Kangurowanie - kontakt z dzieckiem tuż po porodzie

Kangurowanie - kontakt ze skórą matki- to wspaniały moment wzmacniający więź i relację matki z dzieckiem. Dowiedz się więcej!

Kontakt skóra do skóry po urodzeniu dziecka – czyli umieszczenie noworodka na nagiej piersi matki – pomaga uniknąć niepotrzebnej separacji. Tak zwane kangurowanie pomaga zapobiegać wielu chorobom u noworodków oraz wzmacnia więź między matką i dzieckiem. Przeczytaj nasz artykuł j o tej ważnej praktyce i dowiedz się więcej na jej temat.

Kangurowanie – znaczenie kontaktu “skóra do skóry” po porodzie

Czy słyszałeś o kontakcie skóra do skóry? Technika ta inaczej nazywana kangurowaniem, polega na umieszczeniu noworodka na nagiej piersi jego matki tuż po porodzie. Kontakt ten powinien nastąpić natychmiast po narodzinach dziecka.

Chodzi o to, aby zapobiec niepotrzebnej separacji między matką a dzieckiem tuż po porodzie. Wszelkie inne rutynowe czynności (mycie, ważenie i mierzenie) mogą poczekać, ponieważ zdrowe dziecko nie potrzebuje żadnej innej czynności w tym konkretnym momencie.

Kiedy rodzą się dzieci, szpitale tradycyjnie przeprowadzają szereg rutynowych praktyk. Należą do nich kąpiele, ważenie i ubieranie maluchów. Obejmują również założenie identyfikacyjnych bransoletek lub obrączek i umieszczenie dzieci pod lampą grzewczą.

Obecnie jednak coraz więcej szpitali ustanawia kontakt “skóra do skóry” jako część swojego protokołu okołoporodowego. Po pierwsze, instytucje te muszą uważnie przyjrzeć się rutynom, które wykonują z noworodkami.

Następnie powinny zmodyfikować swój protokół, aby wyeliminować niepotrzebne praktyki i opóźnić te, które nie są pilne… z wyjątkiem szczególnych przypadków, gdy dzieci potrzebują interwencji medycznej. Te szpitale przedkładają kontakt skóra do skóry nad tradycyjnymi procedurami.

W przypadku porodu przez cesarskie cięcie, niektóre szpitale pozwalają na kangurowanie bezpośrednio na sali operacyjnej. Inne instytucje pozwalają ojcom lub innej osobie wybranej przez matkę jako pierwsza oferować kontakt „skóra do skóry”.

Kangurowanie – historia

Pediatrzy Edgar Rey i Hector Martinez po raz pierwszy opracowali metodę kangurowania w 1979 roku w szpitalu San Juan de Dios w Bogocie w Kolumbii. Zainicjowali tę metodę jako część swojego protokołu opieki nad wcześniakami.

W krajach rozwijających się badania nad tym tematem wykazały liczne korzyści. Na przykład zmniejszenie liczby infekcji, łatwiejszy czas karmienia piersią. Co więcej, kobiety stosujące metodę kangura mają większą pewność siebie później, podczas opieki nad dzieckiem.

W RPA pediatra i neonatolog dr Nils Bergman wprowadził tę metodę w latach 80-tych. Według Bergmana pierwsze minuty życia noworodków wyznaczają resztę ich istnienia.

Kontakt skóra do skóry stanowi część 10 etapów „Inicjatywy na rzecz bardziej ludzkiego porodu i opieki laktacyjnej”. Akcja ta rozprzestrzeniła się na cały świat dzięki wsparciu Funduszu Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci (UNICEF) i Światowej Organizacji Zdrowia (WHO).

W każdej epoce historii ludzkości matki oferowały swoim noworodkom ochronę, ciepło, bodźce społeczne i pożywienie. Jednak współczesne medyczne praktyki okołoporodowe narzucają wzorce wczesnej separacji między matkami a ich dziećmi.

Korzyści z kontaktu skóra do skóry

• Metoda kangurowania pozwala noworodkom lepiej przystosować się do nowego środowiska zewnętrznego. Poprawia dotlenienie oraz stabilizuje tętno i oddychanie dziecka. Zmniejsza również czas, jaki maluchy spędzają płacząc tuż po urodzeniu.
• Stabilizuje temperaturę ciała dziecka.
• Zwiększa możliwości powodzenia karmienia piersią i budowania przywiązania. Wykazało to badanie naukowe zdrowych porodów (przedwczesnych i o czasie) w Nowym Jorku. Spośród wszystkich uczestniczących w badaniu matek 72% wyraziło chęć karmienia piersią. Jednak z tych 72% tylko 28% faktycznie to zrobiło, a reszta zakończyła karmienie butelką. Wśród tych matek  28%  praktykowało kangurowanie na sali porodowej.
• Zwiększa poziom oksytocyny, która działa antystresowo na matki, poprawiając kurczliwość macicy i sprzyjając wyrzutowi siary.
• Sprzyja kolonizacji noworodków przez dobre bakterie matki.

Skutki przedwczesnego oddzielenia noworodków od matek

Przedwczesne oddzielenie noworodków od matek ma szereg negatywnych skutków, których warto unikać. Na przykład:

• Utrudnia tworzenie przywiązania: oddzielenie noworodka od matki powoduje zahamowanie w rozwoju rozpoznawania matki przez dziecko.
• Spowalnia regenerację po stresie porodowym.
• Zwiększa ilość energii potrzebnej do adaptacji metabolicznej noworodka i spowalnia ten proces. Separacja powoduje hipotermię u noworodków, której starają się przeciwdziałać, wywołując skurcz naczyń obwodowych. Pociąga to za sobą większe zużycie glukozy i kwasicę metaboliczną.
• Noworodki, które przedwcześnie rozdziela się od matki, śpią mniej i więcej płaczą.
• Te dzieci mają również często problem z karmieniem piersią. Kiedy noworodki tracą „świętą godzinę kangurowania”, tracą teżmożliwość samodzielnego sięgnięcia do piersi matki.

Więcej konsekwencji oddzielenia noworodków od matek

Większość nowo narodzonych zwierząt i ssaków, które są oddzielane od matek, a następnie im oddawane, bywa często odrzucanych. W rzeczywistości ich matki mogą je nawet przez przypadek zabić. Chociaż konsekwencje u ludzi są mniej dramatyczne, to i tak nadal musimy je traktować poważnie.

Co więcej, poród jest dla dzieci stresującym procesem i muszą one także dojść do siebie. Aby to zrobić, potrzebują matki i znajomych dźwięków, takich jak jej oddech i bicie jej serca, aby czuć się bezpiecznie. Dlatego nie możemy przeoczyć ani nie docenić techniki, która jest tak prosta, bezpłatna i dająca tak wiele korzyści… zarówno dla matki, jak i dziecka.

Jak widać, przyszłe matki muszą zdać sobie sprawę z wagi kangurowania –  kontaktu „skóra do skóry”. Jeśli się tego spodziewasz, podczas tworzenia planu porodu powinieneś omówić ten problem ze swoim położnikiem / położną. Co więcej, koniecznie zapoznaj się z protokołami obowiązującymi w szpitalu, w którym będziesz rodzić.