Babcia - dlaczego odgrywa dużą rolę w życiu dzieci?

Napisane i zweryfikowane przez psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Ostatnia aktualizacja: 17 maja, 2018

Istnieje wyjątkowy związek pomiędzy babciami ze strony matki a wnukami, co nie jest zaskakujące. Babcia jest niesamowicie ważną postacią w życiu naszych pociech z wielu różnych powodów. Wiele ludzi nie spędza jednak wystarczającej ilości czasu ze swoimi wnukami. Często nie mieszkają razem lub nawet mało się znają. Mimo wszystko więź, która łączy dziadków z wnukami pozostaje na całe życie. Babcia ze strony matki odgrywa główną rolę w rodzinie. Często przypisuje się jej większą odpowiedzialność wobec dzieci, niż w przypadku babci ze strony ojca.

Jej wpływ przecina linie pokoleniowe wraz z przekazywanymi przez nią wartościami i naukami. Babcia jest również wyjątkowo cenna z punktu widzenia genetyki. Poniżej przedstawimy argumenty potwierdzające tę tezę. Czy tak naprawdę naukowcy są w stanie wyjaśnić tę specjalną więź z babcią? A może ma ona tylko znaczenie emocjonalne lub moralne?

Babcia od strony matki i jej szczególna rola

Zgodnie z teorią Alejandro Jodorowky’ego, eseisty z Chile, bez względu na to jak blisko jesteśmy z babcią ze strony mamy lub jakie wspomnienia są z nią związane, jesteśmy z nią połączeni ze względu na nasze geny. Zgodnie z tą myślą, powinniśmy przyjrzeć się bliżej temu jaki wpływ ma ona na wnuki.

Najprawdopodobniej genotyp przekazywany dziecku od matki pochodzi bezpośrednio od jej matki, czyli od babci. Ze wszystkich dziadków, to właśnie ona odgrywa znaczącą rolę w tym procesie. Geny nie zawsze przekazywane są następnym pokoleniom. Bywa, że niektóre z nich zostają pominięte. Może się więc zdarzyć, że dziecko wyglądem przypomina bardziej stryjów czy pradziadków, niż własnych rodziców.

Podobieństwo fizyczne może nie zachodzić, lecz na poziomie genetycznym pojawiają się ich ślady. Gen ten może być łatwo widoczny i rozpoznawalny. Można tu wyróżnić np.: znamię, kolor i ułożenie oczu, czy nawet sposób chodzenia. Istnieją także ślady niewidoczne na zewnątrz, te w naszym organizmie. Należy do nich struktura kostna, mięśniowa czy pewne choroby genetyczne.

Z pewnością niektóre aspekty nie mają nic wspólnego z dzieciństwem. Dzieci nie zrobią czegoś dlatego, że babcia ich tego nauczyła. Zrobią to ponieważ odziedziczyły to po niej i mają to zapisane w krwi. Nauka ma na to oczywiście swoje uzasadnienie. Część życia wnuków zapisana była już w łonie babci.

Kiedy płód kreuje się w łonie matki, otrzymuje od niej pewien materiał biologiczny. Mimo, iż teoretycznie oboje rodziców wnoszą po 50% materiału genetycznego zarodka, aby ten mógł się rozwinąć musi zostać on odpowiednio wyżywiony przez kobietę. Oznacza to, iż mimo że rola ojca w procesie dobiegła końca, matka wciąż w nim uczestniczy.

Babcia w każdym znaczeniu tego słowa

Jeżeli według DNA, geny babci w pewien sposób brały udział w kreowaniu wnuka, jej cechy mogły zostać mu przekazane. Jodorowski wyjaśnia, że nie tylko cechy fizyczne są dziedziczone. Najwyraźniej możliwe jest także przekazywanie doświadczeń emocjonalnych przez babcie. Oocyt, z którego na świat przyszło dziecko nosi genotyp matki. Wszystkie Twoje dzieci, będą więc posiadać przekazany przez Ciebie materiał genetyczny. W pewien sposób, tworzone są łącza zdolne do wykraczania poza Twój zasięg.

Jodorowsky uważa także, że emocje odczuwane przez babcie podczas jej ciąży, mogą zostać przeniesione na jej córkę a następnie sukcesywnie na wnuki. Wpływ emocjonalny może pozostać aktywny w DNA, nawet jeśli pominie on jedno pokolenie. Jak powszechnie wiadomo, mitochondrialna informacja DNA pochodząca od matki, jest większa w momencie powstawania embrionu.

Sperma ojca nie zawiera tych wszystkich informacji. Logiczne jest, że dziadkowie ze strony ojca mają znacznie mniejszy wpływ i nie odgrywają tak ważnej roli. Mimo to niektóre badania dowodzą, że DNA ojca jest bardziej dominujące w stosunku do cech dziedzicznych.

Z sentymentalnego punktu widzenia, babcie ze strony matek są znacznie bardziej zaangażowane w ciążę kobiety, poród czy wychowywanie dziecka. Znaczenie tych wartości są więc nieporównywalne. Możemy nie zdawać sobie sprawy co konkretnie odziedziczyliśmy po naszych babciach, lecz obecność w naszym życiu jest niepodważalnie wartościowa.