Krzyczenie w domu – jak możecie skutecznie z nim skończyć?
Krzyczenie w domu to częsty problem wielu rodziców, którzy osiągają szczyt cierpliwości w trudnych sytuacjach związanych z dziećmi. Jednak nawet gdy zaczynamy tracić kontrolę, nadal mamy możliwość pokojowego rozwiązania sytuacji i zachowania atmosfery pełnej szacunku. Krzyczenie w domu nie musi być naszą przykrą codziennością.
Kiedy dziecko przyzwyczaja się do krzyków zrodziców, powoli przestaje na nie reagować i zaczyna wytwarzać tak zwane “mechanizmy obronne”, aby chronić się przed takim zachowaniem. Postępuj zgodnie z poniższymi wskazówkami, jeśli męczy Cię krzyczenie w domu, chcesz z nim zerwać i na spokojnie zapanować nad różnymi sytuacjami.
Krzyczenie w domu – zerwij z nawykiem rozwijając samodyscyplinę
Postaraj się rozmawiać z dzieckiem używając spokojnego i pełnego szacunku tonu. Jeśli nie chcesz, by dziecko krzyczało, powinnaś dawać mu dobry wzór. Mów do niego z szacunkiem i spokojnie, nawet jeśli sytuacja jest frustrująca. Naucz się panować nad emocjami w zdrowy sposób. Jesteś przykładem dla swojego dziecka. To pomoże mu opanować sztukę panowania nad emocjami i reakcjami.
Dziecko nauczy się empatii, jeśli pokażesz mu, jak powinno postępować. Będzie naśladowało przykład, które daje mu najbliższa rodzina. Maluch zacznie Ci niemiło odpowiadać, jeśli sama tak będziesz do niego w taki sposób mówiła. Pamiętaj, że dziecko ma prawo zachowywać się jak dziecko. Będzie postępowało nierozsądnie i niedorośle, bo jego jedyne zadanie to po prostu bycie sobą.
Kora mózgu rozwija się w pełni dopiero, gdy dziecko wchodzi w dorosłość. W trakcie dorastania powinnaś być jego towarzyszem i uczyć je lepszej samokontroli i spokojnego życia. Gdy dziecko okazuje Ci swoje uczucia, okaż mu, że je rozumiesz. Jeśli dasz mu znać, że wiesz, co czuje w danej sytuacji, zacznie pojmować, co możesz czuć Ty.
Zrozumienie sprawia, że dziecku trudniej jest przekraczać granice i zachowywać się w niezdrowy sposób.
Co jeszcze możesz zrobić?
Nie żyw urazy. Jeśli masz coś do powiedzenia lub masz zły dzień, uspokój się zanim zaczniesz rozmawiać z innymi. Duża ilość negatywnych myśli i emocji sprawia, że możesz szybciej zacząć zachowywać się nieracjonalnie w stosunku do dziecka i innych członków rodziny. Postaraj się zachować spokój reagując na różne wypadki.
Miej na uwadze perspektywę dziecka. Kiedy ustalasz zasady lub poprawiasz niewłaściwe zachowanie, myśl o tym, co może czuć maluch. Postaraj się, by dziecko chciało podporządkować się Twoim zasadom. Nie powinno czuć się do nich zmuszone tylko dlatego, że Ty tego wymagasz.
Ugryź się w język w chwilach, gdy jesteś naprawdę zła. Jeśli jest Ci przykro, nie reaguj agresywnie. Gdy nie jesteś w stanie zapanować na własnymi słowami, lepszym wyborem jest cisza. Weź głęboki oddech, pomyśl o czymś relaksującym i nie mów dziecku przykrych rzeczy, gdy jesteś zirytowana. Słowa mogą wywierać szkodliwy wpływ na Twoją relację z dzieckiem. Uważaj, co do niego mówisz.
Unikaj stresujących sytuacji. Jeśli wiesz, że opuszczanie domu z rana w pośpiechu wywoła stres, postaraj się przygotować poprzedniego wieczoru, by tego uniknąć. Jeśli wiesz, że będziesz zestresowana wykonując obowiązki domowe z dzieckiem, pomyśl o tym, jak możesz temu zaradzić. Możesz poprosić o pomoc innych członków rodziny.
Bądźcie aktywni fizycznie całą rodziną. Ćwiczenia to jeden z najlepszych sposobów na rozładowanie stresu. Po trzydziestu minutach ćwiczeń umysł i ciało będą bardziej zrelaksowane, a atmosfera – zdrowsza. Jeśli ćwiczenia będą w rodzinie wykonywane codziennie, z pewnością wpłynie to pozytywnie na Twoją relację z dzieckiem. W rezultacie wyeliminujesz problem, jakim jest krzyczenie w domu.
Gdy to konieczne, utrzymaj dystans. Jeśli osiągniesz limit wytrzymałości i wiesz, że możesz stracić kontrolę, trzymaj się przez jakiś czas z dala od dziecka i zastanów się, jak obiektywnie podejść do problemu. Pamiętaj, by nie mówić bez namysłu gdy tracisz kontrolę, bo możesz powiedzieć coś, czego będziesz później żałować. Weź głęboki oddech, zrelaksuj się i utrzymaj dystans, gdy tego potrzebujesz.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Ballenato, G. (2007). Educar sin gritar: Padres e hijos:¿ convivencia o supervivencia?. La Esfera de los Libros.
- Ferrari, J. (2013). Educar sin violencia. Argentina: Editorial DUNKEN. https://serpadre.eu/_files/200000047-1c6451d5fa/EDUCAR%20SIN%20VIOLENCIA%20PB.docx
- Prieto, G. B. (2008). Hacia una educación de calidad. Revista Iberoamericana de Educación, 45(6), 3. http://www.cop.es/colegiados/m-13106/images/Art%EDculoEducaci%F3nCalidad.pdf
- Coll, P. C. (2012). Educar sin gritos. Escuela en acción. Infantil, (10653), 32-33. https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=4084482