie to stworzenie zdrowej i trwałej więzi z dzieckiem

Przywiązanie rodzicielskie do dziecka

Jeszcze niedawno ludzie cenili sobie systematyczną metodę wychowywania dzieci. Odwołujemy się do codziennej uwagi, która skupia się na upewnieniu się, że dziecko je według harmonogramu, łatwo zasypia i rośnie tak jak powinno.

Zgodnie z tą filozofią dziecko powinno dotrzeć do każdego punktu orientacyjnego rozwoju w określonym czasie i w określonej kolejności: mówienie, raczkowanie, trening nocnikowy, dobre umiejętności motoryczne i tym podobne…

  • Natomiast przywiązanie rodzicielskie lub rodzicielstwo naturalne nie koncentruje się na tego typu celach. Celem tego pierwszego jest stworzenie silnej więzi emocjonalnej z dzieckiem, zdrowego i znaczącego przywiązania zdefiniowanego przez miłość i bliskość.
  • Dzięki tej więzi, którą musimy traktować jako podstawę, pozwalamy naszemu dziecku rozwijać się we własnym rytmie. Staramy się nie pospieszać naszego dziecka lub nie oczekujemy od naszych maluchów podjęcia kroków, na które nie są jeszcze gotowe.
  • Kochanie dziecka pięknie w tym przypadku oznacza karmienie go miłością tak, jakby od tego zależało jego życie – ponieważ tak właśnie jest. Bliskość matki jest niezbędna dla dobrego samopoczucia dziecka. Obecność ojca jest również ważna w tworzeniu tej więzi.

Przywiązanie rodzicielskie oznacza, że znasz swoje dziecko i rozumiesz jego potrzeby

Więź ojcowska

Dzisiaj mamy większy dostęp do informacji niż kiedykolwiek w historii. Jednak wciąż istnieją rodzice, którzy oczekują, że ich dzieci będą dokładnie takie jakie chcą.

  • Wykształcenie oparte na ścisłym posłuszeństwie, zgodnie z pewnym wcześniej napisanym scenariuszem, w którym potrzeby dziecka nie są brane pod uwagę, jest poważnym błędem.
  • Powinniśmy wychowywać dzieci z szacunkiem i towarzyszyć im każdego dnia, aby je zrozumieć i poznać ich specyficzne potrzeby.
  • Przywiązanie rodzicielskie zaczyna się od pierwszych tygodni życia. Nawet gdy nasze dzieci są noworodkami, możemy zacząć postrzegać ich osobowości. Możemy wykryć, czy nasze dziecko jest wymagające, łatwe w obejściu, czy pragnie być stale noszone na rękach, czy jest zadowolone, gdy zostawiamy je w łóżeczku.

Stopniowo nasze dzieci dają nam więcej wskazówek, więcej gestów i pokazują więcej zachowań, które pozwalają nam poznać je w bardziej zaawansowany sposób. Nadejdzie czas, kiedy będziemy musieli pomóc im opanować emocje, kiedy będziemy musieli zrozumieć ich frustracje i uspokoić ich napady złości.

Wszystko to jest częścią pięknego kochania waszych dzieci. Oznacza to nie karanie, nie krzyczenie, ani wychowywanie przez strach czy narzucanie.

Kochać pięknie to tworzyć cenne wspomnienia w sercu i umyśle Twojego dziecka

Rodzinna więź

Szczęśliwe dzieciństwo jest podstawą dojrzałości, poprzez dostarczanie więcej zasobów psychologicznych do znajdowania satysfakcji, triumfu i zadowolenia. Chodzi o bycie blisko naszych dzieci i dbanie o nich poprzez zrozumienie ich i aktywne słuchanie tego, co pragną nam przekazać.

Oznacza to zapewnienie bezpieczeństwa i pewności siebie naszym potomstwom oraz sprawienie, że poczują się wartościowi. Kochanie naszych synów i córek pięknie oznacza wychowywanie ich ze zdrowym poczuciem własnej wartości.

Jednocześnie musimy być pewni, że nie przeoczymy kolejnego równie ważnego aspektu: musimy wypełnić ich dzieciństwo szczęśliwymi wspomnieniami. Aby to zrobić, należy mieć świadomość, że te małe istoty potrzebują naszego czasu.

Nasza aktywna obecność i zaangażowanie w codzienne czynności stworzą znaczące i niezapomniane chwile oraz wywołają przyjemne emocje, które pozostaną na zawsze wyryte w ich sercach. I naszych. Dlatego poświęć czas i podaruj troszkę siebie swojemu dziecku. Kochaj je pięknie. Daj mu życie na jakie zasługuje i przygotuj je, by żyło szczęściem i satysfakcją.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
  • Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
  • Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
  • Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
  • Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.