Udane rodzicielstwo - czy jest na to jakiś sposób?

Przejrzane i zatwierdzone przez: psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Napisany przez Zuleyvic Adriana Cuicas

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Udane rodzicielstwo wymaga transformacji Twoich nawyków i postaw. Jak możesz poprosić swoje dzieci, aby postąpiły słusznie, jeśli sama tego nie robisz? Jak możesz prosić o szacunek, jeśli sama nie okazujesz im szacunku? Dowiedz się co możesz zrobić, aby zapewnić sobie udane rodzicielstwo.

Lepszy przykład, niż wykład, głosi znane przysłowie. Dla Waszych dzieci, obserwowanie jak się zachowujecie jest warte o wiele więcej niż tysiąc słów.

Udane rodzicielstwo niełatwe zadanie

Być może stawiałaś sobie kiedyś pytanie, co możesz zrobić, aby pomóc swoim dzieciom stać się dobrymi rodzicami, gdy nadejdzie na to czas. To sprowadza nas do znanej kwestii: co w rzeczywistości oznacza udane rodzicielstwo? Najpierw musimy starać się być lepszymi osobami i rodzicami. To ciągła praca: zawsze jest coś w czym możemy się poprawić.

Ucz na przykładzie. Bycie rodzicem oznacza postrzeganie siebie jako wzór do naśladowania. Oto kilka wskazówek, jak nauczać dobrego rodzicielstwa, z książki La Crianza Feliz (Szczęśliwe rodzicielstwo) autorstwa hiszpańskiej pisarki i eksperta od rodzenia Rosa Jove.

Unikaj gloryfikowania dorosłości

Nadmierne skupienie na dorosłości pojawia się w myślach i działaniach niektórych rodziców, którzy myślą, że są lepsi od dzieci i uważają, że mają więcej praw niż one. Prowadzi to do rodzicielskich metod opartych na ślepym posłuszeństwie oraz do założenia, że ​​reguły powinny być narzucane z góry, czyli zawsze przez rodziców.

Zgodnie z tym tokiem myślenia rodzic nigdy się nie myli. Jeśli jednak popełni błąd musi to ukryć. A jeśli ich błędy są zbyt oczywiste, by je ukryć, robią wymówki. Cokolwiek, żeby uniknąć powiedzenia słowa “przepraszam”. Wielu rodziców wciąż wierzy, że tylko oni wiedzą, co jest najlepsze. Nie słuchają wspaniałych pomysłów, które podsuwają im ich dzieci.

Pamiętaj, że rodzina nie powinna działać na zasadzie ataku i obrony, ale rozmawiać i rozumieć się nawzajem. Dlatego nie bój się przyznać, kiedy się mylisz i staraj się rozwiązać problem. Dobre rodzicielstwo z Twojej strony pomoże dziecku dorosnąć i stać się pokornym człowiekiem.

Zrozumieć dziecko

Gdy dzieci znajdują się w wieku od 2 do 4 lat musimy bardzo wyraźnie uświadomić im, że je rozumiemy, nawet jeśli nie zawsze akceptujemy ich działania. Jest to etap, na którym dzieci zaczynają rozwijać swoją niezależność. Dlatego mogą próbować zrobić wszystko samodzielnie lub wbrew nam.

Musimy to zrozumieć, zanim spróbujemy poprawić ich zachowanie. Nawet jeśli to, co robią, jest niezgodne z naszymi zasadami, nie robią tego, tylko po to, aby nas drażnić. Próbują nowych rzeczy i eksperymentują z otoczeniem. Pozwól im eksperymentować i uczyć się rzeczy na własną rękę. Pomoże im dorastać bezpiecznie i niezależnie.

Dziel się obowiązkami i nawykami

Ucz ich kąpieli, robienia posiłków lub porządkowania. Najlepiej wykonywać te obowiązki z motywacją, skupiać się na wynikach, a nie tylko na tym, że musimy to zrobić. Psycholog Rosa Jove zaleca, abyśmy odwoływali się do sztywnych obowiązków tylko wtedy, gdy jest to niezbędne. W przeciwnym razie niemożliwe będzie nauczenie dziecka w zabawny i motywujący sposób.

Wyjaśnia także, że ojciec powinien aktywnie uczestniczyć w pracach domowych. Oprócz tego, że jest to ważne dla równowagi między pracą, a życiem prywatnym, daje też pozytywny przykład dzieciom.

Wszystko to przypomina mi obraz, który stał się popularny w mediach społecznościowych. Zdjęcie pokazuje chłopców bawiących się lalkami, karmiących je i noszących. Komentarz pod nim pyta sarkastycznie: więc pozwalasz swoim synom bawić się lalkami? Nie obawiasz się, że będą… dobrymi ojcami?

Ćwicz poziome przywództwo

Istnieją dwa rodzaje przywództwa: jeden jest wykonywany przez siłę i jest narzucany z góry. W rodzicielstwie to pionowe przywództwo opiera się na przekonaniu dorosłego, że: “Mam rację, a moje dziecko jej nie ma”. Rodzic, który jest pionowym przywódcą, zawstydzi kiepskie zachowanie i spróbuje je wyeliminować poprzez narzucone rutyny lub kary.

Tymczasem poziome przywództwo występuje, gdy pracujemy z naszymi dziećmi, ramię w ramię. Opiera się to na założeniu, że kiedy dziecko popełni błąd, możemy podkreślać to co zrobiło dobrze i wskazać co może ulepszyć następnym razem. Zawsze są jakieś pozytywne strony. Po prostu musisz ich poszukać.

Nauka z tych sytuacji i nasze wskazówki, a także udzielanie pochwał za dobre aspekty ich działań, wpłyną na nie pozytywnie. Będą one świadomie modyfikować swoje zachowanie.

Traktuj je z szacunkiem i oczekuj szacunku

Dorosły nigdy nie powinien lekceważyć dziecka. Jeśli będziemy lekceważyć dzieci, to one zaczną lekceważyć nas. Nikt nie ma prawa traktować innych z brakiem szacunku. Cokolwiek się dzieje, jesteśmy rodzicami i staramy się wychowywać dzieci tak, aby ucieleśniać nasze najważniejsze wartości.

Jeśli chcemy ich nauczyć szanować innych, nie możemy sami traktować ich z brakiem szacunku. Jeśli to zrobimy, one również to zrobią. Dzieci często (choć nie zawsze) naśladują swoich rodziców. Dlatego ważne jest, aby odnosić się do nich z szacunkiem. Wyjaśnij, czego od nich oczekujesz w danym momencie i podaj przykład: “Ja też czasem jestem zła, ale nie zachowuję się w taki sposób”.