Utalentowane dziecko: jakich błędów należy unikać?
Utalentowane dziecko musi czuć wsparcie członków rodziny w każdej dziedzinie życia. Jedynie wtedy będzie w stanie bez obaw pokazać swoje umiejętności.
Jeśli Twoje utalentowane dziecko ma wysoki iloraz inteligencji, możesz czasem nie wiedzieć, jak poradzić sobie w różnych sytuacjach. Poniżej wymienimy błędy, które najczęściej popełniają rodzice uzdolnionych dzieci.
Utalentowane dziecko – na co zwrócić szczególną uwagę
Błędy. Zazwyczaj popełniamy je, bo nie wiemy, jak zareagować na genialne umiejętności i słabości maluchów. Nauczanie dziecka w domu może być trudne, stresujące i wpędzać w poczucie niepewności. Tym bardziej, jeśli dotyczy dziecka o większych umiejętnościach, którego wymagania są o wiele większe i trudniejsze do spełnienia.
Brakuje nam odpowiednich narzędzi, pojawia się depresja i zaczynamy stawiać przeszkody na drodze naszych pociech. Oczywiście nie robimy tego świadomie. Wręcz przeciwnie, najczęściej nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy.
Jednak chęć i pragnienie niesienia pomocy naszym pociechom motywują nas do poszukiwania odpowiednich narzędzi i strategii umożliwiających rozwój ich genialnego potencjału. Najważniejsze jest znalezienie odpowiedniego modelu edukacji, który będzie pasował do potrzeb dziecka, i uzupełniać go nauką w domu.
Dlatego też powinnaś poznać zalety i wady płynące z posiadania utalentowanego dziecka. Dzięki temu będziesz w stanie uniknąć najczęściej popełnianych błędów.
Utalentowane dziecko: jakich błędów unikać?
1. Karcenie za niepoprawne pismo
Przeglądając prace domowe dziecka możesz zauważyć, że jego styl pisma pozostawia wiele do życzenia. Możesz zwrócić mu uwagę nie znając dokładnej przyczyny takiego stanu rzeczy. Nieładne pismo bierze się z braku wewnętrznej równowagi między inteligencją dziecka a jego umiejętnościami z zakresu motoryki.
Ta rozbieżność prowadzi do problemów z pisaniem wynikających z braku odpowiedniej koordynacji ruchów dłoni. Naleganie, by utalentowane dziecko pisało ładnie i poprawnie może sprawić, że będzie czuło się niepewne siebie i niezadowolone ze swoich osiągnięć. To bardzo częste u uzdolnionych pociech.
Jeśli Twój maluch ma problemy z pisaniem, powinnaś okazywać mu cierpliwość i czułość. Będzie czuło się pewniej, gdy docenisz jego osiągnięcia. Podkreślanie słabości może wpędzić go w niskie poczucie własnej wartości.
Jeśli zauważysz, że Twoje utalentowane dziecko nie pisze poprawnie, poćwicz z nim kaligrafię. Dzięki temu nauczy się odpowiednio kształtować słowa. Ten problem można z łatwością rozwiązać dzięki odrobinie pracy.
2. Kary za skrótowe tłumaczenie
Kiedy zadajemy dziecku lekturę, to uważamy, że ponieważ jest uzdolnione, będzie w stanie rozłożyć ją na czynniki pierwsze w wyjątkowy sposób. Gdy nie spełni naszych oczekiwań, możemy przypadkiem okazać zawód. Postępując w taki sposób nie rozumiemy, co stoi za zachowaniem dziecka. Nasza postawa nie wspomaga rozwoju malucha.
Jedna z przyczyn, która może wywoływać trudności z opisywaniem, to fakt, że utalentowane dziecko ma o wiele bardziej rozwinięte zdolności rozumowania niż umiejętności językowe. Nie zapamiętuje tego, co przeczytało. Wystarczy mu samo zrozumienie tekstu.
Właśnie dlatego Twoja pociecha może mieć problem z wytłumaczeniem tego, co przeczytało. Nie jest w stanie znaleźć słów opisujących tekst. To kolejny przykład braku synchronizacji między językiem a rozumowaniem.
“Bądźmy jak najdalej od mądrości, która nie płacze; filozofii, która się nie śmieje; wielkości, która nie schyla czoła przed dziećmi.”
—Khalil Gibran—
3. Zmuszanie do przebywania w grupie, w której źle się czuje
Utalentowane dziecko często poszukuje towarzystwa dorosłych, którzy znajdują się na podobnym poziomie inteligencji i dojrzałości. Dzieci takie biorą udział w rozmowach, rzucają pomysły, a czasem udaje im się z łatwością rozwiązywać problemy.
Wielu rodziców nie rozumie, dlaczego tak się dzieje i zmuszają utalentowane dziecko do przebywania i zabawy z jego rówieśnikami. To jednak może sprawić, że uzdolniony malec będzie czuł się odizolowany, zacznie zamykać się w sobie i będzie wstydził się pokazywać swoje umiejętności. Może to prowadzić do odrzucenia przez rówieśników i znęcania się.
4. Brak zainteresowania i nieudzielanie pomocy
Uzdolnione dzieci często są bardzo ciekawe. Odczuwają potrzebę badania wszystkiego, co przyciągnie ich uwagę, i ciągłej nauki. Jednak niektórzy rodzice nie mają czasu lub chęci, by im pomóc. Z tego powodu źle reagują na pytania stawiane przez swoje pociechy lub zostawiają je same sobie, by samodzielnie robiły zadania.
To częsty i poważny błąd. Rodzice zawsze powinni służyć dziecku pomocą, aby mogło rozwinąć skrzydła we wszystkich obszarach. Jeśli dziecko zadaje wiele pytań, robi to, ponieważ chce się uczyć. Powinnaś zachować, aby pomóc mu rozwijać wiedzę i by odczuwało stałe wsparcie rodziny.
Aby uniknąć błędów w wychowaniu utalentowanego dziecka musisz zaakceptować je takie, jakie jest. Nie trać równowagi stając twarzą twarz z jego ciekawością, nie zmuszaj go do robienia tego, czego nie chce i służ radą. Oprócz tego zachęcaj je do podejmowania nowych wyzwań zamiast wywoływać lęk.
Podsumowując, musisz poświęcić czas na pomaganie maluchowi w wykonywaniu zadań. Utalentowane dziecko musi czuć, że doceniasz jego osiągnięcia. Jeśli zastosujesz się do porad zamieszczonych w tym artykule, sprawisz, że Twoja pociecha będzie szczęśliwa i będzie mogła bez lęku osiągnąć wszystko, na co ją stać.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Barragán, M. C. (2009). Identificación del alumnado con altas capacidades intelectuales. Revista Digital Innovación y Experiencias Educativas, 25, 1-15.
- Gálvez, J. M. (2000). Alumnos precoces, superdotados y de altas capacidades. Ministerio de Educación.
- Sánchez, C. (2006). Principales modelos de superdotación y talentos. Universidad de Murcia, Departamento de Métodos de Investigación y Diagnóstico en Educación, España.
- Sastre-Riba, S. (2008). Niños con altas capacidades y su funcionamiento cognitivo diferencial. Rev Neurol, 41(Supl 1), S11-6. http://www.carei.es/archivos_materiales/AACC.pdf
- Tourón, J. & Reyero, M. (2001). La identificación de alumnos de alta capacidad. Bordón, 54 (2), 311-338.