Krzyczenie na dzieci - dlaczego jest tak złą strategią?

Krzyczenie na dzieci - dlaczego jest tak złą strategią?
María Alejandra Castro Arbeláez

Napisane i zweryfikowane przez psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Ostatnia aktualizacja: 09 czerwca, 2018

Krzyczenie na dzieci nie jest skuteczną strategią wychowawczą. W tym artykule przyjrzymy się, dlaczego krzyczenie nie przynosi założonych rezultatów i co możesz zrobić zamiast tego.

Krzyczenie na dzieci nie jest dobrą metodą wychowawczą. W pewnych sytuacjach zdarzyło się to każdemu rodzicowi: dziecko źle się zachowuje, a my tracimy kontrolę. Naszym pierwszym instynktem jest podnoszenie głosu. Krzyczymy, wrzeszczymy, tracimy kontrolę. Faktem jest, że jesteśmy ludźmi i nie jesteśmy doskonali. Nasze emocje mogą też powodować przesadne reakcje. Nawet kochający rodzice mogą popełnić ten błąd.

W niektórych przypadkach krzyczenie na dzieci może prowadzić do negatywnych konsekwencji dla wszystkich zaangażowanych osób. Ciągłe krzyki w domu mogą być spowodowane niewłaściwym wychowaniem odebranym przez rodziców. Jeśli Twoi rodzice krzyczą na Ciebie, masz większe szanse na to, że sama będziesz krzyczeć na własne dzieci.

Czy krzyczenie wychowuje Twoje dzieci?

Odpowiedź brzmi nie. Niektórzy rodzice nie zastanowią się dwa razy, zanim krzykną na dzieci. Wielu nawet robi to publicznie, nie biorąc pod uwagę konsekwencji dla malucha. Wielu rodziców od czasu do czasu krzyczy na swoje dziecko, jeśli jest w złym nastroju lub ma ciężki dzień. Ale dla niektórych rodzin krzyczenie na dzieci jest integralną częścią ich wychowania.

Odziedziczyliśmy wiele od naszych rodziców, w tym również nasz styl wychowywania dzieci. Złe rodzicielstwo może pozostać z nami przez całe życie. Frustracja przekazywana jest z pokolenia na pokolenie.

Krzyczenie na dzieci – konsekwencje

Specjaliści od rozwoju dzieci stwierdzili, że nie trzeba uciekać się do krzyków, aby jako rodzic pokazać swój autorytet. Pedagodzy i psychologowie zgadzają się, że upokarzanie, obrażanie lub krzyczenie na dzieci nie prowadzi do niczego dobrego i nie poprawia ich zachowania. Oczywiście stosowanie przemocy fizycznej jest jeszcze gorsze.

Krzyczenie mamy na dziecko

Niektóre konsekwencje krzyczenia u dzieci to:

  • Przyzwyczajają się do tego. Wcześniej czy później podniesienie głosu nie będzie miało żadnego efektu. Zamiast autorytatywnie, będziesz wyglądać surowo.
  • Ciągłe wrzaski mogą osłabić poczucie własnej wartości dzieci i sprawić, że poczują się niekochane. Surowy, staromodny sposób wychowywania dzieci może w rzeczywistości przynieść efekt przeciwny do zamierzonego. Dzieci poddawane krzykom stają się buntownicze i kłótliwe.
  • Dzieci na ogół odzwierciedlają swoich rodziców. Obserwowanie agresywnego zachowania wpłynie na sposób myślenia i działania. Mogą przyjmować te złe nawyki, gdy będą starsze.
  • Dziecko będzie dorastać w stresującym środowisku, które może wpływać na ich rozwój na wiele sposobów.

Dlaczego powinniśmy przestać krzyczeć na dzieci

  • Krzyki mogą trafić na głuche uszy. To znaczy, że dzieci automatycznie ignorują wiele z tego, co próbujemy im powiedzieć, kiedy krzyczymy.
  • Dziecko nie będzie zwracało uwagi na to, co mówisz, nie mówiąc już o tym, aby zastosować Twoje uwagi. Dzieci uczą się poprzez interakcje, a nie słuchanie tyrady.
  • Jesteśmy wzorem do naśladowania dla naszych dzieci. Ich zachowanie będzie się różnić w zależności od tego, jak je traktujemy. Jeśli stracimy kontrolę i będziemy krzyczeć na dzieci, uczymy ich, że dobrze jest wybuchać gniewem.
  • Jeśli okazujemy samokontrolę, możemy pomóc naszym dzieciom zachować spokój. Nauczą się odpowiednio reagować na niepokojące sytuacje.
  • Krzyczenie na dzieci nie jest po prostu przerażające dla dziecka. Prowadzi do poczucia bezradności i gniewu. Właśnie taki rezultat otrzymują rodzice, którzy podnoszą głos.
  • Krzyki nie są skutecznym sposobem edukowania dzieci. Wiemy, że szacunek musi być wzajemny. Posłuszeństwo przychodzi z cierpliwością. Nauka wymaga czasu i wysiłku.
  • Kiedy rodzice za każdym razem krzyczą, tracą autorytet i szacunek. Krzyczenie szkodzi wysiłkom, by porozumieć się jako rodzina, prowadząc do luźnych i bardziej chłodnych relacji.
Krzyczenie taty na dziecko

Zalecenia

Jedyną logiczną odpowiedzią jest zatrzymać się i zastanowić: czy krzyczę na moje dzieci? Dobre wychowanie wymaga zmiany nastawienia. Wybierz różne sposoby wyrażania siebie. Doświadczenie pokazuje, która metoda jest najskuteczniejsza. Najzdrowsze jest zaprzestanie krzyczenia na dzieci. Kiedy jesteśmy źli na coś, musimy kontrolować naszą reakcję.

Niezależnie od sytuacji, krzyki najprawdopodobniej nie są odpowiednim sposobem na odpowiedź. Ta samokontrola nie jest łatwa do osiągnięcia. Przejęcie kontroli nad emocjami takimi jak gniew może stanowić duże wyzwanie, szczególnie gdy dzieci są nieposłuszne.

Jako rodzice musimy nauczyć się przestać krzyczeć na dzieci. Bądź świadoma swoich emocji i naucz się kontrolować siebie w każdej sytuacji. To jest coś, co możemy osiągnąć, podejmując odpowiednie wysiłki. Dobre rodzicielstwo oznacza kontrolowanie również własnych zachowań.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.



Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.