Dziecko nie chce spać samo w pokoju: co robić?

Często się zdarza, że dziecko nie chce spać samo. Wynika to głównie z braku dobrych nawyków związanych ze snem. Co możemy z tym zrobić?

Jednym z problemów, z którymi boryka się większość rodziców, jest wyrabianie dobrych nawyków u dzieci od najmłodszych lat. Jest to szczególnie ważne, jeśli chodzi o spanie we własnym pokoju, co dla niektórych dzieci stanowi duży problem. Co możesz zrobić, jeśli Twoje dziecko nie chce spać samo w swoim pokoju?

Dlaczego dziecko nie chce spać samo?

Musisz zacząć myśleć o nawykach swojego dziecka od chwili jego narodzin. Nauczenie dziecka ucinania drzemek w ciągu dnia w jego własnym pokoju może okazać się bardzo pomocne. Kiedy dziecko jest przyzwyczajone do pozostawania w ramionach opiekuna i spania razem z mamą i tatą, ten nawyk może być trudno zmienić.

U dziecka śpiącego z rodzicami wykształcają się lęki, przez które dziecko nie chce spać samo. Ponadto szuka tysięcy wymówek, aby pozostać w pokoju rodziców.

Prawda jest taka, że ​​to nie wina dzieci. W rzeczywistości jest to zły nawyk wypracowany przez dorosłych. Na szczęście można odwrócić ten proces.

Co zrobić, jeśli moje dziecko nie chce spać samo?

Wieczorna pora snu może przerodzić się w prawdziwą bitwę, gdy dzieci wymyślają najrozmaitsze powody, aby nie iść spać. Na przykład mogą nagle chcieć skorzystać z toalety, napić się wody, prosić o 5 minut więcej itp. Mogą nawet powiedzieć, że widzą straszne cienie lub boją się potworów żyjących pod łóżkiem. Jak rodzice mogą sobie z tym poradzić?

Można uniknąć tych problemów, próbując kilku różnych metod. Jedną z nich jest ułożenie dziecka do snu w jego pokoju i opuszczenie pomieszczenia. Nie wracaj, nawet jeśli dziecko płacze. Pozostawienie go samego i spokojne wytłumaczenie, że jest bezpieczne i nic złego się nie stanie, to dobry początek.

Inną alternatywą jest przeanalizowanie, co jest nie tak, gdy nadchodzi czas, aby dziecko poszło spać. W ten sposób możesz zauważyć problemy i znaleźć odpowiednie rozwiązania dla każdej indywidualnej sytuacji.

Nadal możesz się zastanawiać: „Co robię źle?” Lub „Dlaczego moje dziecko nie chce spać samo w jego pokoju?”.

Oto kilka typowych błędów popełnianych przez rodziców, gdy chodzi o kładzenie dzieci spać.

Nie przestrzeganie rutyny

Dzieci powinny zawsze chodzić spać o tej samej porze. Aby to zrobić, możesz spróbować użyć różnych sposobów, takich jak czytanie opowiadania na dobranoc lub śpiewanie kołysanki. To musi być czas, który dzieci lubią i który wprowadza je w dobry nastrój. W ten sposób mogą spokojnie zasnąć w samotności.

Spanie z dzieckiem w ramionach

Czasami możesz kusić, by kołysać dziecko do snu w ramionach, dopóki nie zaśnie. Chociaż sprawia to, że dziecko zasypia szybciej, nie pomaga mu to kształtować jego własnych nawyków związanych ze snem. Dlatego może się zdarzyć, że dziecko nie chce spać samo w łóżku czy łóżeczku, kiedy na ogół było kołysane w ramionach.

Brak stanowczości

Możliwe, że Twoje dziecko wpadnie w dziecięcy szał i nie będzie chciało zasnąć. Wtedy możesz popełnić błąd, pozwalając mu wyjść z pokoju i oglądać telewizję. Co gorsza, możesz położyć się z nim, dopóki nie zaśnie.

Dzieci korzystają z tej słabości. Zakładają, że właśnie wygrały bitwę i próbują powtarzać ten wzorzec zachowania.

Wrzask i stracić cierpliwość

Kiedy dziecko robi wszystko, byle nie iść spać, wielkim błędem jest utrata cierpliwości i podnoszenie głosu. To nie jest właściwa droga, by nauczyć dziecko prawidłowych nawyków. Po prostu dziecko jeszcze bardziej się zbuntuje.

Najlepiej iść z nim do jego pokoju, uspokoić je i pomóc mu się zrelaksować. Musisz pokazać, że jesteś autorytetem, oczywiście w dobrym znaczeniu tego słowa, i nie pozwolić mu robić niczego poza spaniem.

Ignorowanie przyczyny problemu

Dobry rodzic musi rozumieć swoje dziecko. Czasami dziecko nie chce spać samo z powodu rozmaitych obaw. Na przykład może bać się ciemności lub myśleć, że w jego pokoju mieszkają potwory.

Dlatego rodzice powinni pomagać ich dzieciom zachować pewność siebie i spokój. Na przykład, jeśli dziecko boi się ciemności, warto umieścić w jego pokoju przytłumione, nocne światło.

Z drugiej strony, maskotka zawsze jest dobrym przyjacielem, który dotrzymuje towarzystwa w nocy. Jeśli Twoje dziecko się boi, jego ulubiona maskotka może stać się Twoim największym sprzymierzeńcem. Może nawet zapewnić wsparcie emocjonalne, zwłaszcza przed 5 rokiem życia.

Jako rodzic, tworzysz nawyki, którymi Twoje dzieci będą się kierować, gdy dorosną. Dyscyplina i cierpliwość są kluczem do zapobiegania powstawaniu złych nawyków. Jasne zasady mogą pomóc wykształcić odpowiedzialne i niezależne dzieci.