Czym jest mentalizacja? Dowiedz się więcej

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Ana Couñago.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Mentalizacja jest kluczem do społecznego rozwoju dzieci. Dowiedz się, na czym polega ta zdolność umysłowa poniżej!

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, jak ludzie mogą „czytać” w umysłach innych? Zdolność ta znana jest jako mentalizacja i zakłada rozwój inteligencji interpersonalnej i intrapersonalnej.

Chcesz wiedzieć, jakie są cechy mentalizacji, do czego służy i kiedy się ją nabywa? Zwróć uwagę na to, co mówimy poniżej, ponieważ udzielimy Ci odpowiedzi na te pytania.

Zanim przejdziesz dalej, powinieneś wiedzieć, że dzieci nie rodzą się ze zdolnością do praktykowania tej zdolności umysłowej, ponieważ rozwija się ona stopniowo dzięki doświadczeniu i relacjom, które dzieci nawiązują z innymi ludźmi.

Czym jest mentalizacja?

Mentalizacja, znana również jako funkcja refleksyjna to zdolność umysłowa, która pozwala wyobrażać sobie i rozumieć własne stany psychiczne i innych ludzi. Tak, aby postrzegać i interpretować zachowania i działania, które wykonujesz Ty i inni.

Oznacza to, że polega na przypisywaniu pewnych myśli, uczuć, pragnień, przekonań, potrzeb, motywacji itp., które wyjaśniałyby zachowania własne i innych ludzi.

Ta złożona zdolność poznawcza jest niezbędna do ustanowienia satysfakcjonujących relacji społecznych i uczuciowych opartych na wzajemnej pomocy, komunikacji, empatii, asertywności i aktywnym słuchaniu.

Do czego służy ta zdolność umysłowa?

Według psychologów i psychoanalityków Angeliny Graell Amat i Gustavo Lanza Castelli, niektóre z najważniejszych funkcji związanych z mentalizacją są następujące:

• Ułatwia zrozumienie i przewidywanie zachowań własnych i innych.
• Sprzyja samokontroli behawioralnej będąc w stanie przewidzieć, jak pewne postawy mogą wpłynąć na innych.
• Sprzyja samokontroli emocjonalnej. Pomaga w rozpoznawaniu i wyrażaniu własnych życzeń, myśli i uczuć w zależności od sytuacji oraz ich regulowaniu.
• Promuje bezpieczne więzi między rodzicami a dziećmi.
• Poprawia komunikację między ludźmi, ponieważ aby utrzymać płynną rozmowę konieczne jest uwzględnienie stanu psychicznego rozmówcy.
• Pozwala nam rozumieć nasze własne myśli jako zwykłe wyobrażenia mentalne, jako coś innego lub oddzielnego od rzeczywistości.

Mentalizacja i jej rozwój w dzieciństwie

Zdaniem psychoanalityka Petera Fonagy’ego, jednego z twórców terminu mentalizacja, ta zdolność poznawcza zaczyna pojawiać się w bardzo prymitywny sposób już po sześciu miesiącach życia i stopniowo jest dopracowywana i w coraz bardziej złożony sposób.

W wieku trzech lat dzieci zaczynają pokazywać pewne empatyczne reakcje. W tym wieku zdobywają umiejętność rozpoznawania pewnych podstawowych emocji u innych. I rozumieją, że różnią się one od tych, które sami czują.

Jednak dopiero w wieku czterech lub pięciu lat dzieci mogą już przypisywać i reprezentować stany psychiczne sobie i innym. Uważa się więc, że w tym czasie maluchy wchodzą na etap symboliki.

Jaką rolę odgrywają rodzice w rozwijaniu tej zdolności?

Należy zwrócić uwagę, że aby rozwój mentalizacji mógł przebiegać normalnie matki, ojcowie czy inni dorośli obecni w życiu dzieci muszą wzmacniać inteligencję emocjonalną już od pierwszych lat życia. W jaki sposób? To bardzo łatwe!

Od urodzenia muszą działać z empatią i pokazywać im, że potrafią zrozumieć ich potrzeby i pragnienia oraz reagować na nie.

Kiedy dzieci dorosną, dobrze jest zacząć mówić o myślach i uczuciach, które mają, nazwać je i oznaczyć każde z nich. W ten sposób maluchy uczą się refleksji nad własnymi uczuciami. A później w naturalny sposób nabywają również zdolność rozpoznawania i interpretowania stanów psychicznych innych.

Dlatego edukacja w domu i sposób odnoszenia się do dzieci jest kluczem do prawidłowego rozwoju mentalizacji.