Miłość Matki: Miłość bezwarunkowa, Miłość wieczna

Miłość Matki: Miłość bezwarunkowa, Miłość wieczna
María Alejandra Castro Arbeláez

Napisane i zweryfikowane przez psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Ostatnia aktualizacja: 01 października, 2018

Ze wszystkich rodzajów miłości, miłość matki jest najsilniejsza. Miłość między matką a dzieckiem rodzi się natychmiast, jako więź łącząca dwa ciała i dusze. Miłość matki jest bezwarunkowa i wieczna.

Kiedy mówimy, że natura jest mądra, jedną z rzeczy, którą mamy na myśli, jest więź pomiędzy matkami i ich dziećmi.

Natychmiastowa ochrona potomstwa przez matkę rozpoczyna się od chwili, gdy wie, że jest ona w ciąży. W ciągu następnych dziewięciu miesięcy, choć jeszcze nie widziała swojego dziecka, staje się ono najcenniejszą rzeczą na świecie.

Niemowlęta mają pewien instynkt przetrwania. Rodzą się z kilkoma strategiami lub “sztuczkami”, które zachęcają otaczających ich dorosłych do ochrony i opieki nad nimi. Tak jest w przypadku odruchu uśmiechu.

Ale relacja między matką a dzieckiem jest inna. Wykracza poza instynkt przetrwania dziecka. Zdrowy związek, oparty na bezwarunkowej miłości, uczuciu i szacunku, sprawia, że dzieci są szczęśliwe.

Szczęśliwe dzieci stają się szczęśliwymi dorosłymi

Matka i dziecko tworzą więź przywiązania, budując relację, która wpłynie na nie bardziej niż jakiekolwiek inne doświadczenie w ich życiu.

Relacja dziecka z jego matką ma kluczowe znaczenie, wpływając na sposób, w jaki odnosi się ono do innych przez całe życie.

Matki oferują bezwarunkową miłość, która nie zależy od okoliczności i cech dziecka. Relacja dziecka z matką również zaczyna się natychmiast od miłości. Nie ma potrzeby ustanawiania okresu przejściowego.

Dziewczyna bawi się z kucykiem

Nie musimy zdobywać miłości naszych matek. Daje nam to dodatkową porcję samooceny, która pochodzi z poczucia, że zasługujemy na to, by być kochanymi za to, kim jesteśmy, a nie za to, co robimy.

Ale jak możemy kochać kogoś, kogo jeszcze nie znamy? Jak możemy kochać kogoś tak małego? Ponieważ dzieci są częścią nas i wypełniają lukę, o której nigdy nie wiedziałyśmy, że istnieje, zalewając nas czułością i kruchością.

Przyjmując na siebie rolę matki, odkrywamy nową część nas samych. Jesteśmy silniejsze, zdolne poświęcić wszystko dla naszych dzieci.

Jako mechanizm biologiczny, więź ta ma zasadnicze znaczenie. Niemowlęta nie są w stanie przetrwać samotnie i potrzebują dorosłych, aby Ci je karmili, chronili i dbali o nie, aż do momentu, gdy będą zdolne do samodzielnej egzystencji.

Ale czy ta więź sięga dalej? Istnieją badania, które wskazują na realne zmiany w mózgu kobiet, które miały dzieci.

Miłość matki jest bezwarunkowa i wieczna

Demeter

Mitologia i religia wielokrotnie odwołują się do bezwarunkowej miłości między matką a dzieckiem oraz do mocy macierzyństwa w ogóle.

Tak jest w przypadku Demeter, bogini rolnictwa w mitologii greckiej, która po porwaniu swojej córki Persfony powoduje zmiany pór roku.

Albo Dziewica Maryja, która zachodzi w ciążę, choć jest dziewicą, i widzi, że jej syn umiera na krzyżu. Następnie pokonuje samego diabła, który nie jest w stanie patrzeć na nią bezpośrednio.

Od tysięcy lat szanujemy tę nierozerwalną więź za siłę, jaką daje ona tym, którzy się nią dzielą.

“Matki dobrowolnie nie pamiętają, że pępowina jest przecięta przy porodzie“.

-Vera Caspar-

Ochrona, jaką otrzymujemy z tej bezwarunkowej miłości, pomaga nam dorastać z emocjonalną siatką bezpieczeństwa. Miłość matki upewnia nas, w tym kim jesteśmy, i pomaga nam iść naprzód z wiarą w siebie.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


    • Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
    • Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
    • Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
    • Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
    • Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.