Dziecko poparzyło się wrzątkiem: co robić?

„Moje dziecko poparzyło się wrzątkiem!” Bez wątpienia większość rodziców wpadłaby w panikę, gdyby przyszło im doświadczyć tak niefortunnego wypadku.

Niezwykle ważne jest prawidłowe reagowanie na tego typu sytuacje kryzysowe. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, co zrobić w przypadku różnych stopni oparzeń, jakie mogą powstać, jeśli dziecko popatrzyło się wrzątkiem.

Chociaż oczywiście zawsze staramy się chronić nasze dzieci i opiekować się nimi, wypadki mogą wydarzyć się w najmniej oczekiwanym momencie. Oparzenia w kuchni zaliczają się do najczęstszych wypadków domowych z udziałem dzieci.

Musimy podjąć wszelkie uzasadnione środki ostrożności i środki bezpieczeństwa, aby zapobiec potencjalnym wypadkom. Jednocześnie musimy znać podstawowe zasady pierwszej pomocy, aby poradzić sobie z sytuacją kryzysową, na przykład, gdy dziecko poparzyło się wrzątkiem.

Co zrobić, jeśli moje dziecko poparzyło się wrzątkiem

Jeśli Twoje dziecko poparzyło się wrzątkiem, przede wszystkim musisz zachować spokój. Uważnie postępuj zgodnie z instrukcjami, które poniżej przedstawiamy. W ten sposób możesz zapewnić dziecku pomoc, jakiej potrzebuje w tak nagłym wypadku.

Gdy dziecko poparzyło się wrzątkiem, przenieś je z dala od kuchni. Najlepiej zabierz je do jasnego, przestronnego pokoju. Tutaj możesz ocenić, czy oparzenie jest pierwszego, drugiego czy trzeciego stopnia.

Po określeniu stopnia oparzenia możesz zdecydować, jakie leczenie jest niezbędne – czy oparzenie może być leczone w domu, czy lepiej udać się prosto do szpitala.

Jeśli oparzenia Twojego dziecka są łagodne, możesz zdjąć odzież, która ma kontakt ze skórą poparzoną wrzącą wodę. Polewaj zimną wodą ten obszar przez około 3 do 5 minut. Pomoże to złagodzić ból.

Koniecznie zwróć szczególną uwagę na to, w jakim stanie są ubrania Twojego dziecka. Jeśli widzisz, że przykleiły się do jego skóry, nie dotykaj ich wcale. Zamiast tego idź prosto do szpitala.

Co zrobić z oparzeniami pierwszego stopnia

Oparzenia pierwszego stopnia powodują jedynie powierzchowne uszkodzenie skóry. Nie oznacza to jednak, że nie wywołają bólu ani że nie staną się bardzo czerwone i nie przerodzą w stan zapalny. Oparzenia pierwszego stopnia zamieniają kolor skóry na czerwonawy, co przypomina oparzenie słoneczne, ale nie pojawiają się żadne pęcherze.

Niektóre proste sposoby leczenia bardzo niewielkich oparzeń to:

• Schłodzić dotknięty obszar zimną wodą przez co najmniej 5 minut. Ważne jest, aby pamiętać, że nigdy nie należy nakładać lodu na ranę, ponieważ pogorszy to podrażnienie.
• Podać lek na bazie ibuprofenu.
• Zastosować hypoalergiczny środek nawilżający, taki jak aloes lub inne kojące kremy.

Oparzenia pierwszego stopnia na ogół goją się w ciągu 5 dni, nie pozostawiając żadnej blizny. Jeśli jednak poparzony obszar to twarz, narządy płciowe, ręce lub stopy, zawsze należy udać się do lekarza. Nawet jeśli uważasz, że oparzenie jest bardzo łagodne, skóra na tych obszarach jest szczególnie wrażliwa i wymaga szczególnej uwagi.

Co zrobić z oparzeniami drugiego i trzeciego stopnia

Oparzenia drugiego i trzeciego stopnia mogą pozostawiać blizny i ślady na skórze, jeśli nie są prawidłowo leczone. Brak odpowiedniego leczenia może doprowadzić do deformacjo skóry lub pojawienia się blizn.

Jeśli uważasz, że jest to dość poważne oparzenie, natychmiast wezwij pogotowie lub samemu udaj się do szpitala, jeśli uważasz, że tak będzie szybciej.

Przy oparzeniach drugiego lub trzeciego stopnia skóra staje się czerwona i pęcznieje. Pęcherze pojawiają się natychmiast, a w najcięższych przypadkach skóra może być biaława lub czarna. Poparzony obszar może wydawać się odrętwiały, ale jednocześnie wywoływać wiele bólu.

Oczywiście ważne jest, aby wiedzieć, że najlepszym sposobem leczenia jest zapobieganie. Oparzenia spowodowane gorącą wodą są niezwykle bolesne. W najgorszych przypadkach, w ciągu zaledwie trzech sekund kontaktu z wrzącą wodą, skóra może odnieść oparzenia trzeciego stopnia.

W przypadku jakichkolwiek wątpliwości dotyczących postępowania przy poparzeniu skóry dziecka należy skonsultować się z lekarzem lub udać się do szpitala. Nie należy lekceważyć wagi leczenia w takich sytuacjach.