Reprezentacja prawna nieletnich i władza rodzicielska

Zgodnie z obowiązującym prawem reprezentacja prawna osoby nieletniej przypada jednostce, która sprawuje władzę rodzicielską. Ale jak jest regulowana?

W oczach prawa opiekę nad nieletnimi dziećmi sprawują rodzice, którzy posiadają władzę rodzicielską. To na nich spada reprezentacja prawna dziecka. Rodzice mają kilka obowiązków i zobowiązań wobec swoich dzieci. Powinni je chronić, dbać o nie oraz zapewniać im własciwy rozwój fizyczny, intelektualny i emocjonalny.

W tym celu, jak również aby być w stanie podejmować właściwe i niezbędne decyzje, mające zapewnić bezpieczeństwo nieletnich, rodzice muszą sprawować nad dziećmi znaczącą moc prawną. To władza rodzicielska.

Jak zapewne podejrzewasz, władza rodzicielska odnosi się do całkowitej władzy, jaką prawo daje rodzicom nad ich dziećmi i ich własnością. Jednak w niektórych przypadkach prawo może pozbawić jednego z rodziców, a nawet obu, władzy rodzicielskiej.

Czytając dzisiejszy artykuł poznasz istotne informacje na temat reprezentacji prawnej nieletnich. Dowiesz się również co ją odróżnia od władzy rodzicielskiej.

Na czym polega władza rodzicielska?

Władza rodzicielska odnosi się do wszystkich zdolności, jakie prawo daje rodzicom, aby sprawować opiekę nad ich niepełnoletnim dzieckiem. Mają one dwie implikacje: osobiste i dziedziczne.

Główne zdolności rodziców jako opiekunów prawnych swoich dzieci to opieka nad nimi, dotrzymywanie im towarzystwa, żywienie ich, zapewnianie im kształcenia oraz jak najlepszej edukacji integralnej. Rodzice muszą również reprezentować prawnie swoje dzieci i zarządzać ich własnością.

Kiedy kończy się władza rodzicielska i reprezentacja prawna?

Władza rodzicielska i reprezentacja prawna dziecka kończy się, gdy dziecko osiąga pełnoletność i zdolność prawną po ukończeniu 18. roku życia. Jednak istnieje kilka wyjątków.

Władza rodzicielska i reprezentacja prawna mogą przestać obowiązywać wcześniej, jeśli dziecko uzyska prawną emancypację. Poza tym mogą również trwać dalej, nawet jeśli dziecko osiągnie pełnoletność, jeśli zostanie ono uznane za niezdolne do samodzielnego funkcjonowania.

Co dzieje się w przypadku rozwodu?

Jeśli rodzice się rozwiodą lub zdecydują na separację, to każde z nich nadal pełni władzę rodzicielską i reprezentację prawną nad dzieckiem, chyba że wyrok sądu postanawia inaczej. Jednak w rzeczywistości rodzic, który miesza z dzieckiem, staje się jego jedynym opiekunem, a tym samym posiada władzę rodzicielską i reprezentację prawną.

W niektórych przypadkach niezbędna jest władza prawna obojga rodziców. Zaliczamy do nich między innymi emancypację, wydatki nie pokrywane przez alimenty, ważne decyzje w życiu dziecka, podróże zagraniczne, itp.

Czy władza rodzicielska i reprezentacja prawna to to samo?

Rodzice posiadający władzę rodzicielską mają również obowiązek reprezentacji prawnej. Jednak istnieje kilka wyjątków. Rodzice mogą reprezentować dziecko w prezentacjach związanych z prawami osobistymi, gdy ich dziecko może reprezentować samo siebie.

W takich przypadkach rodzice mogą i powinni interweniować jedynie wtedy, gdy kwestionowane są ich umiejętności i obowiązki.

Rodzice z władzą rodzicielską nie mogą reprezentować prawnie swojego dziecka, gdy zachodzi konflikt interesów między rodzicami a dzieckiem. Nie będą również w stanie tego robić w kwestiach związanych ze spadkami, którymi nie zarządzają rodzice.

Zgodnie z analizą możliwych okoliczności, jeśli dziecko jest zobowiązane umową, aby coś zrobić, rodzice będą musieli wyrazić na to zgodę. Jednak dotyczy to jedynie przypadków, w których dziecko jest wystarczająco dojrzałe.

Kiedy między rodzicami a dzieckiem, które nie jest pełnoletnie ani nie jest emancypowane, zachodzi konflikt interesów, państwo musi zapewnić adwokata, który będzie reprezentował dziecko zarówno podczas procesu, jak i poza nim. Dotyczy to również emancypowanych niepełnoletnich, gdy do wypełnienia zdolności prawnych dziecka jest niezbędna interwencja rodzicielska.

Jeżeli konflikt interesów zachodzi jedynie z jednym rodzicem, drugi z rodziców musi reprezentować dziecko. W takim przypadku nie ma potrzeby wyznaczania osoby trzeciej. Chodzi o to, aby zawsze pamiętać do interesach dziecka.