Atak złości u dziecka - czym jest i jak go okiełznać?

Napisane i zweryfikowane przez pedagog Pedro González Núñez.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Jeśli masz dziecko, prawdopodobnie doskonale zdajesz sobie sprawę z tego jak wygląda jego atak złości. Nie wszyscy jednak wiedzą jak sobie poradzić z takim trudnym zachowaniem swojej pociechy. Zatem zachęcamy do kontynuowania czytania, w dalszej części artykułu opowiemy jak można kontrolować atak złości dziecka.

Z czego wynika atak złości dziecka?

Z pewnością takie zachowanie może być wyrazem jego niezadowolenia z sytuacji, w której się znalazło. Jest to zatem odpowiedź na uczucie, które je ogarnęło. Takie źródło złości jest typowe dla małych dzieci.

Jeśli Twoje dziecko wpada nagle w atak złości musisz zadać sobie pytanie jaka sytuacja to sprowokowała. Mogłoby to być konsekwencją, na przykład, zabronienia mu oglądania dłużej telewizji. Ale powód może być też mniej oczywisty, na przykład niezaspokojona potrzeba miłości.

Innym powodem, który mógłby wywołać nagłą złość dziecka jest poczucie zagrożenia. Jeśli z jakiegoś powodu dziecko czuje się źle, niepewnie w sytuacji, w której się znalazło lub wydarzyło się coś co mu się nie spodobało, atak złości może być odpowiedzią na to.

• słowna agresja, krzyk, obrażanie
• kłamanie, w celu uniknięcia kary
• histeria, również po to, aby uniknąć kary

Kiedy pojawia się atak złości?

Jednym z typowych momentów, kiedy takie zachowanie może wystąpić jest sytuacja, gdy pojawia się rodzeństwo. Wówczas w dziecku może się pojawić uczucie bycia niepotrzebnym, uczucie zazdrości. I jako że małe dziecko nie umie sobie z tymi uczuciami radzić, przejmują one nad nim kontrolę.

Atak złości byłby wówczas niejako sposobem na odzyskanie swojej pozycji. Nawet jeśli dziecko nie ma rodzeństwa, tego typu zachowanie często się uzewnętrznia, kiedy przyjeżdżają kuzyni lub znajomi w odwiedziny. Jeśli przyciągają oni dużo uwagi dorosłych dziecko może się poczuć zagrożone i zareagować agresją.

Atak złości dziecka – jak sobie radzić?

Skoro poznałaś już możliwe przyczyny złości u dzieci, zadajmy sobie teraz pytanie jak sobie z nimi radzić. Otóż kluczem w takich sytuacjach jest zrozumienie dziecka i stanowcza postawa. Przede wszystkim pamiętaj o poniższych kwestiach:

• Musisz zrozumieć sytuację i sprawiedliwie ocenić czy dziecko miało prawo się zezłościć. Jeśli ocenisz, że dziecko miało faktyczne powody, wówczas musisz zrekompensować mu stratę i spełnić to, czego oczekuje. Jeśli jednak ocenisz, że dziecko nie miało podstaw do złości, musisz wykazać się stanowczą postawą i pod żadnym pozorem nie ustępować w jego zachciankach.
• Musisz postarać się uspokoić pociechę. Od razu jak tylko zauważysz, że dziecko zaczyna się denerwować, podejmij odpowiednie kroki, żeby je uspokoić, czyli poproś o obniżenie tonu głosu, powiedz, że jeśli się nie uspokoi spotkają go konsekwencje.
• Musisz być stanowcza. Pamiętaj, że rolą rodzica jest dawanie przykładu, pokazywanie jak należy postępować, dlatego zawsze należy być zdecydowanym. Nigdy nie należy spełniać jego zachcianek tylko po to, żeby się uspokoiło. W przeciwnym razie malec zobaczy, że dzięki atakom złości dostaje to czego chce i będzie jeszcze częściej zachowywać się w ten sposób.
• Musisz być cierpliwa. Cierpliwość jest niezwykle ważna, dlatego za wszelką cenę staraj się nie zdenerwować. Twoja złość nie rozwiąże problemu, a jedynie go podsyci. Dlatego jako rodzic zawsze musisz zachowywać spokój. Jeśli dajesz dziecku reprymendę również musisz to robić w spokojny sposób.

Inne ważne kwestie

Pamiętaj, że Twoje dziecko uczy się przede wszystkim od Ciebie. Zatem to jak Ty zachowujesz się względem innych będzie miało wpływ na to jak twoje dziecko będzie się względem innych zachowywać.

Jeśli dziecko będzie widzieć, że w stosunkach z innymi ludźmi jesteś spokojna i cierpliwa, ono również takie będzie względem swoich znajomych. Jednak jeśli Twoje zachowanie jest nieprzyjemne i wrogie, dziecko również będzie nieuprzejmie nastawione do innych.

Dlatego właśnie tak niezwykle istotne jest, aby kontrolować swoje negatywne zachowania w obecności dzieci. Mały człowiek musi mieć dobry wzorzec, z którego nauczy się prawidłowej postawy społecznej.

Na koniec, pamiętaj również o tym, że wychowanie dziecka to długotrwały proces, który wymaga dużo czasu i poświęcenia. Zarówno mama jak i tata grają główną rolę w tym procesie. Istotne jest aby postawa obojga rodziców była spójna. Rodzice muszą najpierw sami osiągnąć między sobą porozumienie w ewentualnej kwestii spornej. Nie powinny mieć miejsca sytuacje, w których mama mówi lub robi jedno, a tata coś zupełnie przeciwnego.

Jeśli jedno z rodziców zawsze pozwala dziecku na wszystko, a drugie zawsze zabrania, dziecko będzie po prostu zdezorientowane. W takiej sytuacji jest niemal pewne, że będzie się buntowało przeciwko rodzicowi, który mu czegoś zabrania.