Zespół niespokojnych nóg: przyczyny tej choroby i metody jej leczenia

Zespół niespokojnych nóg to choroba, która dotyka kończyny dolne dzieci i dorosłych, gdy znajdują się one w spoczynku. Jeśli podejrzewasz, że występuje u Ciebie, powinnaś udać się do lekarza.

Zespół niespokojnych nóg to zaburzenie neurologiczne, które wywołuje dyskomfort w kończynach dolnych w stanie spoczynku. Nazywamy go również chorobą Willisa-Ekboma. Dotyka 3% populacji.

Zespół niespokojnych nóg wywołuje duży dyskomfort, a w rezultacie uniemożliwia odpowiedni odpoczynek. Najciekawsze jest to, że niewygodę może zmniejszyć poruszanie się i chodzenie.

Przyczyny i charakterystyka zespołu niespokojnych nóg

Główny symptom choroby to odczuwanie przymusu poruszania nogami, gdy znajdują się one w stanie spoczynku. Chociaż zespół niespokojnych nóg atakuje najczęściej osoby, które ukończyły czterdziesty rok życia, to może wystąpić w każdym momencie. Dotyka zarówno kobiety, jak i mężczyzn.

Co więcej, niektóre osoby są bardziej podatne na jego wystąpienie – 20% przypadków wywołuje między innymi anemia, intensywne chodzenie w ostatnim trymestrze ciąży lub przyjmowanie niektórych leków.

Znamy także bezpośrednią przyczynę: zaburzenia czynności układu dopaminergicznego. Kiedy neuroprzekaźniki w układzie nerwowym nie działają tak, jak powinny, odbija się to bezpośrednio na umiejętnościach ruchowych. Zespół niespokojnych nóg pojawia się zwłaszcza u osób z niskim poziomem żelaza, mikroskładnika odgrywającego istotną rolę w działaniu dopaminy.

Objawy zespołu niespokojnych nóg

Dyskomfort odczuwany w nogach zazwyczaj pojawia się po dość długim spoczynku i bezruchu. Może wystąpić po podróży samochodem lub samolotem, a nawet po siedzeniu pół godziny w kinie.

Przybiera formę mrowienia w nogach. Osoba dotknięta tym uczuciem odczuwa nagłą potrzebę poruszania nogami. Rozciąganie, chodzenie, a nawet zwykłe potrząśnięcie kończynami zmniejsza niewygodę.

Jak diagnozuje się zespół niespokojnych nóg?

Opierając się na historii choroby lekarz przeprowadzi wywiad, zadając rutynowe pytania związane z typowymi objawami choroby. To sposób działania opracowany przez Międzynarodową Grupę Badawczą ds. Zespołu Niespokojnych Nóg (IRLSSG).

Jeśli objawy odpowiadają temu, co zamieszczono w protokole, lekarz zbada pacjenta. Następnie dokona oceny stanu neurologicznego i zleci wykonanie badań krwi, aby poznać poziom żelaza i ferrytyny. Po otrzymaniu wyników wykonuje się polisomnografię (rodzaj badania snu), który określa aktywność w trakcie snu oraz test immobilizacji. Pomagają one określić jakość snu pacjenta.

Oprócz tego lekarz powinien wykluczyć występowanie ewentualnych urazów nerwów peryferyjnych nóg. Pomaga w tym wykonanie elektromiografii i badań przewodnictwa nerwowego.

Istotne aspekty

Przeprowadzając wywiad lekarz może pozyskać istotne informacje, na przykład dowiedzieć się, że niektórzy z członków Twojej rodziny cierpieli na zespół niespokojnych nóg. Predyspozycje genetyczne stanowią znaczący czynnik ryzyka.

Aby postawić diagnozę, lekarz musi znać podatność pacjenta na leki dopaminergiczne, które stosuje się w leczeniu tego schorzenia. Powinien również ocenić, czy zespół jest stabilny, czy też pogłębia się.

Leczenie zespołu niespokojnych nóg

Dobór właściwego leczenia zależy od postawionej diagnozy. Osoba, u której występuje niedobór żelaza i cierpi na zespół niespokojnych nóg, prawdopodobnie będzie musiała jedynie przyjmować suplementy z żelazem i ferrytyną, doustnie lub dożylnie.

Mówiąc ogólnie, chorobę można leczyć stosując zarówno sposoby naturalne, jak i leki. W drugim przypadku korzysta się z leków zwiększających poziom dopaminy, które pomagają zwalczać objawy.

Suplementy żelaza i wapnia zmniejszają poziom dyskomfortu odczuwany przez pacjenta. Zaleca się również stosowanie środków rozluźniających mięśnie. Jednak musisz pamiętać, że nie można ich używać w ciąży.

Jeśli wolisz wypróbować sposoby naturalne, warto postawić na masaże, codzienne ćwiczenia i zimne okłady. Takie sporty jak joga czy pilates mogą poprawić jakość życia. Poza tym powinnaś unikać spożywania kofeiny, alkoholu i nikotyny.