Dzieci z wadami wzroku na zajęciach w szkole
Biorąc udział w szeregu zajęć i gier edukacyjnych, dzieci z wadami wzroku mogą również czuć, że należą do klasy i są jej cenną częścią.
Nasze społeczeństwo ciężko pracuje, aby dzieci niepełnosprawne – w tym przypadku dzieci z wadami wzroku – miały również łatwy dostęp do zajęć, które lubią.
Zabawa z innymi dziećmi jest jedną z najważniejszych czynności w życiu każdego młodego człowieka ze względu na ciągły rozwój, jakiemu on podlega. W żadnym razie dzieci z wadami wzroku nie są od tego wyjątkiem.
Dzieci z wadami wzroku – cztery rodzaje zaburzeń widzenia
Według Światowej Organizacji Zdrowia istnieją cztery różne poziomy klasyfikacji jakości naszego widzenia:
- Normalne widzenie
- Umiarkowane upośledzenie wzroku
- Poważne upośledzenie wzroku
- Ślepota
W ramach tych czterech kategorii ludzie często odnoszą się również do następujących trzech podgrup: prawidłowe widzenie, umiarkowane lub poważne upośledzenie i ślepota.
Zajęcia edukacyjne dla dzieci z wadami wzroku
Dzieci z wadami wzroku rozwijają lepsze zdolności motoryczne i są bardziej biegle w posługiwaniu się innymi zmysłami.
Ważne jest, zwłaszcza w klasie, aby zajęcia dla dzieci z wadami wzroku były dostępne dla każdego dziecka. Oznacza to, że nauczyciele muszą zaplanować działania, które mogą być realizowane na równi przez wszystkie dzieci.
Ma to szereg zalet dla wszystkich dzieci w klasie:
- Niepełnosprawne dzieci nie czują się gorsze od swoich kolegów z klasy, a raczej czują się równe. Ten aspekt jest bardzo ważny dla ich zdrowia psychicznego.
- Inne dzieci stają się bardziej świadome trudności, z jakimi borykają się ich koledzy z wadami wzroku, i potraktują takie sprawy poważniej.
- Dzięki tym grom wszystkie dzieci rozwijają lepsze zdolności motoryczne i sensoryczne, co jest bardzo ważne dla dzieci z wadami wzroku, ale przynoszą korzyści także innym dzieciom.
Zabawa nr 1: Arka Noego
Aby przeprowadzić tę grę, nauczyciel potrzebuje szerokiej otwartej przestrzeni, gdzie może umieścić odtwarzacz muzyki w dogodnym miejscu, tak aby wszystkie dzieci dobrze słyszał odtwarzane nagrania. Odtwarzacz będzie odtwarzać odgłosy zwierzęcia lub jednego z żywiołów (takich jak woda, ogień, wiatr…).
Dzieci, które widzą prawidłowo, mają zasłonięte oczy, więc nie mają przewagi nad dziećmi z wadami wzroku. Następnie dzieci dobierają się w pary lub tworzą grupy w zależności od tego, ile osób bierze udział w zabawie.
Gdy wszyscy uczestnicy i sprzęt znajdują się na swoim miejscu, nauczyciel zaczyna odtwarzać nagrania. Dzieci powinny uważnie słuchać i podążać w kierunku, z którego, jak sądzą, pochodzi dźwięk.
Jeśli uczniowie usłyszą odtwarzany dźwięk i dotrą do właściwego miejsca, nauczyciel wręcza im rysunek zwierzęcia lub danego żywiołu. Wygrywa grupa, która zbierze najwięcej rysunków.
Ta gra jest efektywna, ponieważ dzieci pracują w zespole i wspólnie podejmują decyzje. Dzieci muszą ze sobą współpracować i razem iść w tym samym kierunku. Ponadto rozwijają swoje zdolności słuchowe i orientację w przestrzeni, ponieważ muszą słuchać i odgadywać, skąd dochodzą dźwięki.
Co więcej, muszą poruszać się ostrożnie, wyciągając ręce i dotykając elementów otoczenia, aby nie zderzać się z innymi dziećmi. Potrzebują także zdolności do umiejscowienia się w otoczeniu za pomocą zmysłów innych niż wzrok.
Zabawa nr 2: Tajny kod
Tajny kod to gra zalecana dla starszych dzieci, ponieważ może być trochę bardziej skomplikowana. Na otwartej przestrzeni nauczyciel ustawia mały tor przeszkód.
Tor przeszkód składa się z małych ścieżek, przez które uczniowie muszą przejść i radić sobie z przeszkodami stojącymi na drodze. Zespół, który jako pierwszy przejdzie przez tor przeszkód, otrzymuje trofeum na mecie.
Zanim dzieci wejdą na tor, by dotrzeć do trofeum, nauczyciel pomaga dzieciom dobrać się w pary i zawiązuje oczy jednemu dziecku z każdej pary. Oznacza to, że dziecko, które nie ma zawiązanych oczu, musi prowadzić drugiego.
Czynność jest utrudniona, ponieważ każda para uczniów musi współpracować z wyprzedzeniem, aby utworzyć specjalny kod do komunikowania się ze sobą. Ten tajny kod powinien być oparty na kolorach lub dźwiękach. Na przykład kod może być: żółty, przejdź w prawo; niebieski, idź w lewo; szczekanie psa, zrób trzy kroki do przodu.
Ta gra pomaga uczniom pracować nad następującymi umiejętnościami:
- Szukanie drogi bez możliwości zobaczenia otoczenia.
- Zaufanie innemu koledze z klasy.
- Rozwijanie pamięci poprzez zapamiętanie tajnego kodu, który został ustalony przed wejściem na tor.
Zabawa nr 3: Rozpoznawanie obiektów
Dla małych dzieci w wieku szkolnym gra w rozpoznawanie przedmiotów może być jedną z ulubionych aktywności, które mogą podejmować razem z kolegami z wadami wzroku. Nauczyciel zawiązuje oczy dzieciom, aby wszystkie miały takie same szanse i rozkłada przedmioty tak, aby dzieci musiały polegać na zmyśle dotyku w celu identyfikacji każdego z nich.
Może okazać się pomocne, jeśli przedmioty emitują jakiś dźwięk lub hałasują. Mogą być również wykonane z różnych materiałów. Przedmioty użyte do tej zabawy powinny mieć różne tekstury i rozmiary, aby dzieci nauczyły się rozpoznawać różne cechy za pomocą dotyku.
Zachęcamy do wypróbowania powyższych aktywności. Każda z tych trzech zabaw pomaga rozwinąć percepcję poprzez stymulowanie umiejętności motorycznych, przynosząc korzyści nie tylko dla dzieci z wadami wzroku, ale także dla dzieci, które nie mają problemów ze wzrokiem.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Batlle, F. (2014). Errores Refractivos en los Niños: Un Problema Global. VISIÓN 2020. https://vision2020la.wordpress.com/2014/01/09/errores-refractivos-en-los-ninos-un-problema-global/
- Espinoza Sólorzano, B. S., & Martínez Manobanda, C. L. (2022). Estrategias metodológicas para el desarrollo de habilidades psicomotrices en niños con discapacidad visual [tesis de licenciatura de pedagogía en la actividad física y deporte, Universidad de Guayaquil]. Repositorio Institucional de la Universidad de Guayaquil. http://repositorio.ug.edu.ec/handle/redug/65260
- García-Trevijano Patrón, C., Leonhardt Gallego, M., Oyarzábal Céspedes, B., & Vecilla Rodrigo, I. (2012). Construir juntos espacios de esperanza. Orientaciones para el profesional de atención temprana a niños con ceguera o deficiencia visual. Serie: Guías. ONCE. http://riberdis.cedid.es/handle/11181/3411
- Núñez, J. C., Salinas, S. C., & Castro, F. G. (2010). De la educación especial a la educación inclusiva. Argumentos. Estudios críticos de la sociedad, 23(62), 41-83. http://scielo.unam.mx/pdf/argu/v23n62/v23n62a3.pdf
- Perrault, C. (2020). Los tres cerditos. Saga Egmont. https://books.google.es/books?id=q4f2DwAAQBAJ&dq=cuento+tres+cerditos&lr=&hl=es&source=gbs_navlinks_s
- Organización Mundial de la Salud (OMS). (2022). Ceguera y discapacidad visual. (n.d.). Who.int. https://www.who.int/es/news-room/fact-sheets/detail/blindness-and-visual-impairment
- Ramírez Hernández, R. (2017). Juegos sencillos para el desarrollo de la movilidad y la orientación espacial en niños con deficiencia visual [tesis de licenciatura en cultura física, Universidad de Holguín]. Repositorio UHO. https://repositorio.uho.edu.cu/handle/uho/2554