Rola ojca w wychowaniu dziecka i jego obecność w codziennym życiu
Ojcowie są główną postacią przyczyniającą się do emocjonalnego i fizycznego rozwoju dziecka. Rola ojca podczas wychowania pomaga dzieciom rozwijać niezależność, zachęca ich do podejmowania odpowiedzialności a także do swobodnego odkrywania świata.
Pozycja ojca obejmuje szereg istotnych funkcji w życiu dziecka. Mogą one być wykonywane jedynie przez tatę, mamę, krewnego lub też w niektórych przypadkach instytucję edukacyjną.
Zanim rodzi się dziecko, relacja rodzica z dzieckiem kształtuje się poprzez matkę, która jest w naturalny sposób związana z dzieckiem w okresie ciąży. W tym czasie rolą ojca jest wspieranie matki, która na tym etapie przechodzi wiele zmian.
Istnieje również inna więź pomiędzy ojcem a dzieckiem gdy jest ono jeszcze w macicy. Zwłaszcza jeśli w tym okresie ojciec aktywnie uczestniczy w życiu obojga, zarówno mamy jak i malca w brzuchu.
Po przyjściu dziecka na świat ojciec ma możliwość nawiązania bliskości z dzieckiem. Ta wyjątkowa relacja między ojcem a dzieckiem jest wzmacniana przez małe czyny, które aktywnie angażują ojca uczestniczącego w prostych zadaniach. Może to być choćby noszenie dziecka czy spanie z nim. Za każdym razem dziecko kojarzy zapach i głos swojego ojca z chwilami, które sprawiają że czuje się ono bezpiecznie i komfortowo.
Rola ojca w procesie wychowania
W tym pierwszym etapie rozwoju dziecka istotne jest, aby mama włączyła w proces wychowania także tatę. W ten sposób będzie on mógł uczestniczyć w kreowaniu charakteru i życia maluszka. Gdy ojciec aktywnie uczestniczy w drobnych, codziennych aktywnościach dziecko rozpoznaje postać do której jest przywiązane. Niemowlę kojarzyć go będzie jako osobę godną zaufania, która wyjątkowo się o niego troszczy. To właśnie tego rodzaju uczucia pomagają dziecku zbudować solidny fundament poczucia własnej wartości.
Trzecią pozycję tuż poza “światem idealnym” w którym istnieje matka i dziecko, zajmuje właśnie tata. Jego obecność w życiu dziecka pozwala na prawidłowy rozwój i wzrost malca.
Rola ojca nawet jeśli podejmowana przez człowieka, który nie jest biologicznym ojcem dziecka również nie pozostaje niezauważona w oczach dzieci. Obecność i czynny przyszywanego taty także wpływają na kształtowanie osobowości dziecka, które to każdego dnia uczy się nowych rzeczy.
Zapewnienie bezpiecznej przestrzeni jest jedną z najważniejszych funkcji rodzica, który oferuje wsparcie i bezpieczeństwo dla dziecka. Ta więź pomaga mu rozwijać jego osobowość i przystosowanie się do świata zewnętrznego.
Podjęcie wyzwania jakim jest bycie obecnym i aktywnym rodzicem w edukacji emocjonalnej i społecznej dziecka ma ogromne znaczenie. Z pewnością jest to wspaniałym wyzwaniem. Nie tylko pomaga dziecku wzrastać ale także rozwija go jako człowieka w zrównoważony sposób. Jedną z fundamentalnych funkcji ojca jest zaoferowanie swojemu podopiecznemu kodu, który posłuży jako moralny kompas.
Postać ojca pomaga ustalić granice i normy a także pomaga dziecku wykreować wzorce zachowań społecznych.
Obecny i aktywny rodzic w życiu dziecka
Obecny i aktywny rodzic jest centralną postacią w życiu dziecka. Jeżeli więź ta jest dostatecznie bliska, także ojciec jest w stanie przekazywać wartości, ustalać granice i być słyszanym przez dziecko. Kierowane przez ojca coraz bardziej będzie angażowało się w prace domowe. Tata razem z mamą staną się dla malca wyjątkowym wsparciem.
Autorytarna i odległa rola, jaką przyjęli niektórzy ojcowie w przeszłości nie obowiązuje już obecnie. Zastąpiona została przez bliższą, cieplejszą i bardziej zrównoważoną relację. Dzisiejsi ojcowie dzielą wiele zadań z żonami. Obejmuje to również obowiązki domowe, zakupy, płacenie rachunków a przede wszystkim aktywne rodzicielstwo.
Mężczyznom nie jest więc obce zmiana pieluch, pranie, karmienie dziecka i finansowe utrzymanie domu. W zamian odgrywają oni zasadniczą rolę w emocjonalnym rozwoju malucha.
Dzieci, których ojciec jest zaangażowany w wychowanie osiągają lepsze wyniki w życiu niż te, które nie doświadczyły aktywności taty podczas ich dorastania. Jeszcze lepsze wyniki można osiągnąć, gdy ojciec służy swoim wsparciem i partnerstwem swojej żonie podczas całego procesu wychowania.
Dzieci które dorastają bez ojca zazwyczaj wykazują zaburzenia w okresie dojrzewania. Mają one trudności w odszukaniu własnej tożsamości. Mogą one także cierpieć z powodu braku poczucia bezpieczeństwa, samotności i depresji, co może znaleźć odzwierciedlenie w niepowodzeniach szkolnych, zażywaniu narkotyków i ucieczkach.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
- Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
- DE GENERO, E. I. LA EDUCACIÓN FAMILIAR EN IGUALDAD DE GENERO EN TIEMPOS DE PANDEMIA. https://institutomujer.castillalamancha.es/sites/institutomujer.castillalamancha.es/files/documentos/paginas/archivos/la_educacion_familiar_en_igualdad_de_genero_en_tiempos_de_pandemia.pdf
- Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
- Jorquera, S. A. Pandemia como oportunidad para criar conscientemente. https://geoconsulting.cl/wp-content/uploads/2020/09/COMP-Espan%CC%83ol-Pandemia-como-oportunidad-para-criar-conscientemente.pdf
- Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
- Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos.