Odmawianie - jak mówić nie w pozytywny sposób?
Nikt nie lubi mówić “nie”, gdy dziecko czegoś chce. Niestety jako rodzice musimy nauczyć się, że czasem odmawianie jest konieczne. Dlatego powinniśmy umieć ubrać je w odpowiednie słowa.
Dzieci są często urocze, ale potrafią też sprawić, że tracimy kontrolę nad naszymi zachowaniami. Chociaż zazwyczaj są niewinne i radosne, mogą stać się uparte, gdy przyjdzie im coś do głowy. Właśnie w takich sytuacjach odmawianie staje się trudne.
Dlatego też powinniśmy nauczyć się, jak mówić “nie” w pozytywny, a zarazem stanowczy sposób.
Bez względu na to, czy to Twoje dziecko czy dziecko innej osoby, większość dorosłych ma problem z odmówieniem mu czegokolwiek. W końcu dzieci są takie niewinne, czyste i słodkie.
Kiedy widzimy jak smucą się i złoszczą, gdy czegoś im odmawiamy, odczuwamy ogromne poczucie winy. Jednak musimy być odpowiedzialni i nauczyć je, że życie nie zawsze da im wszystko, czego pragną.
Im szybciej to zrozumieją, tym szybciej nauczą się życia.
Muszą zacząć rozwijać umiejętność radzenia sobie z frustrującymi sytuacjami. Poradzą sobie z tym o wiele lepiej, jeśli dowiedzą się, jak to robić od dorosłych, którzy je kochają.
Nie martw się, że dziecko zacznie Cię nienawidzić lub będzie na Ciebie złe. Odmawianie dziecku nie wymaga ogromnego doświadczenia. Musisz tylko wziąć głęboki oddech i powiedzieć “nie”.
Wszystko, co robisz, ma na celu dobro dziecka. Dlatego też nie powinnaś czuć się winna.
Odmawianie – jak mówić “nie” w pozytywny sposób?
1. Wytłumacz, co się dzieje
Rozmawiaj z dzieckiem przed podjęciem decyzji. Wytłumacz, dlaczego mu odmawiasz i podziel się swoimi przemyśleniami.
Zrób to spokojnie, bez podnoszenia głosu. W przeciwnym wypadku dziecko może mocno się zdenerwować.
Czasem lepiej jest traktować malucha jak dorosłego. Powinien mieć obowiązki, a jednocześnie uczyć się, jak ma się zachowywać. Jeśli wytłumaczysz mu spokojnie i w zrozumiały dla niego sposób dlaczego mówisz “nie”, z pewnością to zrozumie.
2. Bądź czujna
Dziecko może płakać, krzyczeć lub próbować szantażu emocjonalnego. Aby nie wpaść w takie pułapki, musisz zachować czujność.
Dzięki temu będziesz zawsze gotowa na zachowania tego typu. Dziecko wie, że jeśli dorosły okaże słabość, będzie mogło obrócić sytuację w taki sposób, by wyciągnąć z niej korzyści.
Miej to na uwadze, ale nie bądź zbyt ostra. Pamiętaj, że dziecko ma uczucia, które możesz zranić.
Jeśli zareaguje w zły sposób, powinnaś okazać wyrozumiałość i wytłumaczyć mu, że świat się nie skończy tylko dlatego, że powiedziałaś “nie”.
“Życie to dzieciństwo naszej nieśmiertelności.”
–Johann Wolfgang von Goethe–
3. Nie czuj się źle
Nauka odmawiania dziecku jest bardzo trudna. Ale ustanowienie granic sprawi, że Twoje dziecko nie wyrośnie na dorosłego o złych manierach. Zrozumie, że nie zawsze wszystko może być takie, jak chce.
Nie czuj się źle z tego powodu, nawet jeśli sprawia Ci o ból. To właśnie na barkach rodziców spoczywa odpowiedzialność za wychowanie kolejnego pokolenia. Dziecko doceni Twoje nauki, gdy dorośnie.
Dlatego też zachowaj spokój. Nie jesteś toksyczną matką, troszczysz się jedynie o jego przyszłość.
4. Bądź stała w swoich działaniach
Nie mów dziecku jednej rzeczy, jeśli za chwilę masz zrobić coś innego. Gdy zapadnie decyzja, nie ma od niej odwrotu, nawet jeśli maluch wybucha złością i płacze.
Jeśli będziesz stale zmieniać zdanie, dziecko nie będzie wiedziało, co się dzieje. Nie będzie umiało odpowiednio zareagować, gdy powiesz mu “nie”.
“Nie” znaczy “nie”. Bądź konsekwentna, nie koncentruj się na wątpliwościach. Jeśli dziecko zacznie myśleć, że Twoje decyzje zależą od nastroju, w jakim jesteś, nie będzie traktowało Cię poważnie.
Wraz z rozwojem Waszej relacji sytuacje zaczną być coraz bardziej skomplikowane. To ostatnie, czego chce jakikolwiek rodzic.
5. Bądź asertywna
Ważne, byś była asertywna w kontaktach z dzieckiem. Możesz powiedzieć “nie” na jedną propozycję, ale zgodzić się na coś innego. Dzięki temu dziecko będzie wiedziało, że nie odmawiasz ze złośliwości, tylko dbasz o jego dobro.
Możesz także zawrzeć z nim umowę. Jeśli będzie grzeczne i posłuszne, dasz mu małą nagrodę.
Nie zapomnij powiedzieć maluchowi, że jesteś z niego bardzo dumna, że jest taki odpowiedzialny. To sprawi, że poczuje się doceniony.
Podsumowując, rodzice ponoszą odpowiedzialność za nauczenie dzieci, że nie zawsze mogą dostać to, czego chcą, i nie każdy będzie ułatwiał im życie.
Stawianie czoła rozczarowującym i frustrującym sytuacjom w dzieciństwie pomoże maluchowi dojrzeć. Zacznie rozumieć znaczenie sposobu, w jaki reaguje na takie zdarzenia.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Carmen, D., & Carrasquillo, Y. (2018). DISCIPLINA POSITIVA: HERRAMIENTA PARA LOS PADRES. Educrea.
- Nelsen, J. (2001). Disciplina positiva. Editora Cultrix.
- Escrivá, M. V. M., García, P. S., Porcar, A. M. T., & Díez, I. (2001). Estilos de crianza y desarrollo prosocial de los hijos. Revista de psicología general y aplicada: Revista de la Federación Española de Asociaciones de Psicología, 54(4), 691-703. https://dialnet.unirioja.es/descarga/articulo/2364995.pdf
- Rangel, J. V. (2003). Estilos de crianza, estilos educativos y socialización:¿ Fuentes de bienestar psicológico?. Acción pedagógica, 12(1), 48-55. https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=2972859
- Jorge, E., & González, M. C. (2017). Estilos de crianza parental: una revisión teórica. Informes Psicológicos, 17(2), 39-66. https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=7044268
- Mestre, M. V., Tur, A. M., Samper, P., Nácher, M. J., & Cortés, M. T. (2007). Estilos de crianza en la adolescencia y su relación con el comportamiento prosocial. Revista latinoamericana de psicología, 39(2), 211-225. https://www.redalyc.org/pdf/805/80539201.pdf
- Rojas, M. (2015). Felicidad y estilos de crianza parental. Documento de Trabajo). México: Centro de Estudios Espinosa Yglesias. https://ceey.org.mx/wp-content/uploads/2018/06/16-Rojas-2015.pdf