Kilka wskazówek pozwalających rozwiązywać kłótnie rodzinne
Krzyki, złe maniery, długie miny, sporadyczne trzaskanie drzwiami… to tylko niektóre przykłady, które cechują kłótnie rodzinne. Jak wszyscy wiemy, przeżywanie konfliktowych sytuacji z bliskimi często staje się stresujące dla każdego z jej członków. Czy są więc jakieś metody zapobiegania tym sytuacjom? Jak radzić sobie z nimi? Dziś odpowiemy na te pytania.
Jeśli chodzi o pierwsze pytanie, mamy świetną wiadomość: tak, są metody eliminujące kłótnie rodzinne. Jeśli chodzi o drugie, to w naszym artykule przedstawimy kilka sposób zarządzania sprzeczkami, które pojawiają się w różnych sytuacjach.
„Wielu ludzi krzyczy i kłóci się, dopóki druga osoba nie zamilknie. Myślą, że ją przekonali. I zawsze się mylą”.
–Noel Klarasó–
Kłótnie rodzinne: walczymy czy negocjujemy?
Istnieje kilka sposobów na prowadzenie rozmów rodzinnych. Sposób, jaki wybierzemy, określi najbliższą przyszłość członków rodziny. Weźmy przykład typowej sytuacji rodzinnej: jedno z dzieci upuszcza naczynie i rozbija je. Rodzice mogą je zbesztać lub to zbagatelizować. Pierwsza czynność wywołałaby płacz dziecka, druga natomiast wywołałaby taki sam śmiech jak u rodziców.
Jak widać w poprzednim przykładzie, konsekwencje tego samego zachowania mogą być zupełnie inne i pokierować sytuację na różne tory. Wszystko będzie zależeć od wybranej przez nas akcji i początkowej intencji pierwotnego działania.
Tak więc, jeśli chodzi o zarządzanie nieporozumieniami rodzinnymi, możemy zdecydować się na kontynuowanie sprzeczki, co prowadziłoby do ciągłego stresującego napięcia w rodzinie.
Albo możemy zdecydować się na negocjowanie i utrzymywanie asertywnej komunikacji, w ramach której wszyscy członkowie rodziny mogą wyrażać swoją opinię i dzielić się swoimi punktami widzenia, aż do osiągnięcia wzajemnego porozumienia.
Kłótnie rodzinne: komunikacja w stanie stresu
Amerykańska psychoterapeutka Virginia Satir przeprowadziła wywiady z tysiącami rodzin i ze swojej pracy wydobyła interesujące teorie na temat tego, jak rodziny się komunikują. Badała, jak rodzice zwracali się do swoich dzieci i jak je wychowywali.
W wyniku swoich badań opisuje cztery sposoby komunikowania się w stresie podczas rodzinnych dyskusji i definiuje je w zależności od komunikacji werbalnej i niewerbalnej.
Sposoby komunikacji:
- Oskarżyciel. Ten członek szuka zewnętrznego winowajcy, aby zademonstrować swoją siłę. Pod względem fizycznym jest inwazyjny i ma na celu obronę swojego terytorium oraz uwidocznienie się jako ktoś rządzący. Jego głos jest napięty, a słownictwo bezpośrednie. Nie wchodzi w wyjaśnienia, po prostu wytyka błąd, wskazuje sprawcę i wydają wyrok. Wewnętrzne jest jednak wrażliwy i samotny.
- Rozjemca. Poddaje się innym, aby uniknąć konfliktu. Fizycznie jest zgarbiony, aby pokazać innym swoje uznanie. Wyraża się łagodnym i pojednawczym tonem głosu. Jednocześnie używa jasnego i prostego słownictwa, aby wyraźnie powiedzieć, że się zgadza. Wewnętrznie czuje się bezwartościowy i szuka poczucia własnej wartości w aprobacie innych.
- Analityk. Oblicza zagrożenie, siłę, słabości i szanse oraz decyduje, co zrobić na podstawie końcowego wyniku. Intelektualizuje zagrożenie i odziera je z emocji. Fizycznie wydaje się być chłodny i kontrolujący sytuację. Wyraża się w sposób akademicki, złożonymi zdaniami opartymi na danych i weryfikowalnych faktach. Wewnętrznie czuje się jednak bezradny i wrażliwy.
- Spychacz. Ta osoba ignoruje niebezpieczeństwo, aby uniknąć konieczności stawienia mu czoła. Fizycznie jest dynamiczny i zwinny, szybki w swoich ruchach i sposobie mówienia. To jego sposób na uniknięcie obecnego zagrożenia. Ma tendencję do płochliwego dyskursu w odniesieniu do teraźniejszości, w celu zwrócenia uwagi na potencjalne niepewności. Wewnętrznie czuje, że nie ma dla niego miejsca w systemie.
„Rodzina jest jednym z arcydzieł natury”.
–George Santayana–
Jak radzić sobie z kłótniami rodzinnymi?
Podsumowując, idealna komunikacja to taka, która jest elastyczna i pozwala członkom przejść przez cztery sposoby komunikacji, zgodnie z wymaganiami obecnej sytuacji. Każdy z nas potrafi przecież być oskarżycielski, ugodowy, kalkulujący i rozpraszający w różnych momentach.
Adaptacja do systemu rodzinnego sprawia, że przyjmujemy idealną postawę, aby zachować równowagę i zagwarantować utrzymanie rodziny, chociaż ta technika przestaje działać, gdy tylko zniknie to, do czego dążymy.
Virginia Satir twierdzi, że jedną z podstaw komunikacji jest połączenie słuchania i odpowiadania, które obejmuje aktywne słuchanie i asertywność, uważność i empatię, tu i teraz.
W ten sposób dbając o teraźniejszość, zwiększamy prawdopodobieństwo rozróżnienia między realnym a wyobrażonym niebezpieczeństwem. W ten sposób w stabilnym środowisku możemy zoptymalizować nasze reakcje . Są to umiejętności, które można wyszkolić, więc na co czekasz, aby zastosować je w praktyce?
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Goméz Sanchez, N. Y. (2017). Formación y acompañamiento en la implementación de estrategias efectivas para el restablecimiento de la autoridad y acuerdos en normas dentro del hogar, a los cincos grupos familiares habitantes del barrio las floridas del municipio de Uribia La Guajira.
