Rozstanie po narodzinach dziecka - dlaczego do tego dochodzi?
Po urodzeniu się pierwszego dziecka pary przechodzą przez duże zmiany i mogą mieć problemy z adaptacją w nowej rzeczywistości. Nowy rytm życia, nowy członek rodziny, zmęczenie i dodatkowe wydatki – to często powoduje napięcie i stres. Oto kilka ciekawych wskazówek, dzięki którym dowiesz się, dlaczego wiele związków decyduje się wtedy na rozstanie i jak tego uniknąć.
Czytaj dalej!
Rozstanie par po narodzinach pierwszego dziecka – dlaczego jest tak częste?
Dziecko może zmienić Twoje życie z dnia na dzień o sto osiemdziesiąt stopni. Narodziny malucha to wiele zmian i adaptacji w życiu jego rodziców. Kiedy pary nie wiedzą jak dostosować się do tych zmian, może to spowodować wiele kłótni, sporów, a nawet popchnąć do podjęcia decyzji o rozstaniu.
Pierwszy rok życia dziecka może stanowić wyzwanie dla młodych rodziców, nawet w przypadku par, które od zawsze chciały i planowały mieć dziecko. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z odpowiedzialności jaką na siebie bierze oraz nie ustala reguł w nowej rzeczywistości.
Dlaczego pary rozpadają się krótko po narodzinach pierwszego dziecka?
Kłótnie po narodzinach dziecka?
Bycie rodzicem
Niektóre pary rozpadają się po urodzeniu dziecka, ponieważ to maluch staje się głównym celem ich związku. Uwaga rodziców skupia się prawie wyłącznie na opiece nad dzieckiem, więc przestają być świadomi siebie nawzajem i swoich potrzeb.
W rezultacie rodzice przestają mieć chwile tylko dla siebie, na dzielenie się przeżyciami, rozmawianie, śmiech. Wszystko kręci się wokół dziecka i prac domowych. Po urodzeniu dziecka pary zaczynają zachowywać się jak roboty, aby po prostu iść do przodu w życiu.
Po dziecku na drugim miejscu jest związek rodziców. Warto jest poprosić rodzinę lub opiekunkę o jeden wieczór wolnego – wybrać się do kina, restauracji, spotkać ze znajomymi. Tak aby przypomnieć sobie o tym, co Was łączy.
Rozstanie a krytyczny moment
Pojawienie się dziecka to krytyczny moment, który wymaga przystosowania się i wielu nowych decyzji w życiu rodziców. Pojawiają się nowe wyzwania, wątpliwości, decyzje do podjęcia.
Stres, zmęczenie i przytłoczenie mogą powstrzymać Cię od pozytywnego myślenia. Możliwe, że nie zdając sobie z tego sprawy, zaczniesz działać defensywnie, żądając rzeczy niemożliwych od siebie i od swojego partnera. Postrzeganie partnera jako wroga, a nie przyjaciela, nie pomoże Ci poprawić sytuacji w związku.
Baby blues – depresja poporodowa
W ciągu pierwszych kilku miesięcy życia dziecka stan psychiczny matki często się gwałtownie się zmienia. Wszystkie dolegliwości fizyczne, zmiany hormonalne oraz poczucie przeciążenia mogą wywołać u matek obniżenie nastroju, a nawet depresję.
To zaburzenie jest bardzo powszechne i objawia się zwiększonym poczuciem wrażliwości na bodźce, smutkiem, niepokojem i gwałtownymi wahaniami nastroju. Nie wymaga zazwyczaj specjalnego traktowania, ale dużej dawki miłości i zrozumienia ze strony partnera i rodziny.
W zmęczeniu fizycznym i psychicznym, młoda mama może źle zrozumieć pewne czyny lub słowa swojego partnera. Partner musi postawić się na jej miejscu towarzyszyć podczas tej emocjonalnej kolejki górskiej.
Jeśli objawy depresji utrzymują się przez dłuższy czas, lub są wyjątkowo silne i uniemożliwiają funkcjonowanie – skontaktuj się z lekarzem. Być może warto udać się na terapię lub skorzystać z leków poprawiających nastrój.
Brak współżycia a rozstanie pary
Oboje partnerzy mogą odczuwać niskie libido, brak wolnego czasu i ogromne zmęczenie. Warto o tym porozmawiać, aby urazić partnera. Jeżeli samoocena partnerów spadnie zbyt nisko, może spowodować nawet rozstanie i rozpad pary.
Najważniejsze zasady, które pomogą Wam zapobiec rozstaniu
- Uświadom sobie, że wszystko się zmieniło i tak będzie przez jakiś czas. Musisz wiedzieć, że to skomplikowana sytuacja, ale nie będzie tak wiecznie. Po czwartym miesiącu wszystko się poprawia. Mama znów będzie zdrowa, tata będzie bardziej zaangażowany, a harmonogram dziecka będzie bardziej spójny.
- Okaż współczucie swojemu partnerowi. Jeśli jest walka, pamiętaj, że mówi o twoim wyczerpaniu. Spróbuj zrozumieć swojego partnera i pamiętaj, że jesteś zespołem. Nie okazujcie sobie wzajemnego szacunku.
- Niech ojciec dziecka stworzy więź z dzieckiem. Czasami nie chcesz delegować, ale dobrze, żeby oboje opiekowali się dzieckiem. W ten sposób możesz odpocząć, a ojciec nie poczuje się obcy we własnej rodzinie.
- Porozmawiaj o tym, co czujesz i o swoich lękach. Spróbujcie razem wszystko rozwiązać. Pamiętaj, że zmyślanie nie oznacza, że którekolwiek z was ma rację, chodzi o docenienie partnera.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Romero-Gutiérrez, G., Dueñas-de la Rosa, E. M., Regalado-Cedillo, C. A., & Ponce-Ponce de León, A. L. (2010). Prevalencia de tristeza materna y sus factores asociados. Ginecol Obstet Mex, 78(1), 53-57.
- Oiberman, A. (1994). La relacion padre-bebe: una revision bibliográfica. Revista Hospital Materno Infantil Ramón Sardá, 13(2), 66-72.
