Nadpobudliwość - diagnozowanie ADHD u dzieci
Nadpobudliwość to zaburzenie zachowania, które jest często diagnozowane u dzieci. Nadpobudliwe dziecko odczuwa ciągłą potrzebę poruszania się bez żadnej określonej przyczyny. Oznacza to, że może rozpoczynać zadania, ale ich nie kończyć i z łatwością się rozpraszać innymi rzeczami.
Nadpobudliwość może pogarszać się w obecności innych ludzi, zwłaszcza obcych lub znajomych rodziców, których dziecko nie zna dobrze. Kiedy jest samo, zachowania nadpobudliwe mogą zanikać.
Zazwyczaj oprócz nadpobudliwości pojawiają się problemy z koncentracją i uwagą. Te objawy są łącznie znane pod nazwą zespołu nadpobudliwości ruchowej z deficytem uwagi (ADHD).
To zaburzenie może być trudne do zdiagnozowania, dlatego też rodzice powinni znać jego symptomy. Jeśli rozpoznasz je u dziecka, możesz rozważyć poddanie go odpowiednim testom.
Jak zachowuje się nadpobudliwe dziecko
Jedno z najbardziej zauważalnych zachowań nadpobudliwego dziecka to problemy z koncentracją i skupieniem uwagi przez dłuższy czas. Nadpobudliwe dziecko:
- Może bardzo przeszkadzać lub niszczyć różne rzeczy i nie reaguje na kary.
- Jest ciągle zdenerwowane i w stanie gotowości.
- Często ma problemy w klasie.
- Jest impulsywne i nikogo się nie słucha.
- Nie jest w stanie poradzić sobie z frustracją.
- Ma problemy z koncentracją.
- Nie jest w stanie skupić się na zadaniach.
- Przeszkadza innym.
- Jest impulsywne.
Nadpobudliwość i jej przyczyny
Nadpobudliwość u dzieci występuje o wiele częściej niż może Ci się wydawać. Niektóre badania wskazują, że cierpi na nią około 3 procent dzieci w wieku siedmiu lat. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek.
Z biegiem czasu badacze zmienili zdanie odnośnie przyczyn tego zaburzenia. Na początku dwudziestego wieku nadpobudliwość była uważana za nieprawidłowe działanie mózgu znane pod nazwą letargicznego zapalenia mózgu.
Sądzono, że zajmuje obszary mózgu odpowiedzialne za zachowanie i prowadzi do nagłego działania, impulsywności i trudności ze spokojnym usiedzeniem.
W 1937 r. naukowcy odkryli terapeutyczne działanie amfetaminy podawanej nadpobudliwym dzieciom. Na bazie tej teorii lekarze zaczęli przepisywać takie leki jak benzedryna, która stymulowała mózg. U maluchów, które ją przyjmowały, wkrótce zauważono poprawę.
Objawy nadpobudliwości w różnych grupach wiekowych
Gdy dziecko rośnie może przejawiać różne zachowania, które mogą być oznaką nadpobudliwości. Nadpobudliwość jest łatwa do zdiagnozowania. Istnieją wyraźne oznaki, które mogą pomóc lekarzom rozpoznać nadpobudliwość już we wczesnym wieku.
0 do 2 lat
Mikolonie w trakcie snu i problemy z jedzeniem. Dziecko śpi przez krótki czas i często nagle się budzi. Może sprzeciwiać się codziennym rutynom i harmonogramom. Często zdarza się wrażliwość na bodźce słuchowe i irytacja.
2 do 3 lat
Brak odpowiedniego rozwoju mowy, nadmierne poruszanie się, brak świadomości ryzyka. Dziecko może często ulegać wypadkom, bo ma trudności z rozpoznaniem niebezpiecznych sytuacji.
4 do 5 lat
Trudności w zrozumieniu innych dzieci, nieposłuszeństwo i nieumiejętność przestrzegania zasad. Kiedy dorosły komentuje zachowanie dziecka, maluch ma problem z zachowaniem uwagi.
6 lat i powyżej
Niektóre z charakterystycznych objawów nadpobudliwości u dzieci w wieku sześciu lat i starszych to impulsywność i gorsze wyniki w szkole. W tym wieku problemy z uwagą stają się coraz wyraźniejsze, a dziecko może dodatkowo mieć problemy w kontaktach z innymi.
Objawy ADHD u dzieci
Jeśli nadpobudliwości towarzyszy deficyt uwagi i impulsywność, lekarze mogą zdiagnozować zespół nadpobudliwości ruchowej z deficytem uwagi (ADHD). To zaburzenie wymaga stałej opieki lekarskiej i monitorowania.
Jak już wspomniano, główne symptomy ADHD u dzieci to:
- Problemy z kontrolą uwagi
- Nadpobudliwość
- Impulsywność
Nie wszystkie nadpobudliwe dzieci mają ADHD
Wiele dzieci może przejawiać niektóre z opisanych wyżej zachowań, typowych dla tego zaburzenia. Jednak nie musi to oznaczać, że dziecko ma ADHD.
Małe dzieci z natury są impulsywne i nie mogą usiedzieć w jednym miejscu. Wiele maluchów ma problemy z koncentracją. To normalne, oczywiście do określonego stopnia.
Aby zdiagnozować ADHD, dziecko musi spełniać kryteria wyznaczone przez Diagnostyczny i statystyczny dziennik zaburzeń psychicznych (DSM):
- Dziecko zachowuje się w taki sposób o wiele częściej niż inne dzieci.
- Objawy pojawiają się przed ukończeniem dwunastego roku życia.
- Dziecko ma problemy w szkole, domu i otoczeniu.
- Zachowanie dziecka wpływa na jakość jego życia.
- Zachowanie dziecka nie jest pokłosiem problemów medycznych, toksyn lub innych zaburzeń psychicznych.
Leczenie
ADHD najczęściej leczy się podając stymulanty, które pomagają dziecku zachować uwagę. Lekarz może przepisać inne leki, jeśli dziecko przejawia również zaburzenia psychotyczne.
Psychoterapia może pomóc dziecku w integracji w domu i w szkole. Z kolei terapia kognitywna może pomóc dziecku zaplanować jego działania i poprawić wewnętrzny język, znany jako rozmowa z samym sobą.
Jeśli zauważysz którekolwiek z tych zmian u swojego dziecka, ważne, byś zadbała o przeprowadzenie odpowiednich badań. Może cierpieć z powodu ADHD, ale też może także przechodzić przez jeden za standardowych etapów dzieciństwa.
Bez względu na przyczyny należy przeanalizować zachowanie malucha i zidentyfikować wszystkie zachowania, które nie są typowe.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Cerviño, O. A., Scandar, R., & Jehin, C. E. (2001). Trastorno por déficit de atención e hiperactividad. Prensa Medica Argentina.
- González, R., Bakker, L., & Rubiales, J. (2014). Estilos parentales en niños y niñas con TDAH. Revista Latinoamericana de Ciencias Sociales, Niñez y Juventud.
- Pascual, I. (2008). Trastornos por déficit de atención e hiperactividad (TDAH). Asociación Española de Pediatría.
- Rodríguez Hernández, P. J., González González, I., & Manuel Gutiérrez Sola, A. (2015). El trastorno por déficit de atención e hiperactividad. Pediatria Integral.