Dzieci szybko rosną - nie trać więc ani jednej chwili
Dzieci szybko rosną. Dzieciństwo mija zanim się spostrzeżesz. A jest to faza w życiu dziecka, w której każdy rodzic powinien w pełni uczestniczyć. Mając malutkie dzieci nie zawsze zdajemy sobie sprawę z tego jak one szybko rosną i jak wielkie to szczęście wciąż jeszcze mieć je w domu.
Pierwsze miesiące z dzieckiem upływają na niekończących się zmianach pieluch, przygotowywaniu kaszek i robieniu prania. Nawet nie zdążysz się obejrzeć, a będziesz odprowadzała je do szkoły. To najczęściej właśnie wtedy rodzice zdają sobie sprawę z tego, jak dzieci szybko rosną i że ich małe dziecko wcale nie jest już takie małe. Kiedy to się stało? Kiedy one stały się już takie duże?
To wtedy zaczynamy tęsknić za momentami, kiedy dzieci były jeszcze małe i cały czas mieliśmy je obok siebie. Wówczas zaczynamy tęsknić nawet za tymi pieluchami i kaszkami, które kiedyś były dla nas taką męczącą codziennością. Niestety – powrót do przeszłości nie istnieje.
Dzieci tak szybko rosną – dzieciństwo to tylko chwila
Fizyczny wzrost jest procesem biologicznym najbardziej zauważalnym w okresie dzieciństwa. W pierwszych kilku latach życia dziecka widoczne jest gwałtowne zwiększenie wzrostu i wagi. W pierwszym roku życia dziecko potraja swoją wagą w porównaniu do wagi jaką miało w chwili narodzin. Rośnie na ogół około 25 centymetrów, a jest to więcej niż połowa w porównaniu do tego ile mierzyło w momencie narodzin.
Taki szybki wzrost nie powtórzy się już w przyszłości. W ciągu drugiego i trzeciego roku życia dzieci rosną średnio o połowę mniej niż w pierwszym roku życia. Po czwartym roku życia tempo wzrostu stabilizuje się. W miarę upływu tempo się zmniejsza. Wzrost staje się powolnym, ale ciągłym procesem.
Ostatnia faza wzrastania występuje około 12 roku życia, kiedy organizm dziecka zaczyna dojrzewać pod względem płciowym. Może wtedy nastąpić gwałtowny skok wzrostu o kilka lub nawet kilkanaście centymetrów. Okresowi dojrzewania towarzyszą także charakterystyczne zmiany w wyglądzie. Wówczas budzi się w dziecku także seksualność.
Rozwój emocjonalny
Wzrost dzieci nie oznacza tylko fizycznego dojrzewania, ale także dojrzewanie emocjonalne. Ich rozwój emocjonalny jest kluczową kwestią dla ich przyszłego życia w świecie dorosłych. Musimy im w tym pomagać. Emocje dziecka rozwijają się stopniowo w miarę jego wzrastania. Rozwój emocjonalny jest biologicznie zaprogramowany, tak samo jak rozwój fizyczny.
Krok po kroku rozwija się proces poznawczy i stają się one coraz bardziej świadome swoich emocji, a także emocji otaczających ich ludzi. W tej fazie rozwoju poczucie własnej wartości jest niezwykle istotne. Wpływa ono na to jakie inne emocje pojawiają się w jego życiu.
Na szczęście, dzieci powoli zaczynają też rozumieć, że muszą kontrolować swoje zachowania i emocje. Wstyd jest dla nich głównym sygnalizatorem granicy, której nie powinny przekraczać.
Sposób spędzania czasu z dziećmi wpływa na ich przyszłość
Czy tego chcesz czy nie, jako rodzic zawsze będziesz dla swoich dzieci wzorem do naśladowania. Dlatego to właśnie Ty trzymasz przyszłość dziecka w swoich rękach. Często to zwykłe detale sprawiają, że dziecko wybiera taką, a nie inną drogę w swoim życiu. Jako rodzic zawsze musisz o tym pamiętać.
Już w dzieciństwie musimy nauczyć dzieci, aby uczyły się na błędach. Muszą umieć zmieniać zachowanie, jeśli zrobią coś złego. Za każdym jednak razem, jeśli dziecko zachowa się dobrze należy je pochwalić. Ma to ogromne znaczenie dla ich rozwoju emocjonalnego i ich przyszłego dorosłego życia.
To jaki dajemy im przykład naszym zachowaniem kształtuje ich spojrzenie na świat. Gdy dziecko coś do nas mówi, zawsze musimy wykazywać zainteresowanie i aktywnie go słuchać. Musimy też być dla nich tolerancyjni. Dzieci powinny wiedzieć, że nam – swoim rodzicom – mogą ufać bezgranicznie.
Najlepszym prezentem dla dziecka jest Twój czas
Dzieci szybko rosną, dlatego musimy tak zorganizować nasze życie codzienne, aby zawsze mieć dla nich odpowiednio dużo czasu. Czas spędzony wspólnie z rodzicami powinien być dla nich czasem beztroskim i radosnym.
Aby wykorzystywać czas z korzyścią dla codziennych obowiązków możemy na przykład włączyć dzieci w ich wykonywanie, czyli na przykład zabierać je na zakupy, uczyć przygotowywania posiłków, czy chociażby angażować je w pomoc przy robieniu prania.
Oczywiście zawsze też musimy znaleźć też chwilę, aby pomóc im w odrabianiu zadań domowych. Niezwykle istotne jest też czytanie dzieciom przed zaśnięciem. I nigdy nie należy zapominać o zwykłym uśmiechu. Wspólny czas jest ogromnym skarbem i dla Ciebie i dla Twojego dziecka. Pamiętaj, że czas płynie szybko. W jaki sposób można spędzić go lepiej, aniżeli w rodzinnym gronie?
Zachowaj wspomnienia z dzieciństwa
Istnieją wspomnienia, których po prostu nie da się zamknąć w pudełku. Są to na przykład specyficzne zapachy czy smaki dzieciństwa. To jednak wyjątki. Istnieje wiele innych rzeczy, które mogą być dla nas pamiątką na przyszłość. Przede wszystkim fotografie. Koniecznie trzeba uwieczniać każdy ważny moment w życiu dziecka: urodziny, szkolne przedstawienia, a także chociażby to jak się bawi na podwórku wiosennym popołudniem.
Niektórzy bardziej sentymentalni rodzice zachowują nawet pierwszy ząb mleczny swojego dziecka, kosmyk włosów czy przytulankę, z którą dziecko zawsze zasypiało jak było malutkie.
Co jest tak ważnego w gromadzeniu tych pamiątek? To proste. Kiedy pokażesz je dziecku gdy będzie ono już dorosłym człowiekiem, przypomną Wam wspólne, szczęśliwe chwile z dzieciństwa. Przywołają wiele wspomnień i na pewno będziecie mieli sobie do opowiedzenia wiele historyjek z dzieciństwa.
Na zakończenie ważna rada
Czerp jak najwięcej z każdej chwili spędzanej ze swoim dzieckiem. Bądź obecna w każdej fazie jego dorastania. Ciesz się każdym momentem, abyś w przyszłości nigdy nie żałowała, że zrobiłaś dla swojego dziecka za mało.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
- Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
- Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
- Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
- Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos.