Osobowość dziecka – w jaki sposób i kiedy zaczyna się rozwijać?

Napisane i zweryfikowane przez psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Ostatnia aktualizacja: 10 sierpnia, 2018

Na świecie nie ma dwóch identycznych osób. Osobowość dziecka zaczyna się rozwijać zaraz po jego narodzinach. Jeśli masz więcej niż jedno dziecko, to już wiesz, że cokolwiek działa na jedno z nich, niekoniecznie wywołuje efekt u drugiego. Nauka mówi nam, że prawie 70% naszych cech charakteru zależy od genetyki. Pozostałe 30% ma związek ze środowiskiem i wychowaniem. Jak zatem tworzy się osobowość dziecka?

Niektóre dzieci wydają się uśmiechać przez cały czas i rzadko kiedy widać, jak płaczą. Inne wręcz przeciwnie. Jak tylko dziecko się urodzi, zaczyna przejawiać cechy swojego charakteru. Jednak osobowość dziecka zaczyna być wyraźnie widoczna dopiero, kiedy maluch ukończy pierwszy rok życia.

Dzisiaj wiemy, że zachowanie danej osoby jest wynikiem przede wszystkim procesu uczenia. Emocjonalna stymulacja i sposób, w jaki dzieci uczą się reagować w różnych sytuacjach, to czynniki najbardziej wpływające na ich charakter. Zdrowie dziecka i równowaga hormonalna mają również wpływ na rozwój osobowość dziecka.

Cechy określające osobowość dziecka

Towarzyskość

Niektóre dzieci czują się bardziej pewnie, jeśli chodzi o rozmowy z dorosłymi. Oczywiście nie ma w tym nic złego. Ale może to być ryzykowne, w zależności od tego z kim Twoje dziecko rozmawia i co mówi. Dlatego najlepiej jest nauczyć je zarządzania jego towarzyskością, co pomoże rozwinąć osobowość dziecka.

Jednocześnie są dzieci, które są bardziej powściągliwe, jeśli chodzi o kontakty towarzyskie. W takim przypadku ważne jest, aby nie wywierać na nie nacisku. Zamiast tego lepiej dać mu czas, którego potrzebuje i towarzyszyć mu w tym procesie. Choć może się wydawać, że osobowość dziecka już się ukształtowała, być może potrzebuje ono pomocy w pewnych dziedzinach.

Poziom aktywności

Jeśli masz bardzo aktywne dziecko, dobrym pomysłem jest zapewnienie mu działań, które przyciągną jego uwagę. Nie jest to kwestia złego zachowania. Twoje dziecko jest po prostu niespokojne i musi mieć jakieś zajęcie. Dlatego dziecko o tych cechach wymaga przestrzeni zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Należy jednak unikać rozległych terenów, po których dziecko mogłoby poruszać się swobodnie i narazić się na niebezpieczeństwo.

Z drugiej strony, jeśli dziecko jest spokojne, będzie cieszyć się wolnym czasem bez potrzeby wykonywania wielu czynności. Niemniej skrajne przypadki zbytniej aktywności czy bierności mogą wskazywać na problem.

Regularność

Niektóre dzieci ułatwiają codzienne czynności swoim rodzicom. Nie mają problemów z rutynowymi czynnościami dotyczącymi jedzenia, snu, zabawy itp. Jednakże, gdy pojawiają się nieoczekiwane zmiany, takie jak podróże, sprawy mogą się skomplikować.

Są też dzieci, które z trudem przestrzegają zasad codziennego życia lub nie robią tego wcale. Nie mają wypracowanych nawyków jedzenia ani spania.Większość ich zajęć pozostaje w nieładzie. Na ogół mają trudności z dostosowaniem się do rutynowych działań.

Poziomy emocjonalne

Niektóre dzieci bardzo intensywnie odczuwają emocje. Na przykład śmieją się i płaczą bardzo wyraziście. W takim przypadku ważne jest, aby odróżnić, czy płacz lub śmiech jest autentyczny czy wymuszony. Jednocześnie gdy dziecko wykazuje mniej intensywne emocje, ważne jest, aby nie ignorować jego uczuć. Należy zwracać uwagę na sposoby wyrażania emocji dziecka, aby pomóc mu rozwinąć zdecydowany charakter.

Zdolność adaptacji

Są dzieci, które z łatwością przystosowują się do nowych okoliczności. Tak samo, ich rodzice powinni szanować ich nawyki, ponieważ dzieci tego potrzebują. Jeśli Twoje dziecko ma trudności z przystosowaniem się, musisz zachować cierpliwość, powoli wprowadzając nowe czynności do codziennych zajęć.

Wrażliwość

Niektóre dzieci są bardzo wrażliwe, nie akceptują zmian w smakach, teksturach, oświetleniu, zapachach czy temperaturze. Gdy dorosną, prawdopodobnie będą zwracać wyjątkową uwagę na szczegóły lub staną się perfekcjonistami. Jednocześnie te, które są mniej wrażliwe, nie będą wykazywały takich samych trudności w akceptowaniu zmian.

Poczucie humoru

Niektóre dzieci wydają się być szczęśliwe przez cały czas, podczas gdy inne dzieci zachowują się bardziej poważnie i są bardziej podatne na gniew. Bardzo łatwo jest odkryć poczucie humoru swojego dziecka.

Dzieci z weselszą osobowością wydają się być bardziej beztroskie. Jednak ważne jest, aby zachować czujność, by ich frustracja i gniew nie pozostały niezauważone. Dzieci, które cały czas się uśmiechają mają tendencję do większych trudności z wyrażaniem złości, smutku itp.

Bardziej poważne lub gniewne usposobienie powinno zostać przez nas przyjęte jako cechy definiujące osobowość dziecka. Warto stopniowo uczyć takie dziecko wyrażania szczęścia i zadowolenia.