Ataki o charakterze nieepileptycznym u dzieci
Ataki o charakterze nieepileptycznym u dzieci to grupa nawracających zaburzeń. Wydarzenia te pojawiają się nagle i trwają tylko przez krótki czas. Zaburzenia takie są znacznie częstsze niż typowa epilepsja, chociaż są jednocześnie o wiele mniej znane.
Częstość ich występowania u dzieci wynosi od 5 do 20%. Około 10 na 100 dzieci lub nastolatków cierpi na jakieś ataki o charakterze nieepileptycznym w swoim życiu.
Ważne jest, aby znać różnice istniejące między tymi zdarzeniami a innymi zaburzeniami. Takimi jak na przykład napady padaczkowe lub drgawki gorączkowe. Wczesna diagnoza ma kluczowe znaczenie dla zbadania ich przyczyny i uniknięcia niepotrzebnych terapii.
Więcej informacji na temat ataków niezwiązanych z padaczką będziesz mógł znaleźć w dzisiejszym artykule. Zapraszamy do lektury!
Ataki o charakterze nieepileptycznym u dzieci – klasyfikacja
Łatwo jest pomylić ataki o charakterze nieepileptycznym u dzieci z napadami padaczkowymi. Jednak w rzeczywistości są one znacznie częściej spotykane. Typowe ataki mogą mieć charakter padaczkowy lub niepadaczkowy. Jednak dzisiaj skupimy się wyłącznie na typach nieepileptycznych, aby omówić je bardziej szczegółowo.
Jak wspomniano powyżej, ataki o charakterze nieepileptycznym to grupa różnorodnych zaburzeń wywoływanych przez dysfunkcje mózgu. Są one o tyle wyjątkowe, że nie są wynikiem nadpobudliwości nerwowej, jak ma to miejsce w przypadku zaburzeń epileptycznych.
Istnieje kilka klas klasyfikacji ataków o charakterze innym niż epileptyczne, które różnią się objawami klinicznymi. Należą do nich między innymi:
Niedotlenienie mózgu.
To jest najczęstszy typ. Niedotlenienie mózgu wiąże się z chwilową utratą przytomności z powodu zmniejszenia przepływu krwi w mózgu. Typowe objawy to między innymi:
- Bezdech u noworodków.
- Czynniki wpływające na wstrzymanie oddechu.
- Omdlenie.
Napadowe zaburzenia snu.
Ogólnie zaburzenia te mają łagodny charakter. Typowe objawy to między innymi:
- Narkolepsja lub katapleksja.
- Lunatykowanie (somnabulizm).
- Obturacyjny bezdech senny (OBS).
- Koszmary nocne.
- Koszmary ogólnego rodzaju.
- Rytmiczne ruchy ciała podczas zasypiania i wychodzenia ze snu.
Nieepileptyczne napadowe zaburzenia motoryczne.
Charakteryzują się gwałtownymi i mimowolnymi ruchami. Typowe objawy to między innymi:
- Łagodne mioklonie u niemowląt.
- Łagodny napadowy kręcz szyi u niemowląt.
- Łagodna napadowa rozbieżność oczu w dzieciństwie.
- Zespół Sandifera.
- Subkliniczny oczopląs (spasmus nutans).
- Skurcze.
- Hiperekpleksja.
- Dyskinezy jatrogenne.
- Dreszcze u noworodków.
- Stereotypie i arytmie ruchowe.
Choroby ogólnoustrojowe wtórne
Należą do nich choroby takie jak:
- Układu oddechowego.
- Sercowo-naczyniowe.
- Układu pokarmowego.
- Metaboliczne.
- Będące efektem zażywania leków lub farmaceutyków.
Problemy natury psychologicznej lub psychiatrycznej
Występują one zwłaszcza w okresie dojrzewania i są coraz częściej spotykane. Typowe objawy to między innymi:
- Napady złości.
- Ataki paniki i niepokój.
- Hiperwentylacja.
- Pseudokryzysy.
- Samostymulacja.
Inne przyczyny
- Migrenowe bóle głowy.
- Łagodne napadowe zawroty głowy.
- Mioklonia podniebienia miękkiego.
Jak widać, ataki o charakterze nieepileptycznym mogą mieć wiele różnych odmian i przyczyn. Najprawdopodobniej słyszałeś już o wielu z tych przypadków przy innych okazjach. Jednak aby lepiej zrozumieć ich przyczyny, dobrze jest wiedzieć, że wszystkie należą do tej samej grupy.
Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie te ataki o charakterze nieepileptycznym mają łagodny charakter.
Prawidłowa diagnoza
Prawidłowa diagnoza jest bardzo ważnym elementem, jeśli chodzi o te wydarzenia. Przede wszystkim pozwala uniknąć wielu niepotrzebnych zabiegów przeciwpadaczkowych. Ponadto może uchronić nas od cierpienia, które często pojawia się w przypadku rozpoznania padaczki.
Aby poprawnie zdiagnozować te zaburzenia, należy przeprowadzić szczegółowe badanie historii choroby pacjenta. Co więcej, specjaliści będą musieli uważnie obserwować wszelkie zdarzenia o charakterze napadowym.
Czasami niektóre objawy mogą skomplikować diagnostykę różnicową. Należą do nich na przykład:
- Zmiana w poziomach świadomości.
- Nieprawidłowe odruchy.
- Nagłe i nagłe pojawienie się tych zdarzeń bez wcześniejszych objawów ostrzegawczych.
Niejednokrotnie błędy w diagnozie wynikają z braku wiedzy na temat tych zaburzeń. Jednocześnie błędy mogą mieć również związek z nieprawidłową oceną na przykład wywiadu rodzinnego dotyczącego padaczki. Historia ataków gorączki może również prowadzić do błędnej diagnozy.
Fizyczna lub neurologiczna analiza organizmu pacjenta pomoże również wykluczyć inne patologie. Czasami konieczne jest skorzystanie z badań uzupełniających, takich jak elektroencefalogram (EEG). Inne badania, które mogą okazać się pomocne w takiej sytuacji obejmują między innymi:
- Badania kardiologiczne.
- Badania psychiatryczne.
- Neuroobrazowanie.
- Badania snu.
- Badania hormonalne.
Metody leczenia
Po postawieniu dokładnej diagnozy leczenie będzie zależało od konkretnego rodzaju zdarzenia i przyczyny jego pojawienia się. W większości przypadków nie będzie ono nawet konieczne.
Ogólnie rzecz biorąc, wystarczy wiedzieć, co się naprawdę dzieje, aby wykluczyć epilepsję, rozproszyć obawy i znormalizować całą sytuację.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Delgado, F. M., Gimeno, A. M., & Muela, S. H. (2008). Episodios paroxísticos no epilépticos. In Asociación Española de Pediatría. Protocolos diagnósticos de Neurología Pediátrica (pp. 66-70). AEP Madrid.
- Fernández, J. H. (2011). Trastornos paroxísticos no epilépticos. PediatríaIntegral, 857.
- Sánchez-García S, García Campos O, Verdú Pérez A, Villaizán Pérez C. (2014). Episodios paroxísticos no epilépticos. Form Act Pediatr Aten Prim, 7, (187-93).
